ΛΟΥΚΑΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ*
Κατά το άρθρο 72 παρ. 6 του Οργανισμού της Βουλής, «Κάθε βουλευτής, μετά την ονομαστική κλήση του, εκφράζει την προτίμησή του με “ναι” ή “όχι” ή “παρών”…»
Η διάταξη αυτή αποτελεί απαύγασμα της παλαιοπολιτικής θεώρησης του ρόλου του βουλευτή, ο οποίος πυξίδα του πρέπει να έχει την κατά την άσκηση των καθηκόντων του έκφραση όχι της δικής του προσωπικής γνώμης, αλλά της γνώμης του κόμματός του, η οποία διαμορφώνεται αναλόγως με τι συμφέρει στη συγκεκριμένη περίπτωση το κόμμα και όχι την Ελλάδα.
Eτσι, λοιπόν, όταν καλείται να ψηφίσει δεν ερευνά αν το υπό ψήφιση νομοσχέδιο ή άλλο θέμα είναι «καλό» ή «κακό», αν δηλαδή είναι ωφέλιμο ή όχι για την πατρίδα, αλλά μόνο αν είναι ωφέλιμο ή όχι για το κόμμα. Αυτή η μικροπολιτική μικρόνοια τον ωθεί να ψηφίσει «παρών».
Το «παρών» έρχεται σε πλήρη αντίθεση προς τη διάταξη του άρθρου 60 παρ. 1 του Συντάγματος, που ορίζει ότι «οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση», αφού όταν ο βουλευτής ψηφίζει «παρών» αλλοτριώνει την ψήφο του στα κελεύσματα του αρχηγού. Ψηφίζοντας «παρών» παραιτείται από το «απεριόριστο δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου», παραβιάζοντας το Σύνταγμα, ενώ ορκίστηκε να το υπακούει (άρθρο 59 παρ. 1).
Oχι μόνον αυτό. Επιβάλλει σιωπή στη φωνή της συνειδήσεώς του, αφού έτσι το θέλει ο αρχηγός (θυμηθείτε την «κομματική πειθαρχία»). Επομένως, δεν έχει «γνώμη», δεν έχει «συνείδηση». Γνώμη και συνείδηση είναι η γνώμη και η συνείδηση του αρχηγού.
Το «παρών» είναι άρνηση εκτελέσεως του βουλευτικού καθήκοντος, διότι στην αίθουσα, όπου η ομιλία είναι η πραγματικότητα μιας αέναης εκφοράς γνωμών και προτάσεων, που αποτελούν την πεμπτουσία της δημοκρατίας, απαγορεύεται η σιωπή όταν καλείται να ασκήσει τα εξ αυτής απορρέοντα δικαιώματα. Αλλιώς, αυτός, ο φύσει και θέσει φύλακάς της, την απαξιώνει, την καταλύει…
Το «παρών» σημαίνει άρνηση γνώμης, ενώ το Σύνταγμα τον διατάσσει να τη διατυπώσει, γιατί γι’ αυτό και μόνο γι’ αυτό βρίσκεται στη Βουλή.
Σημαίνει δειλία αναλήψεως της ευθύνης που εμπεριέχεται στο λειτούργημα του βουλευτή να κρίνει και να αποφασίσει στο θέμα που καλείται να ψηφίσει.
Σημαίνει περιφρόνηση προς τον λαό, ο οποίος τον έστειλε εκεί για να ομιλεί, τουλάχιστον όταν ερωτάται. Διότι το «παρών» μέσα στη Βουλή σημαίνει «απών».
Παράδειγμα, η πρόσφατη στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τη συμφωνία Ελλάδος – Αιγύπτου. Και διερωτάται ο Eλληνας πολίτης, ιδίως εκείνος που τους ψήφισε: δεν είχαν την ικανότητα να αποφανθούν αν η συμφωνία αυτή είναι ή δεν είναι καλή για τη χώρα; Και αν ήταν καλή, να ψηφίσουν «ναι», αν ήταν κακή, να ψηφίσουν «όχι».
Η φαυλότητα της διατάξεως του άρθρου 72 παρ. 6 του Οργανισμού της Βουλής συνίσταται, ιδίως, στο ότι δυναμιτίζει την αποστολή του βουλευτή, ο οποίος στάλθηκε στη Βουλή από τον λαό για να αποφασίζει και όχι να μην αποφασίζει για τα θέματα στα οποία τον εκπροσωπεί.
Η απόφαση να ψηφίσει ένας βουλευτής ή ένα κόμμα «παρών», ή να αποχωρήσει από τη συνεδρίαση, αποτελεί το πλέον επονείδιστο είδος κοινοβουλευτικής συμπεριφοράς, υποβάθμιση του ρόλου του βουλευτή και του κόμματος, κατάφωρη παραβίαση της εντολής του λαού, η οποία ορίζει ότι οι αντιπρόσωποί του πρέπει να είναι πάντα εκεί που τους έστειλε και να ψηφίζουν θετικά ή αρνητικά τα νομοσχέδια.
Δεν τους έστειλε να κάνουν «κοπάνες», ούτε να αποφεύγουν να επιτελούν το καθήκον τους, που είναι να τον εκπροσωπούν ψηφίζοντας «ναι» ή «όχι» και όχι να στήνουν ξόβεργες στον Εθνικό Κήπο ή να παριστάνουν τα αμίλητα αγάλματα στον ναό της δημοκρατίας.
* Ο κ. Λουκάς Λυμπερόπουλος είναι επίτιμος αρεοπαγίτης, Δ.Ν.