Επιμένει στο «όχι» για απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα η Νέα Δημοκρατία, αντιπροτείνοντας την υιοθέτηση της εργασιακής εφεδρείας, όπως την εισηγήθηκε ο κ. Αντώνης Σαμαράς στο Ζάππειο ΙΙ. Η θέση αυτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης πάντως, που λήφθηκε υπό την πίεση και συνδικαλιστών του κόμματος, προβληματίζει σειρά στελεχών του κόμματος που δεν κρύβουν ότι θα επιθυμούσαν μία πιο ξεκάθαρη στάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις προ ημερών ο τομεάρχης της Ν.Δ. κ. Νικ. Δένδιας τοποθετήθηκε υπέρ της απόλυσης του πλεονάζοντος προσωπικού, ενώ αντίστοιχες θέσεις έχουν διατυπώσει και άλλα στελέχη στο παρελθόν. Αν και ο ηγετικός πυρήνας της Συγγρού επιμένει ότι το οικονομικό όφελος από την πρόταση είναι σημαντικό, άλλα στελέχη θεωρούν ότι η θέση αυτή είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής διελκυστίνδας στο κόμμα και της ισχυρής πίεσης των συνδικαλιστών και των εκπροσώπων της λαϊκής δεξιάς.
Αρμόδια κομματικά στελέχη έδωσαν χθες εξηγήσεις για την πρόταση της Ν.Δ., η οποία μετά την επεξεργασία που έγινε με βάση την ηλικία, καταλήγει στα εξής:
α) Για όσους είναι πάνω από τα 50 έτη προτείνει εφεδρεία με τον βασικό μισθό ώς τη σύνταξη εκτός κι αν βρουν δουλειά αλλού.
β) Για όσους είναι από τα 40 έτη έως τα 50 έτη, δύο τριετίες και
γ) Για όσους είναι από τα 30 έτη έως τα 40 έτη, μία τριετία.
Συνεργάτες του κ. Σαμαρά σημειώνουν ότι για τις δύο τελευταίες κατηγορίες, τα όρια εφεδρείας θα ισχύουν εφόσον στο μεταξύ υπάρχει ανάκαμψη, δημιουργούνται θέσεις εργασίας και μπορούν να τις διεκδικήσουν, ενώ σε αντίθετη περίπτωση, θα παρατείνονται.
Οι ίδιοι κύκλοι τονίζουν ότι μπαίνοντας σε εργασιακή εφεδρεία οι εργαζόμενοι που θα κριθούν υπεράριθμοι ή οι υπηρεσίες τους θα κλείσουν, θα προκαλέσουν σημαντική μείωση των δαπανών του Δημοσίου, για μία σειρά από λόγους, όπως π.χ. ότι ο εργαζόμενος που μπαίνει σε εργασιακή εφεδρεία παίρνει μόνο τις βασικές αποδοχές, χωρίς υπερεργασία, υπερωρίες, επιδόματα, κ.λπ., τα Ασφαλιστικά Ταμεία δεν χάνουν τις εισφορές, όπως θα γινόταν σε περίπτωση απολύσεων, το Δημόσιο δεν επιβαρύνεται με τα επιδόματα ανεργίας, που θα κατέβαλλε σε περίπτωση απολύσεων, ενώ εξοικονομεί και το λεγόμενο μη μισθολογικό – λειτουργικό κόστος, που φθάνει σχεδόν το 25% του κόστους λειτουργίας ενός Οργανισμού (ενοίκια κτιρίων, θέρμανση, τηλέφωνα, ρεύμα, κόστος καθαριότητας, λειτουργικά κ.λπ.).
Φέρνουν, μάλιστα, ως παράδειγμα έναν δημόσιο υπάλληλο που παίρνει 1.200 ευρώ τον μήνα και απολύεται. Το κράτος κερδίζει τα 1.200 ευρώ αλλά πληρώνει 500 ευρώ επίδομα ανεργίας, ενώ ταυτόχρονα δεν εισπράττει πλέον φόρο εισοδήματος (περίπου 220 ευρώ), ενώ χάνει και τουλάχιστον 80 ευρώ από την είσπραξη ΦΠΑ, αφού μοιραία ο άνεργος θα καταναλώνει λιγότερο. Αρα, το ταμειακό όφελος για το κράτος θα είναι 400 ευρώ. Οπως σημειώνουν στη Ν.Δ., αν ο ίδιος εργαζόμενος τεθεί σε εργασιακή εφεδρεία, τότε θα πληρώνεται περίπου το 70% των αποδοχών του, άρα το Δημόσιο θα κερδίσει 360 ευρώ, χωρίς να οδηγήσει ανθρώπους στην ανεργία και να επιδεινώσει αισθητά την ύφεση. «Η ανάγκη για τη μείωση των δαπανών του δημοσίου τομέα δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με την αιφνίδια απόλυση χιλιάδων εργαζομένων», δήλωσε ο κ. Γ. Μιχελάκης.