Στριμωγμένοι, σχεδόν «ασφυκτικά εγκλωβισμένοι», ανάμεσα στο απαξιωτικό σύνθημα «κλέφτες – κλέφτες», που ακούγεται καθημερινά έξω από το Κοινοβούλιο και στον φόβο που προκαλεί η απειλή νέων επιθέσεων, οι βουλευτές στη συντριπτική τους πλειοψηφία αναζητούν τρόπους αντίδρασης, προκειμένου να αποκατασταθεί -αν όχι το κύρος- τουλάχιστον η εικόνα του πολιτικού κόσμου.
Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να ενταχθεί και η απόφαση του προέδρου της Βουλής να εισηγηθεί περαιτέρω μείωση των χρημάτων τα οποία λαμβάνει κάθε βουλευτής για το γεγονός ότι είναι μέλος μιας εκ των επιτροπών του Κοινοβουλίου. Η σχετική πρόταση του κ. Πετσάλνικου προβλέπει να λαμβάνουν πλέον λιγότερα των 200 ευρώ (κάποιοι ομιλούν ήδη για 150 ευρώ), έναντι των 245 που παίρνει σήμερα έκαστος για κάθε μία συνεδρίαση τέτοιας επιτροπής.
Δεν είναι η πρώτη φορά που σχεδιάζεται μείωση των αποδοχών των βουλευτών. Υπήρξαν ανάλογες κινήσεις, κλιμακωτά, τον Φεβρουάριο και τον Μάιο του 2010 – πάλι, τότε, ύστερα από εισήγηση του κ. Πετσάλνικου και πάντα με την επίκληση του επιχειρήματος πως θα πρέπει και οι βουλευτές να μετέχουν μέσω «θυσιών» στη γενικότερη προσπάθεια αντιμετώπισης των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας.
Υπολογίζεται ότι όλες αυτές οι «περικοπές» έχουν οδηγήσει σε μείωση του εισοδήματος των εκπροσώπων του έθνους περίπου κατά 30%. Παράλληλα, επιχειρούνται κι άλλες «κινήσεις», όπως η δρομολόγηση αλλαγών αναφορικά με τα αυτοκίνητα που θα δίνονται στους βουλευτές, στην κατεύθυνση του να προμηθεύονται (οικονομικότερα) οχήματα μικρού κυβισμού τουλάχιστον εκείνοι οι οποίοι πολιτεύονται στην πρωτεύουσα.
Στους διαδρόμους του Κοινοβουλίου, ωστόσο, αποτελεί σχεδόν κοινή εκτίμηση ότι ενέργειες όπως αυτές «έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση, και δεν μπορούν από μόνες τους να αντιστρέψουν το αρνητικό για τους εκπροσώπους της πολιτικής κλίμα».
Η εξ αρχής δραστική περικοπή της βουλευτικής αποζημίωσης θα ήταν, σε συμβολικό επίπεδο, αποτελεσματικότερη ενέργεια, λέγεται χαρακτηριστικά, με την προσθήκη ότι ειδικά για τους υπουργούς θα έπρεπε από καιρό να ανακοινωθεί η κατά 50% περικοπή του μισθού τους.
Αλλοι, πάλι, υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν στο τραπέζι συγκεκριμένες προτάσεις (όπως επί παραδείγματι του Κομμουνιστικού Κόμματος) για τερματισμό του καθεστώτος έξτρα πληρωμής για τις επιτροπές ή ακόμα και κατάργησης της βουλευτικής σύνταξης. Ούτε αυτές, ωστόσο, γίνονται αποδεκτές. Ορισμένοι βουλευτές στο καφενείο, μάλιστα, τις χαρακτηρίζουν «εκφράσεις λαϊκισμού».
Σε περιόδους μεγάλης κρίσης όπως η παρούσα, η «έξτρα αμοιβή» που μπορεί να φθάσει και τα 1.000 ευρώ μηνιαίως για τέσσερις συνεδριάσεις (όπως στην περίπτωση της επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων) συνιστά, ασφαλώς, ένα θέμα μη κολακευτικό για τον Ναό της Δημοκρατίας. Ωστόσο, ουσιαστικά σοβαρότερο, ηθικά, πρόβλημα συνιστά το γεγονός ότι η παραδοσιακή μέθοδος καταβολής αυτών των αμοιβών δεν διασφαλίζει το στοιχείο της δικαιοσύνης.
Αρκεί η ολιγόλεπτη παρουσία ενός βουλευτή στην αίθουσα της συνεδρίασης, όσο δηλαδή χρειάζεται για να υπογράψει στο «παρουσιολόγιο», και τα χρήματα θα μπουν στον λογαριασμό του. Υπάρχουν, ασφαλώς, οι εξαιρέσεις. Εκείνοι που όχι μόνον είναι παρόντες, αλλά και που παρεμβαίνουν με προτάσεις και απόψεις για το εκάστοτε συζητούμενο θέμα. Αλλά έρχονται απλώς για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα…