Το πρώτο ταξίδι στις Βρυξέλλες αφότου έλαβε την απόφαση της συμμετοχής του στην τρικομματική κυβέρνηση θα πραγματοποιήσει την άλλη Δευτέρα ο κ. Φώτης Κουβέλης. Κατά πληροφορίες έχει ήδη κλειδώσει στις 23 Απριλίου συνάντησή του με τον πρόεδρο της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο, ενώ στο διήμερο της παραμονής του θα έχει επίσης συναντήσεις με τον επικεφαλής του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, τον πρόεδρο των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών της Ευρωβουλής Χάνες Σβόμποντα και άλλους αξιωματούχους, μηδέ εξαιρουμένης της Ελληνίδας επιτρόπου Μαρίας Δαμανάκη.
Στη ΔΗΜΑΡ προσδίδουν μείζονα σημασία στις επαφές αυτές. Οχι μόνον γιατί αναγνωρίζουν πως το κόμμα τους παραμένει άγνωστο στη διεθνή σκηνή και θα είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον κ. Κουβέλη να αναδείξει τον εξισορροπητικό ρόλο του στην κυβέρνηση. Αλλά κυρίως διότι συνεργάτες του δεν κρύβουν ότι ένας εκ των κεντρικών στόχων του ταξιδιού είναι η διεθνής αναγνώριση της ΔΗΜΑΡ με την ένταξή της στην «Προοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών», το πάλαι ποτέ Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Για τον στόχο αυτό εργάζεται αθόρυβα εδώ και καιρό μια ολιγομελής ομάδα της Αγ. Κωνσταντίνου, η οποία επιχειρεί να προσεγγίσει όλες τις ομοειδείς -της ΔΗΜΑΡ- πολιτικές δυνάμεις και τους έχει αποστείλει μέχρι και φυλλάδιο το οποίο παρουσιάζει τις βασικές ιδεολογικές της θέσεις. Κατά πληροφορίες, μάλιστα, μετά τις επαφές του κ. Κουβέλη στις Βρυξέλλες ήδη δρομολογείται ταξίδι του στην Ιταλία προκειμένου να «επισημοποιηθεί» ότι η ΔΗΜΑΡ είναι το «αδελφό» κόμμα του νικητή των εκλογών Πιερλουίτζι Μπερσάνι, ενώ στην Αγ. Κωνσταντίνου δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους για την πρόσκληση που δέχθηκε προσφάτως ο κ. Κουβέλης από τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ.
Οι εξελίξεις αυτές μόνο αδιάφορο, βέβαια, δεν αφήνουν το στενό επιτελείο του κ. Ευ. Βενιζέλου, καθώς αν επιτευχθεί ο στόχος της ΔΗΜΑΡ θα είναι η πρώτη φορά που δύο ελληνικά κόμματα θα εκπροσωπούνται στον ίδιο ευρωπαϊκό πολιτικό κύκλο. Στην Ιπποκράτους γνωρίζουν επίσης ότι η Ε.Ε. είθισται ατύπως να αναγνωρίζει ως θεσμικό συνομιλητή της μόνο ένα εκ των συγγενών κομμάτων κάθε χώρας και δη αυτό που έχει τη μεγαλύτερη εκλογική απήχηση.
Ετσι εξηγείται γιατί στους δύο μικρότερους κυβερνητικούς εταίρους έχει αρχίσει εσχάτως η συζήτηση αλλά και οι διεργασίες για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2014. Αμφότεροι έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτή θα είναι η πρώτη και ίσως η κρισιμότερη μάχη μεταξύ τους. Πολύ περισσότερο όταν η χαλαρή ψήφος των ευρωεκλογών ευνοεί τις εκπλήξεις και επομένως τις εντυπώσεις για το ποιος εκ των δύο μπορεί τελικά να πρωταγωνιστήσει στην επιζητούμενη ανασυγκρότηση της εγχώριας Κεντροαριστεράς…