«…Ποιος να το φανταζόταν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 θα μας έφερναν ποτάμια λαθρομεταναστών; Ετσι έγινε στον Εβρο. Η εικόνα της ευημερούσας Ελλάδας που μεταδόθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη την έκανε να φαντάζει ως «γη της επαγγελίας» και άρχισαν να συρρέουν από περιοχές της Ασίας και της Αφρικής εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που δοκιμάζονταν από πολέμους και ανθρωπιστικές κρίσεις. Ηταν κάτι που δεν είχε περάσει καν από το μυαλό μας». Ο συνομιλητής μας που επί σειρά ετών και από νευραλγικές θέσεις, ενεπλάκη στο θέμα της αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης στον Εβρο, περιγράφει στην «Κ», υπό τον όρο της ανωνυμίας, την εκτίναξη του προβλήματος στη «σημαντικότερη πύλη» εισροής λαθρομεταναστών στην Ευρώπη. «Πιαστήκαμε εξαπίνης τότε. Δεν είχαμε προσμετρήσει την παράμετρο Ολυμπιακοί Αγώνες στη λαθρομετανάστευση. Οι ροές αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά το τέλος των Αγώνων και από τις αρχές του 2005. Τα κύματα μεγάλωσαν το 2007 όταν η Τουρκία άρχισε σταδιακά να απελευθερώνει τη διαδικασία της βίζας με τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Οι μετανάστες έφταναν και φτάνουν αεροπορικώς και νόμιμα στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί σε τρεις ώρες είναι στον Εβρο. Με τη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ η κατάσταση χειροτέρεψε το 2009 στον Εβρο και έγινε δραματική πλέον από το 2010 όταν έκλεισαν σε μεγάλο βαθμό οι θαλάσσιοι δρόμοι στο Αιγαίο. Τώρα πολύ δύσκολα μαζεύεται το πράγμα…».
Ο ίδιος καταθέτει στην «Κ» μαρτυρίες για την κατάσταση στα σύνορα. «… Κάποιες νύχτες γινόταν πόλεμος στο ποτάμι. Ολο το παιχνίδι παιζόταν και παίζεται στη συνοριογραμμή στην κοίτη του ποταμού, την οποία οι βάρκες δεν πρέπει να περάσουν γιατί μετά είμαστε υποχρεωμένοι να τους δεχθούμε. Οταν οι σχεδίες γίνονταν αντιληπτές από τους δικούς μας στην τουρκική πλευρά, πυροβολούσαν στον αέρα για να μην συνεχίσουν τη διαδρομή και ειδοποιούνταν οι Τούρκοι απέναντι να τους πιάσουν. Εκείνοι όμως δεν τους ήθελαν και πυροβολούσαν για να εμποδίσουν την επιστροφή. Σε αυτή την ας την πούμε διελκυστίνδα χάθηκαν στο ποτάμι κάποιοι δυστυχείς…».
Οπως λέει, η παρουσία της FRONTEX λίγο βοήθησε στην αντιμετώπιση του προβλήματος. «Απλώς αν αντιληφθούν περιπολώντας ότι πέρασαν λαθρομετανάστες το ποτάμι, ειδοποιούν τους δικούς μας να τους συλλάβουν. Τότε όμως το παιχνίδι έχει χαθεί διότι είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε τις προβλεπόμενες διαδικασίες της ταυτοποίησης και παραμονής για ένα διάστημα στην Ελλάδα, κ.λπ. που όλοι ξέρουμε ότι δεν έχουν αποδώσει». Ο ίδιος φωτίζει μια άλλη πτυχή της υπόθεσης ελάχιστα γνωστής. Λέει ότι στις ΗΠΑ, τον Καναδά αλλά και ευρωπαϊκές χώρες λειτουργούν λόμπι Αφγανών, Πακιστανών, Σομαλών, με οικονομική επιφάνεια που υποστηρίζουν οικονομικά αλλά και με παρεμβάσεις σε φορείς όπως η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, κ. α. τους συμπατριώτες τους που φτάνουν στην Ελλάδα. «Με το που συλλαμβάνονται στα σύνορα ειδοποιούνται αμέσως αυτά τα κέντρα που τους εξασφαλίζουν δικηγόρους, κινητοποιούν τις διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις για να τους αναζητήσουν ή να ασκήσουν πιέσεις. Σε μια περίπτωση ήρθε στο γραφείο μου Σομαλός δικηγόρος από την Ευρώπη και αξίωνε να τον ενημερώσω για την τύχη του αδερφού του που όπως υποστήριζε πέρασε τα ελληνικά σύνορα στον Εβρο και έκτοτε εξαφανίστηκε. Αυτός ο άνθρωπος δεν είχε ταυτοποιηθεί πουθενά…».
Τα εμπόδια που ορθώνει η Τουρκία στην επαναπροώθηση όσων συλλαμβάνονται στην ελληνική όχθη του Εβρου, τίθενται από την Αθήνα σε όλα τα επίπεδα του ελληνοτουρκικού διαλόγου, πλην όμως ελάχιστα έχει βελτιωθεί η κατάσταση. Στην ερώτηση για το εάν η ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων στην Θράκη θα λύσει το πρόβλημα ο έμπειρος στα της λαθρομετανάστευσης συνομιλητής μας απαντάει: «Μόνο αποτρεπτικά, να αποθαρρύνει δηλαδή τους μετανάστες να φτάσουν στο ποτάμι. Η λύση για όσους το τολμήσουν βρίσκεται στην κοίτη, να εμποδιστούν εκεί. Και βέβαια το τείχος θα βοηθήσει σημαντικά».