Μια πληθώρα εναλλακτικών προτάσεων, προκειμένου να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό δημόσιο χρέος θα παρουσιάσουν σήμερα στους ηγέτες της Ευρωζώνης οι εκπρόσωποι της διεθνούς ένωσης τραπεζών (IIF). Οι ηγέτες της Ευρωζώνης θα κληθούν να επιλέξουν προτάσεις με δύο κριτήρια: πώς θα μειωθεί το μέγεθος του ελληνικού δημοσίου χρέους και το κόστος εξυπηρέτησής του, αλλά και τα χρήματα που θα χρειαστεί να καταβάλει η Ευρωζώνη. Το δεύτερο κριτήριο είναι η λύση που θα επιλέξουν για την Ελλάδα να μην προκαλέσει επιδείνωση και εξάπλωση της κρίσης δημοσίου χρέους στην Ιταλία και την Ισπανία.
Λίγες ώρες πριν από την ιστορικής σημασίας Σύνοδο Κορυφής η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά ρευστή, ενώ σήμερα το πρωί οι οικονομικοί σύμβουλοι των ηγετών και η ομάδα εργασίας του Eurogroup (υψηλόβαθμοι υπηρεσιακοί παράγοντες) θα συνεδριάσουν, προκειμένου να προετοιμάσουν τις προτάσεις που θα εξετάσουν αργότερα οι ηγέτες.
Κάθε μια από τις πολλές προτάσεις που βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση έχει πολιτικά και οικονομικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, τα οποία θα ζυγίσουν σήμερα οι ηγέτες της Ευρωζώνης πριν λάβουν τις αποφάσεις τους. Μια πρόταση που συζητήθηκε τις τελευταίες ημέρες αφορούσε την επιβολή μικρής εισφοράς στις τράπεζες από την οποία θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν περίπου 30 δισ. ευρώ τα επόμενα τρία χρόνια, ποσό που θα ικανοποιούσε τα κράτη-μέλη που απαιτούν σημαντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στα έξοδα.
Υπάρχουν όμως και άλλες προτάσεις περισσότερο ή λιγότερο ριζοσπαστικές για να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η πρώτη αφορά την επαναγορά ελληνικών ομολόγων είτε απευθείας από τον Ευρωπαϊκό Χρηματοπιστωτικό Ταμείο Σταθερότητας (EFSF) είτε μέσω δανείων που θα δοθούν στην Ελλάδα σε τιμή που θα έχει συμφωνηθεί με τους ιδιώτες κατόχους. Με τη μέθοδο αυτή μπορεί να επιτευχθεί σημαντική μείωση του μεγέθους του χρέους, ωστόσο μάλλον θα θεωρηθεί χρεοκοπία, ενώ θα απαιτηθεί επιπρόσθετο ποσό για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και την παροχή επιπρόσθετων εγγυήσεων προς την ΕΚΤ.
Η δεύτερη πρόταση προέρχεται από τη Γερμανία και αφορά την ανταλλαγή ελληνικών ομολόγων που λήγουν μέχρι το 2020 με νέα, μικρότερης αξίας από την ονομαστική τους, με μεγαλύτερη περίοδο αποπληρωμής (το αρχικό γερμανικό σχέδιο προέβλεπε επταετή) και μικρότερο επιτόκιο που σε καμία περίπτωση δεν θα υπερβαίνει το 4%. Το αντάλλαγμα προς τους ιδιώτες θα είναι ότι τα νέα ομόλογα θα εγγυάται η Ευρωζώνη μέσω του EFSF. Ανάλογα με το «κούρεμα», το επιτόκιο δανεισμού και την περίοδο αποπληρωμής μπορεί να επιτευχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη μείωση του ελληνικού χρέους, ωστόσο αν εφαρμοστεί αυτή η μέθοδος πιθανότατα θα θεωρηθεί επιλεκτική χρεοκοπία, ενώ το κόστος για την Ευρωζώνη θα είναι αυξημένο.
Η τρίτη πρόταση προέρχεται από τη Γαλλία και αφορά τη μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων χωρίς την παροχή εγγυήσεων, πρόταση που αναμένεται να θεωρηθεί επιλεκτική χρεοκοπία, ενώ το όφελος θα είναι μικρότερο και θα εξαρτηθεί από το επιτόκιο δανεισμού και την περίοδο αποπληρωμής.
Οποιο από τα σενάρια κι αν υιοθετηθεί, θα πρέπει να συμπληρωθεί με μέτρα που θα λάβει η Ευρωζώνη, όπως η μείωση του επιτοκίου δανεισμού που πληρώνει σήμερα η Ελλάδα και η νέα επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής των δανείων που λαμβάνει από την Ευρωζώνη. Σήμερα η Ελλάδα πληρώνει 2% περισσότερο από το κόστος χρηματοδότησης που καταβάλλουν οι εταίροι μας, ενώ η διάρκεια αποπληρωμής θα μπορούσε να αυξηθεί μέχρι και 30 χρόνια.