Η κλιμακούμενη άσκηση βίας κατά βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος έχει αφυπνίσει το Μέγαρο Μαξίμου. Για ακόμη μια φορά, όμως, όπως έχει συμβεί και σε άλλα ζητήματα ώς σήμερα, η κυβέρνηση έχασε τον μέσο όρο: Από την μάλλον ουδέτερη στάση που τηρούσε, πέρασε στην επίθεση κι έπειτα υποχώρησε εκ νέου.
Μέχρι πρότινος τα επεισόδια κατά βουλευτών θεωρούνταν μεμονωμένες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Αφηναν στον κ. Θ. Πάγκαλο την ευχέρεια να κατακεραυνώνει με το γνωστό ύφος του τον ΣΥΡΙΖΑ ως βασικό υπαίτιο των επεισοδίων αυτών, συχνά μάλιστα «αδειάζοντάς» τον.
Τους τελευταίους δύο μήνες, οι στενοί συνεργάτες του κ. Γ. Παπανδρέου αντιλήφθηκαν ότι τα περιστατικά βίας ούτε μεμονωμένα είναι ούτε έχουν, βέβαια, ως αφετηρία ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Ωστόσο, πρώτος ο κ. Γ. Πεταλωτής προ ενός μηνός και έπειτα ο κ. Μιχ. Καρχιμάκης επέλεξαν να συγκρουσθούν ευθέως με τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα να κατονομάσουν ως υπευθύνους επιθέσεων κατά βουλευτών μέλη του κόμματος της Αριστεράς.
Την εβδομάδα που πέρασε για πρώτη φορά ο πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου άφησε έμμεσες αιχμές κατά του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για «ακραίες πολιτικές ομάδες». Συνεργάτες του κ. Παπανδρέου αναφέρουν ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει κανένα προσωπικό πρόβλημα έναντι του κόμματος της Αριστεράς.
Αλλά τα περιστατικά προπηλακισμού βουλευτών με την παρουσία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ διαρκώς πληθαίνουν. Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι υπάρχει ενόχληση στο Μέγαρο Μαξίμου και για την απόρριψη της ιδέας του κ. Παπανδρέου, σύμφωνα με τον οποίο, η σύσταση διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής θα αποτελούσε μια πρώτης τάξης αφορμή για την καταδίκη της βίας απ’ όλους. Ωστόσο, παρά την ενόχληση που έχει προκαλέσει το γεγονός αυτό, ο κ. Παπανδρέου αποδέχθηκε, έπειτα από παραίνεση του κ. Φιλ. Πετσάλνικου, τη διεξαγωγή της συζήτησης στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας.
Ουδείς στο Μέγαρο Μαξίμου τρέφει ελπίδες ότι η συζήτηση αυτή πρόκειται να έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα, γι’ αυτό άλλωστε και ήδη η άποψη που διαμορφώνεται τα τελευταία 24ωρα είναι ότι η «τυφλή» σύγκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑ ίσως τελικά δεν οδηγήσει πουθενά την κυβέρνηση. Ενδεχομένως, μάλιστα, να οδηγήσει στην περαιτέρω επιδείνωση της ατμόσφαιρας.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούν επικίνδυνη τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα του κ. Αλ. Τσίπρα στον οποίο αποδίδουν πολιτική «αφέλεια», καθώς δεν αντιλαμβάνεται ότι ο αριστερίστικος λόγος του συχνά μπορεί να λειτουργήσει σαν λάδι στη φωτιά ενός ήδη υπαρκτού αντικοινοβουλευτικού μένους. Εντός της κυβέρνησης, πάντως, υπάρχουν αρκετά στελέχη που τάσσονται υπέρ της διατήρησης ήπιων σχέσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ ως προς το θέμα της βίας.
Από την πλευρά του, προσπάθεια ενοχοποίησης των κοινωνικών αγώνων βλέπει ο ΣΥΝ στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης να βάλει στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης την αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως λένε στελέχη του, η κυβέρνηση θεωρεί ότι βρήκε ως εύκολη λύση έναν εσωτερικό εχθρό, στον οποίο μπορεί να χρεώσει τις επιθέσεις, για να κρύψει την έλλειψη νομιμοποίησης της πολιτικής της και την αποσυσπείρωση της κομματικής της βάσης.
Ο ΣΥΝ διαφωνεί με την άποψη του ΠΑΣΟΚ ότι αυτές οι εκδηλώσεις υποκινούνται και αρνείται κατηγορηματικά ότι τα στελέχη του ή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνα που υποκινούν και διοργανώνουν τις επιθέσεις. Σε ό, τι αφορά τις εκδηλώσεις βίας, δηλώνει ότι η θέση του είναι σαφής: «Δεν υιοθετούμε τις πράξεις βίας που είναι έξω από τις παραδόσεις και την κουλτούρα της Αριστεράς». Κατηγορεί όμως την κυβέρνηση ότι υπονομεύει τη δημοκρατία στοχοποιώντας πολιτικούς χώρους και προειδοποιεί ότι διολισθάινει προς τον αυταρχισμό για να διασωθεί από την κατάρρευση. Για τον ΣΥΝ ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης είναι να τρομοκρατήσει την κοινωνία και η Αριστερά να εγκαταλείψει τους πολίτες και να μη στηρίζει τους μαζικούς και ειρηνικούς τους αγώνες, αλλά και ταυτόχρονα να αποκόψει τις διαρροές προς τον ΣΥΡΙΖΑ από ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που το εγκαταλείπουν μαζικά.