Χαρακτηριστικά στοιχήματος μεταξύ «ζωής και θανάτου» αποκτά τους αμέσως επόμενους μήνες η συζήτηση για τη δημιουργία ενιαίου φορέα για την εκπροσώπηση της Κεντροαριστεράς στη χώρα. Μετά την εκδήλωση της κίνησης των 58, τη θετική στάση του ΠΑΣΟΚ και την αρνητική της ΔΗΜΑΡ, άπαντες αντιλαμβάνονται ότι η εξεύρεση κοινών σημείων μεταξύ των δύο βασικών κομμάτων του χώρου αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Χρονικός ορίζοντας για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις είναι ο Φεβρουάριος, όταν υπολογίζεται ότι η πρωτοβουλία των 58 θα έχει μετεξελιχθεί (μετά τα απαιτούμενα ενδιάμεσα στάδια) σε ένα φορέα, ο οποίος θα διεκδικήσει κάτι καλύτερο από τα πενιχρά δημοσκοπικά ποσοστά που συγκεντρώνουν σήμερα το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ σε ευρωεκλογές και δημοτικές.
Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, παρά την εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλλει ο κ. Βενιζέλος το εγχείρημα, υφίστανται αρκετοί προβληματισμοί, αν και δημοσίως ουδείς εκ των στελεχών του κόμματος απορρίπτει την ανάγκη να γίνει ενιαίος φορέας. Στελέχη όπως ο κ. Κ. Σκανδαλίδης έχουν ήδη επισημάνει τον κίνδυνο ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να συγκεντρώσουν χαμηλότερα ποσοστά από τη Χρυσή Αυγή (ή το πιθανό διάδοχο σχήμα της) και, ακολούθως, να καταστρέψουν την Κεντροαριστερά για αρκετά χρόνια. Ενστάσεις έχουν και οι «παπανδρεϊκοί» του ΠΑΣΟΚ, ενώ υφίσταται και μια έντονη συζήτηση περί του ποιος θα τεθεί επικεφαλής ενός ενιαίου σχηματισμού. Τονίζεται, επίσης, ότι δίχως τη ΔΗΜΑΡ, ένα τέτοιο σχήμα είναι καταδικασμένο στην αποτυχία. Αποστάσεις από το εγχείρημα τηρεί και ο κ. Ν. Ανδρουλάκης, αν και δεν είναι σαφές αν τούτο συμβαίνει λόγω επιλογής του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ ή από την επιφυλακτικότητα που διατηρεί απέναντί του ο κ. Βενιζέλος τους τελευταίους μήνες.
Η αντίστοιχη αναστάτωση που προκάλεσε η κίνηση των 58 στη ΔΗΜΑΡ δεν οφείλεται μόνον στο γεγονός ότι την πρόσκληση συνυπέγραψαν και οκτώ μέλη της Εκτελεστικής και Κεντρικής Επιτροπής της Αγ. Κωνσταντίνου. Ακόμη και ο γραμματέας του κόμματος, Σπ. Λυκούδης, χαρακτήρισε «βεβιασμένη» την απόρριψη της πρόσκλησης από τον κ. Κουβέλη, ενώ για να μη διαφανεί ότι διαφωνεί καθέτως με τον πρόεδρο του κόμματος, επεξέτεινε κατά το δοκούν την πρόταση των 58, υποστηρίζοντας κάτι που και ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι ανέφικτο: στην επανένωση της Κεντροαριστεράς να μετέχει πλην του ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ! Δεν πρόκειται για το μόνο περιστατικό εσωστρέφειας. Στην τελευταία Εκτελεστική Επιτροπή, ενώ οι κ. Στ. Λιβαδάς και Γερ. Γεωργάτος δέχονταν τις έντονες επικρίσεις των κ. Θόδ. Μαργαρίτη και Δ. Χατζησωκράτη επειδή υπέγραψαν το κείμενο των 58, οι πρώτοι ούτε λίγο ούτε πολύ τους απάντησαν ότι είναι υποκριτές, «υπενθυμίζοντάς» τους ότι η ΔΗΜΑΡ είχε κάνει προσφάτως μέχρι και μυστικές συναντήσεις με πέντε στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να βρεθεί μια φόρμουλα συνεργασίας που τώρα το νέο ηγετικό κλιμάκιο της Αγ. Κωνσταντίνου απορρίπτει. Αίσθηση επίσης προκάλεσε ότι εν αντιθέσει με αρκετά στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής, οι περισσότεροι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, έστω και σιωπηρώς, στήριζαν την απόφαση του κ. Κουβέλη, στάση που κάποιοι απέδιδαν στο γεγονός ότι οι περισσότεροι έχουν εκλεγεί με λιγότερες από 1.000 ψήφους και τρέμουν στο ενδεχόμενο της συγχώνευσης με το ΠΑΣΟΚ, καθώς λόγω ανταγωνισμού με πράσινα στελέχη θα μείνουν εκτός Βουλής. Αυτό άλλωστε υπαινίχθηκε και ο κ. Γρ. Ψαριανός, δηλαδή ο μόνος εκ των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ που στήριξε αναφανδόν την πρόσκληση των 58, καλώντας τους συντρόφους του να μη σκέφτονται ως «μικρομαγαζάτορες».