Το ενδιαφέρον των ΗΠΑ να ενισχύσουν την πολιτική και διπλωματική εμπλοκή τους στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, Βόρειας Αφρικής και Ανατολικής Μεσογείου μαρτυρεί η συζήτηση που είχε ο Τζο Μπάιντεν με τον αρθρογράφο των «Νιου Γιορκ Τάιμς» Τόμας Φρίντμαν και δημοσιεύθηκε στην αμερικανική εφημερίδα. Ο κ. Μπάιντεν ουσιαστικά προανήγγειλε προσπάθεια αναβίωσης της συμφωνίας για τα πυρηνικά με το Ιράν, προκειμένου, όπως είπε, «να επιτύχουμε κάποια σταθερότητα στην περιοχή». Ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ σημείωσε ότι αν το Ιράν αποκτήσει πυρηνική βόμβα, αυτό θα ασκήσει τεράστια πίεση προς τους Σαουδάραβες, την Τουρκία, την Αίγυπτο και άλλους να αποκτήσουν και αυτοί πυρηνικά όπλα. «Και το τελευταίο καταραμένο πράγμα που χρειαζόμαστε σε αυτό το μέρος του κόσμου είναι μια συσσώρευση πυρηνικών δυνατοτήτων», επισήμανε με χαρακτηριστικό τρόπο ο κ. Μπάιντεν.
Η αναφορά του κ. Μπάιντεν στους περιφερειακούς παίκτες, όπως η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, αλλά και η Τουρκία, είναι ένδειξη της ανησυχίας του για την τροπή που έχουν λάβει τα πράγματα σε μια περιοχή με συσσωρευμένα προβλήματα, ενεργές πολεμικές διαμάχες, μεταναστευτικό φαινόμενο σε εξέλιξη και κοινωνικές αναταραχές. Ολη αυτή η περιοχή, θαλάσσιος πυρήνας της οποίας είναι η Ανατολική Μεσόγειος, αποτελεί, επίσης, πεδίο διεθνούς ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων. Στα χρόνια του Τραμπ οι ΗΠΑ εμφανίστηκαν μάλλον αμφίθυμες για τον ρόλο τους σε αυτή την περιοχή, ενώ, λόγω των μετώπων της Συρίας και της Λιβύης, η Ρωσία αύξησε το ειδικό βάρος της, με την Τουρκία να διεκδικεί επίσης ρόλο. Από την προσοχή της αμερικανικής γραφειοκρατίας δεν διέλαθε ούτε η σταδιακή εξάπλωση και της κινεζικής επιρροής στην περιοχή.
Η συμπερίληψη της Τουρκίας στην ομάδα των «πυρηνικά φιλόδοξων» από τον κ. Μπάιντεν δείχνει, βέβαια, την ανησυχία του εκλεγμένου προέδρου για κάτι υπαρκτό και γνωστό στην αμερικανική γραφειοκρατία. Στην Ουάσιγκτον προκαλεί σοβαρότατη ενόχληση η ανάπτυξη πυρηνικού εργοστασίου από τους Ρώσους στα νότια της Τουρκίας (Ακούγιου), ενώ γνωρίζουν πολύ καλά και τις στενές σχέσεις ανάμεσα στην Αγκυρα και στο Ισλαμαμπάντ.
Η Τουρκία είναι, λοιπόν, μια χώρα-κλειδί για τον σχεδιασμό της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής από τις 20 Ιανουαρίου και μετά. Ο κ. Μπάιντεν και η ομάδα του, με επικεφαλής ως υπουργό Εξωτερικών τον Τόνι Μπλίνκεν, γνωρίζουν πολύ καλά την ελληνοτουρκική διάσταση των προβλημάτων που συσσωρεύονται στην περιοχή. Η Ελλάδα, μέσω των τριμερών σχημάτων συνεργασίας με την Κυπριακή Δημοκρατία, την Αίγυπτο και το Ισραήλ και τις ολοένα και πιο στενές σχέσεις με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και τη Σαουδική Αραβία, ασκεί μια πολιτική η οποία ανταποκρίνεται στις λεπτές αποχρώσεις της αμερικανικής διπλωματίας. Μια διπλωματική επιστροφή των ΗΠΑ στην περιοχή δεν μπορεί να περιοριστεί σε επιμέρους ζητήματα, αλλά θα αγγίξει και ακανθώδεις πτυχές όπως η επιθετικότητα της Τουρκίας στην Ανατ. Μεσόγειο, κατά κρατών-μελών της Ε.Ε. όπως η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία.