Ηρεμία χθες Παρασκευή στο Προεδρικό Μέγαρο μετά τα φλουριά, τις πίτες και τις δίκοπες ειδήσεις που προκάλεσαν «αναταράξεις» στα ΜΜΕ, ιδίως στο Διαδίκτυο, μετά την καθιερωμένη, σε οικογενειακό κύκλο της Προεδρίας, κοπή της πίτας. Ο Πρόεδρος κ. Κάρολος Παπούλιας ακολούθησε τη ροή του καθημερινού προγράμματος, ενώ ο διευθυντής του Ιδιαίτερου Γραφείου του Προέδρου, πρέσβης κ. Κωνσταντίνος Μπίτσιος, απάντησε με μία φράση, δίνοντας τέλος στα σενάρια, ότι «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εξαντλήσει τη θητεία του». Η απάντηση δόθηκε μετά την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ το πρωί της Παρασκευής που ζητούσε «η Προεδρία της Δημοκρατίας να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της με επίσημο τρόπο σχετικά με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, με αφορμή τα όσα ειπώθηκαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην κοπή της πίτας».
Ετσι, με τη φράση τού πρέσβη κ. Κωνσταντίνου Μπίτσιου «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εξαντλήσει τη θητεία του»… εξαντλήθηκαν και οι σχετικές ειδήσεις για πρόωρες εκλογές. Οι άλλες ειδήσεις που αφορούν την Προεδρία και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι από το πρόγραμμά του, όπως: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τη Δευτέρα 20 Ιανουαρίου και ώρα 13.00, θα έχει συνάντηση κατ’ ιδίαν με τον Πρόεδρο της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου κ. Adly Mansour που έρχεται στην Αθήνα σε επίσημη επίσκεψη.
Ο κ. Mansour θα δει πρώτα τον πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά στο Μέγαρο Μαξίμου και μετά θα έλθει στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου μετά την κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον κ. Παπούλια, θα ακολουθήσουν δηλώσεις στον Τύπο για να ακολουθήσει γεύμα, ώρα 13.45, προς τιμήν του Αιγύπτιου Προέδρου, στο οποίο θα παρακαθήσουν ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας κ. Κωνσταντίνος Χατζηδάκης, η υπουργός Τουρισμού κ. Ολγα Κεφαλογιάννη και από αραβικής πλευράς, ο υπουργός Εξωτερικών κ. Nabil και ο υπουργός Τουρισμού κ. Mohamed Hesham Zaazou.
Τα 150 χρόνια του θεάτρου «Απόλλων» της Σύρου, ένα ημερολόγιο μνήμης και προοπτικής
Οσοι έχουν την εμπειρία μιας παράστασης ή συναυλίας στο θέατρο «Απόλλων» της Ερμούπολης μπορούν άνετα να μοιραστούν τη συγκίνηση αν φέρουν στο νου τα κόκκινα βελούδινα καθίσματα, την επιζωγραφισμένη οροφή με τον Αισχύλο, τον Ροσίνι, τον Ευριπίδη, τον Βέρντι, τις λότζες, το φουαγέ, το μικρό μουσείο με τα ενθυμήματα και τα καμαρίνια, με την αύρα της Κυβέλης, της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Αννας Καλουτά… Μπορούν να κατανοήσουν πόσο σπουδαίο έργο υπήρξε η εκ βάθρων λαμπρή αποκατάσταση του ιστορικού «Απόλλωνα» της Σύρου, αυτού του αρχιτεκτονικού κοσμήματος που άνοιξε με «Ριγκολέτο» το 1864 για την εκλεπτυσμένη κοινωνία των αστών της Ερμούπολης. Και μέσα από τους κύκλους της Ιστορίας, μέσα από την φρικτή παρακμή, αυτή που έφερε τον «Απόλλωνα» ρημαγμένο και ερειπωμένο, έως ότου το 1969 να ξηλωθεί ολοσχερώς εσωτερικά και να γεμίσει μπετονένια χωρίσματα που δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν, φτάσαμε στο 2000, για να χειροκροτήσουμε ξανά περήφανοι και συγκινημένοι τον αναγεννημένο «Απόλλωνα».
Οσοι στάθηκαν δίπλα του, ακόμη και τα χρόνια της παρακμής, οι Συριανοί που στα χρόνια του ’80 και του ’90 με άθλιες συνθήκες άνοιγαν το θέατρο και έπαιζαν, ελπίζοντας πάντα, είναι σήμερα αυτοί που πάνω απ’ όλους δικαιούνται να γιορτάζουν τα 150 χρόνια του ιστορικού θεάτρου (1864-2014). Ενα όμορφο ημερολόγιο τοίχου, γεμάτο σύγχρονες αλλά και ιστορικές φωτογραφίες, είναι η επετειακή, συλλεκτική έκδοση στην οποία προχώρησαν ο Θεατρικός Πολιτιστικός Ομιλος Σύρου «Απόλλων», ο Θεατρικός Ομιλος Σύρου «Ο Σουρής», ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γαλησσά και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Χρούσσων. Ολοι αυτοί, που αγαπούν και πονούν τον «Απόλλωνα» και θυμούνται τις ιστορίες από τη δεκαετία του 1970, όταν ένα πανό που έγραφε «Γιατί με εγκαταλείψατε;» στην πρόσοψη του θεάτρου είχε προκαλέσει αίσθηση.
Χαίρεσαι να ξεφυλλίζεις την έκδοση που επιμελήθηκε ο Δημήτρης Βαμβακούσης και που περιλαμβάνει και το ωραίο, αφηγηματικό κείμενο του Θάνου Γ. Θραψιάδη. Γράφει: «Κι έφτασε το 2000. Οι κανονικές πια θύρες του θεάτρου άνοιξαν, άναψαν οι προβολείς, καταύγασαν τα φώτα, ο κόσμος θαύμασε τις καινούργιες οροφογραφίες και τα θεωρεία, ξάπλωσε αναπαυτικά στις άνετες βελούδινες πολυθρόνες κι όταν έσβησαν τα φώτα, όλοι νόμιζαν ότι βρίσκονταν σ’ ένα παραμύθι. Από τότε έγιναν και γίνονται πολλά. Παράλληλα με το θέατρο πρόζας, επέστρεψε η όπερα, η μουσική, εμφανίστηκε ο χορός, οι βραδιές λόγου και τέχνης. Το θέατρο, το θέατρό μας είναι πάλι εδώ, δικό μας!».