Η ιστορική για το μέλλον του ευρώ Σύνοδος Κορυφής των 17 ηγετών της Ευρωζώνης μόλις είχε τελειώσει και ο κ. Γ. Παπανδρέου αισθανόταν την ανάγκη να ευχαριστήσει δημοσίως συνεργάτες και προσωπικούς φίλους του που βοήθησαν στην προετοιμασία και κατά την εξέλιξη της Συνόδου. Πολλοί από αυτούς βρίσκονταν στην αίθουσα και κάποιοι άλλοι στην Αθήνα. Ωστόσο, άπαντες συνιστούσαν μια ομάδα που από τις αρχές της εβδομάδας συνεργαζόταν, ώστε να φθάνουν στον πρωθυπουργό οι απαραίτητες πληροφορίες για τη διαπραγμάτευση. Η προεργασία είχε ξεκινήσει στο ξενοδοχείο Cape Sounion, στην Αθήνα, στο πλαίσιο ενός άτυπου μίνι «Συμποσίου της Σύμης», που έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, με τη συμμετοχή κορυφαίων οικονομολόγων, μεταξύ των οποίων οι Γιόζεφ Στίγκλιτζ, Τζέφρι Σακς, Ρίτσαρντ Πάρκερ, Τζεμ Εντεμίρ, Κεμάλ Ντερβίς, Λουκάς Παπαδήμος κ. ά. Οι εργασίες διήρκεσαν έως και την Τετάρτη. Κατόπιν το θέρετρο των εξελίξεων μεταφέρθηκε στις Βρυξέλλες.
Νωρίς το πρωί της Πέμπτης, πριν ξεκινήσουν οι διαδοχικές συναντήσεις του κ. Παπανδρέου (Μέρκελ, Σαρκοζί, Ρομπέι, Γιουνκέρ, Μπαρόζο, Λαγκάρντ, Τρισέ), ο πρωθυπουργός και οι τρεις υπουργοί κ. Ευ. Βενιζέλος, Η. Μόσιαλος και Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου εξέτασαν το πρώτο προσχέδιο συμπερασμάτων. Εντόπισαν τουλάχιστον έξι σημεία με τα οποία διαφωνούσαν, με σημαντικότερα από αυτά την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς για την προστασία του τραπεζικού συστήματος και τις μάλλον γενικές αναφορές ως προς το λεγόμενο «ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ». Επίσης, η επιμήκυνση της ωρίμανσης των μελλοντικών δανείων του ευρωπαϊκού μηχανισμού περιοριζόταν στα 15 χρόνια (από τα 30 που τελικώς κατέληξαν), ενώ δεν υπήρχε ούτε η δεκαετής περίοδος χάριτος.
Ο κ. Μόσιαλος πρότεινε να κληθούν και να παρευρεθούν στις Βρυξέλλες οι Ελληνες τραπεζίτες που θα μπορούσαν να παρέχουν αξιόπιστες συμβουλές ως προς το χρηματοπιστωτικό σκέλος. Ετσι, ο κ. Βενιζέλος τηλεφώνησε στον κ. Γ. Προβόπουλο, ο οποίος βρισκόταν στη Φρανκφούρτη, και ο κ. Μόσιαλος στον κ. Β. Ράπανο, που ταξίδεψε στις Βρυξέλλες.
Οταν ξεκίνησε το γεύμα των ηγετών, ο κ. Παπανδρέου εισήλθε στην αίθουσα συνοδευόμενος μόνο από τον επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων κ. Γ. Ζανιά. Εξω από την αίθουσα υπήρχαν τέσσερις ομάδες: δύο στις Βρυξέλλες και δύο στην Αθήνα σε άμεση και διαρκή επικοινωνία.
Σε Βρυξέλλες και Αθήνα
Η πρώτη ομάδα ήταν αυτή του γενικότερου πολιτικού σχεδιασμού. Σε αυτή συμμετείχαν οι κ. κ. Βενιζέλος, Μόσιαλος, Ξενογιαννακοπούλου, ο κ. Γ. Γληνός από το πρωθυπουργικό γραφείο και οι κ. Προβόπουλος και Ράπανος. Στη δεύτερη ομάδα των Βρυξελλών ήταν ο κ. Π. Χριστοδούλου και ορισμένοι συνεργάτες του, οι οποίοι παρακολουθούσαν τις εξελίξεις και συμμετείχαν βεβαίως στις παράλληλες διεργασίες του Eurogroup. Συνήθως, σε αυτές τις ομάδες συμμετέχει και ο υπουργός Οικονομικών, ο κ. Βενιζέλος προτίμησε ωστόσο την ενασχόληση με το πολιτικό αντικείμενο των τεκταινομένων εντός της αίθουσας.
Στην Αθήνα ήταν εγκατεστημένες δύο ακόμη ομάδες. Πρώτη η ομάδα του κ. Φίλ. Σαχινίδη και των στενών συνεργατών του στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, η οποία διαδραμάτισε καίριο ρόλο. Δεύτερη, αυτή που αποτελούνταν από τους τρεις καθηγητές, φίλους και άμισθους σύμβουλους του πρωθυπουργού, τους κ. Τζόζεφ Στίγκλιτζ, Τζέφρι Ζακς και Ρίτσαρντ Πάρκερ, οι οποίοι συνιστούσαν την τέταρτη ομάδα που βρισκόταν σε επαφή με τις Βρυξέλλες. Ο κ. Παπανδρέου βρισκόταν κατά το διάστημα πριν από τη Σύνοδο σε επαφή βεβαίως και με τον σύμβουλό του κ. Λ. Παπαδήμο, αλλά και τον κ. Κεμάλ Ντερβίς.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε τις κοινωνικές πιέσεις που υφίσταται, φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα τις κινητοποιήσεις των ιδιοκτητών ταξί. Γι’ αυτό και στην περίπτωσή τους αναφέρθηκε την επομένη και η κ. Μέρκελ!