Το πρωί της Δευτέρας ο κ. Γ. Παπανδρέου πέρασε την πόρτα της Ιπποκράτους με ένα βασικό στόχο: να προλάβει τις ενδοκομματικές αναταράξεις στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων. Γι’ αυτό και μετέθεσε τις συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων δύο εβδομάδες αργότερα. Για τον ίδιο λόγο ο γραμματέας της Κ. Ο. κ. Β. Εξαρχος ήταν προετοιμασμένος όταν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζήτησαν ενημέρωση από τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου για τα περιβόητα 50 δισ. ευρώ. Η λίστα των επιτυχημένων κινήσεων δεν έχει συνέχεια.
Στο μέσον της εβδομάδας άρχισαν να αναδεικνύονται τα πραγματικά προβλήματα της κυβέρνησης: η ασυνεννοησία -αν όχι ανοιχτή εχθρότητα- μεταξύ υπουργών και η απροθυμία των βουλευτών να στηρίξουν οτιδήποτε τους ζητείται. Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων δημιουργεί βεβαίως μια τρίτη και σημαντικότερη επίπτωση, την αναγκαστική υποχώρηση ενώπιον συντεχνιών. Οπως ενδεικτικά ανέφερε στην «Κ» υψηλόβαθμος υπουργός, η κατάσταση που επικράτησε «μετά την ιστορία με τα 50 δισ. ευρώ δημιούργησε στον κόσμο την αίσθηση ότι κυβέρνηση δεν διαθέτει σχέδιο». Ετσι, ο κ. Παπανδρέου έχει ανοιχτά τρία επικίνδυνα μέτωπα εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ (εκτός βέβαια από το ευρωπαϊκό, το οποίο κάθε άλλο παρά «κλειστό» θεωρείται):
Μέτωπο πρώτο: Το κυβερνητικό
Φαίνεται ότι ολοένα και περισσότεροι υπουργοί αντιδρούν σε νομοθετικές πρωτοβουλίες οι οποίες απορρέουν από το Μνημόνιο. Τελευταίο παράδειγμα το υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης, όταν η «πτέρυγα» των νομικών της κυβέρνησης, με πρώτους τους κ. Ευ. Βενιζέλο και Χ. Καστανίδη, επιτέθηκε στον κ. Παπακωνσταντίνου για το φορολογικό νομοσχέδιο. Ιδίως ο κ. Βενιζέλος χρησιμοποίησε οξύτατους χαρακτηρισμούς, προκαλώντας την αντίδραση του κ. Παπακωνσταντίνου. Τον ρόλο του «πυροσβέστη», προτού η κατάσταση εκτραχυνθεί περαιτέρω, ανέλαβε ο κ. Χ. Παμπούκης, ο οποίος επίσης διαφωνούσε με πολλές από τις προβλέψεις. Εκτός της αιθούσης πολλοί υπουργοί εξέφραζαν την απορία τους για το νομοσχέδιο, καθώς θεωρούσαν ότι οι επαφές μεταξύ του κ. Παπακωνσταντίνου κυρίως με τον κ. Καστανίδη είχαν καταλήξει σε συμφωνία. Και εκτός του υπουργικού όμως οι σχέσεις μεταξύ των υπουργών δεν είναι οι καλύτερες. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το πρωί της Πέμπτης η κ. Τίνα Μπιρμπίλη παραπονέθηκε στον πρωθυπουργό για την κατάθεση της διάταξης περί τους ημιυπαίθριους, διότι ουδέποτε ειδοποιήθηκε από το υπουργείο Εσωτερικών.
Μέτωπο δεύτερο: Το κομματικό
Είναι πλέον σαφές ότι με εξαίρεση τις πρωτοβουλίες που αφορούν την εφαρμογή του Μνημονίου, δηλαδή την εκταμίευση των ζωτικών για το κράτος δόσεων από την τριμερή, για όλα τα υπόλοιπα νομοσχέδια η Κ. Ο. έχει αποφασίσει ότι θα «δυσκολεύει τη ζωή» όποιου υπουργού δεν συνεννοηθεί προηγουμένως με τους βουλευτές. Παρότι μοιάζει αιρετική η άποψη ορισμένων βουλευτών (προεξάρχοντος του κ. Χρ. Πρωτόπαπα ο οποίος ανάγκασε τον κ. Φ. Σαχινίδη να αποσύρει τη διάταξη για τις δικηγορικές εταιρείες), στην πραγματικότητα έχει την κάλυψη, αν όχι την ενθάρρυνση του πρωθυπουργού. Αλλωστε, με τη δυνατότητα των βουλευτών να ασκούν ασφυκτικό έλεγχο επί των νομοσχεδίων που κατατίθενται συμφωνούν τόσο η κ. Ρεγγίνα Βάρτζελη όσο και ο κ. Β. Εξαρχος. Εκτός αυτών οι υπουργοί έχουν την υποχρέωση να ενημερώνουν ενδελεχώς και τον κ. Μιχ. Καρχιμάκη, ο οποίος πριν από την κατάθεση των νόμων ζητεί από τους αρμόδιους να επισκεφθούν και την Ιπποκράτους.
Μέτωπο τρίτο: Σύγκρουση με οργανωμένες ομάδες
Ο φόβος ότι η μεταρρυθμιστική ορμή της κυβέρνησης εξαντλήθηκε αποδεικνύεται από μια σειρά υποχωρήσεις. Στους δικηγόρους (πέρα από την άρση της απαγόρευσης για δυνατότητα δημιουργίας δικηγορικών εταιρειών από τρίτους) ουσιαστικά επιτρέπεται να εξακολουθούν να διατηρούν γραμμάτιο προείσπραξης, αλλά με διαφορετική ονομασία. Διακριτικές, αλλά εξίσου σοβαρές υποχωρήσεις η κυβέρνηση έκανε επίσης ενώπιον συμβολαιογράφων και πολιτικών μηχανικών. Στο θέμα που δημιουργήθηκε με το γενικευμένο ρεύμα άρνησης καταβολής διοδίων, αποσύρθηκε η διάταξη που χαρακτήριζε το αδίκημα ως πλημμέλημα και υποβιβάστηκε σε πταίσμα.