Τα στελέχη της τρόικας (Ε.Ε., ΕΚΤ και ΔΝΤ), κατά την τελευταία επίσκεψή τους, διατύπωσαν ένα κρίσιμο παράπονο. Οπως υποστήριζαν, η υποδοχή της οποίας έτυχαν από υπουργούς της κυβέρνησης ήταν σε ορισμένες περιπτώσεις… ανύπαρκτη. Κι αυτό γιατί -όπως έλεγαν- κάποια από τα μέλη της κυβέρνησης αρνήθηκαν ή για την ακρίβεια απέφυγαν ακόμη και να τους δουν. Ενδεικτικό κι αυτό του κλίματος που, όπως ισχυρίζονται επιστρέφοντας στην έδρα τους, συναντούν όταν έρχονται στην Ελλάδα.
«Δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα» απαντά η άλλη πλευρά. Κι εξηγεί: «Στους επικεφαλής της τρόικας δεν αρνήθηκε ποτέ κανείς καμία συνάντηση. Στα κατώτερα στελέχη της αποστολής, όμως, που ήταν κυρίως τεχνοκράτες, όντως δόθηκε η εντολή να συναντηθούν κυρίως με τους γενικούς διευθυντές των υπουργείων, γιατί απλά αυτοί θα μπορούσαν να τους φανούν πιο χρήσιμοι». Τακτική, η οποία τελευταία φαίνεται να εφαρμόζεται κατά κόρον.
Πού βρίσκεται η αλήθεια; Ως συνήθως, κάπου στη μέση. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι αρκετοί υπουργοί αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις τους με την τρόικα και τους εντεταλμένους εκπροσώπους της για την Ελλάδα. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι τις περισσότερο προβληματικές σχέσεις διατηρούν οι κυρίες Λούκα Κατσέλη και Τίνα Μπιρμπίλη.
Στην περίπτωση της υπουργού Εργασίας, βασικό σημείο διαφωνίας είναι οι εργασιακές σχέσεις. Η τρόικα θεωρεί ότι καθυστερεί η εφαρμογή της συμφωνίας για τις επιχειρησιακές συμβάσεις. Από την πλευρά τής κ. Κατσέλη υποστηρίζεται ότι η ισχύς της συγκεκριμένης συμφωνίας είναι ζήτημα χρόνου, αν κι αυτό το ισχυρίζεται το υπουργείο Εργασίας εδώ και αρκετό καιρό και η αλήθεια είναι ότι στην τρόικα έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους.
Ως προς το υπουργείο Περιβάλλοντος, το βασικό πρόβλημα φαίνεται να είναι η επιμονή της κ. Μπιρμπίλη στη διατήρηση της ΔΕΗ υπό κρατικό έλεγχο. Η κ. Μπιρμπίλη αρνήθηκε πρόσφατα ακόμα και τη συζήτηση για πώληση της επιχείρησης, θέτοντας ζήτημα απιστίας. Ωστόσο, στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που έδωσε προχθές στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών, η περίπτωση της ΔΕΗ κατέχει περίοπτη θέση, έστω κι αν δεν προβλέπεται η απώλεια του ελέγχου της από το Δημόσιο. Οπότε, λογικά θα πρέπει να αναμένονται νέα «επεισόδια» και σε αυτό το σίριαλ.
Αλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι κατά τις τελευταίες επισκέψεις εμφανίστηκαν τα πρώτα σύννεφα και στις σχέσεις της τρόικας με τον κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδη. Οπερ σημαίνει κατ’ αρχήν ότι τον συνάντησαν. Ωστόσο, οι αξιωματούχοι της τρόικας θεωρούν ότι το υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης βρίσκεται πίσω από τους στόχους που έχουν τεθεί (κάτι που οι συνεργάτες του κ. Χρυσοχοΐδη ωστόσο το διαψεύδουν, και μάλιστα κατά τρόπο κατηγορηματικό).
Στον αντίποδα βέβαια βρίσκονται οι υπουργοί με τους οποίους οι αξιωματούχοι της τρόικας έχουν τακτικότατη επικοινωνία και καλύτερη συνεργασία. Προεξάρχοντος βεβαίως του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος θεωρείται ο πλέον συνεργάσιμος (σ.σ. κάτι το οποίο δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση βεβαίως). Ο επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου συναντήθηκε και με τους τεχνοκράτες της τρόικας, κάτι το οποίο όμως, ως εκ της θέσεώς του, μάλλον δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση. Εν προκειμένω, το αντίθετο θα συνιστούσε είδηση.
Είναι επίσης γνωστό ότι εξαιρετικές σχέσεις διατηρεί και ο κ. Α. Λοβέρδος, ο οποίος φημολογείται ότι συνομιλεί τακτικά με τον εκπρόσωπο της Κομισιόν κ. Σερβάας Ντερούζ. Ούτως ή άλλως, τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Και στις Βρυξέλλες θεωρούν ότι ο υπουργός Υγείας είναι από τους ικανότερους και αποτελεσματικότερους. Η διευθέτηση του εργασιακού – ασφαλιστικού, που έγινε κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Εργασίας, φαίνεται ότι ακόμα «μετράει».
Τέλος, υπάρχει και μια τρίτη ομάδα υπουργών, η οποία δείχνει να βρίσκεται κάπου στο μέσον. Δηλαδή, φροντίζει να κρατά λεπτές ισορροπίες. Ενδεικτικά αναφέρεται η περίπτωση του υπουργού Υποδομών κ. Δ. Ρέππα, ο οποίος, ως παλαιότερος κι εμπειρότερος, φροντίζει να μην κάθεται ούτε κοντά, αλλά ούτε και μακριά από τη… «φωτιά».