Του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Βασικά ανθρώπινα δικαιώματα είναι η ελευθερία της άποψης και της πράξης. Στα φιλελεύθερα καθεστώτα η έκφραση άποψης είναι σχεδόν απεριόριστη, με αυστηρά περιγεγραμμένες εξαιρέσεις.
Όσον αφορά τις πράξεις, αξιωματικώς ισχύει: Οιοσδήποτε μπορεί να κάτι οτιδήποτε, αρκεί, να μη βλάψει έτερο ιδιωτικό ή το δημόσιο συμφέρον.
Από την πλευρά βεβαίως του πάσχοντος υποκειμένου η διάκριση μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου είναι εντελώς σχετική. Όταν βλάπτομαι, μου φταίει σίγουρα αυτός, που άμεσα με βλάπτει, αλλά αναμφιβόλως και το πλαίσιο κανόνων συνύπαρξης, που δεν με προφύλαξε.
Όλα αυτά τα θεωρητικά, αποκτούν σήμερα -κυριολεκτικώς ζωτική- σημασία στο ζήτημα του επικειμένου μαζικού αντί-Covid εμβολιασμού. Κατ´ αρχήν γεννάται φυσικά το ερώτημα: Συνιστάται απλώς ή επιβάλλεται;
Στην φιλελεύθερη κοινωνία μας η απάντηση εξαρτάται αποκλειστικώς από την πιθανότητα βλάβης, από την επικινδυνότητα δηλαδή του νοσογόνου παράγοντος.
Όταν αυτή είναι σοβαρή για λίγους (άτυχους, απρόσεκτους κοκ) και αντιμετωπίσιμη για τους λοιπούς, όταν δηλαδή οι πιθανότητες είναι υπέρ μου, τότε πραγματικώς πρέπει, να δέχομαι την αντίθετη περί εμβολιασμού άποψη και να ανέχομαι την άρνηση, που μπορεί μεν, απιθάνως δε, να με βλάψει. Όπως με την γρίπη πχ.
Δυστυχώς, τα μέχρις στιγμής 1,7 εκ θυμάτων εντός 9 μηνών απέδειξαν, ότι η Covid_19 συνιστά απειλή ισάξια των γνωστών πλέον θανατηφόρων και αναπηρικών λοιμώξεων στην ιστορία της ανθρωπότητος.
Εν προκειμένω λοιπόν, ισχύουν τα αποφασισθέντα του ΣτΕ (Δ΄Τμήμα 7μ 2387/2020) σχετικά με την προσφυγή γονέων κατά της διαγραφής των παιδιών τους από παιδικό σταθμό Δήμου λόγω αρνήσεως των παιδικών εμβολιασμών, που αφορούν επικίνδυνες θανατηφόρες και αναπηρικές νόσους:
«…κατά τους ισχυρισμούς των αιτούντων ο εμβολιασμός δεν δύναται να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα, αλλά αποτελεί μόνον συνιστώμενη ιατρική πράξη… Επί των ανωτέρω… κρίθηκαν…τα εξής: Η μέριμνα για την δημόσια υγεία αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του Κράτους, στο πλαίσιο της οποίας η Πολιτεία οφείλει, … να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψη της διάδοσης και την καταπολέμηση μεταδοτικών ασθενειών, οι οποίες συνιστούν σοβαρό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Στα μέτρα αυτά εντάσσεται και ο εμβολιασμός νηπίων και παιδιών…… Το μέτρο του εμβολιασμού, καθ’ εαυτό, συνιστά σοβαρή μεν παρέμβαση στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και στην ιδιωτική ζωή του ατόμου…. πλην όμως συνταγματικώς ανεκτή, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις: α) ότι προβλέπεται από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα πλήρως τα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά…..πορίσματα… και β) ότι παρέχεται δυνατότητα εξαίρεσης από τον εμβολιασμό σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται.
Η ως άνω παρέμβαση, εφόσον κρίνεται….αναγκαία και πρόσφορη για την προστασία της υγείας…και τρίτων (λ.χ. βρεφών που δεν έχουν ακόμη εμβολιασθεί, ατόμων που δεν επιτρέπεται για ιατρικούς λόγους να εμβολιασθούν) δεν είναι δυσανάλογη ..του.. συνταγματικού δημοσίου σκοπού».
Νομίζω, ότι οι ομοιότητες με το ζήτημα του αντί Covid εμβολιασμού εγγίζουν την απόλυτο ταύτιση. Ως εκ τούτου πληρούνται πλήρως οι προϋποθέσεις και επιβάλλεται πλέον η έκδοση της Υπουργικής Απόφασης του Νόμος 4675/2020 (ΦΕΚ A 54/11.03.2020) αρ 4 παρ 3.Α.iii.β: «Σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας, μετά από γνώμη της ΕΕΔΥ, υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου».
Η υποχρεωτικότητα αυτή δεν σημαίνει βεβαίως, ότι θα ελέγχονται οι πολίτες στον δρόμο αν έχουν σφραγισμένο του εμβολιαστικό τους βιβλιάριο. Σημαίνει όμως τα εξής:
Α. Η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης θα ορίσει κανονιστικό πλαίσιο αντιμετώπισης από το ΕΣΡ φαινομένων σκοπίμου σχετικής παραπληροφόρησης του κοινού.
Β. Στα πλαίσια της επιτελικής λειτουργίας του Κράτους ειδικές ΚΥΑ θα ορίζουν α) τα του υποχρεωτικού εμβολιασμού των μονίμων δημοσίων και ΙΔΑΧ υπαλλήλων της Γενικής Κυβέρνησης και των Σωμάτων, που φυσικά θα γίνεται στα πλαίσια του Προγράμματος «Ελευθερία» β) τις επιπτώσεις ενδεχόμενης αρνήσεως τους, ιδίως προϊσταμένων θέσεων ευθύνης και εξυπηρέτησης του κοινού, στην εξέλιξη και κινητικότητα τους.
Όσον αφορά τα του ιδιωτικού τομέως, η αγορά θα αυτορυθμιστεί, μόλις καταστεί γνωστό, ότι α) θα υπάρξουν μεν γενναίες παρατάσεις των μέτρων αντιμετώπισης των οικονομικών επιπτώσεων, που προκάλεσε και θα προκαλέσει η πανδημία στον ιδιωτικό τομέα μέχρι και το 2ο τρίμηνο του 2021 αλλά και ότι β) δεδομένης της δυνατότητος εμβολιασμού τυχόν συνέπειες της λοιμώξεως στην λειτουργία της επιχείρησης, που θα πρέπει , να πληροί συγκεκριμένα υγειονομικά standards, μετά το εύλογο εξάμηνο προετοιμασίας θα βαραίνουν αποκλειστικώς την ίδια.
Είναι επιστημονικώς δεδομένο, ότι μέχρις εκφυλισμού της Covid-19 θα χρειασθούν αρκετοί ετήσιοι εμβολιασμοί, προφανώς με τροποποιούμενα εμβόλια. Είναι εξ ίσου δεδομένο, ότι ο αριθμός των ετησίως εμβολιαζομένων είναι ευθύτατα ανάλογος προς την ταχύτητα ελέγχου του φαινομένου. Η μέχρις στιγμής δημοσκοπική διερεύνηση των προθέσεων του πληθυσμού δεν είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντική. Η υποχρεωτικότητα γίνεται πολιτειακή υποχρέωση.
Πέρσι τον Μάρτιο δείξαμε στην Ευρώπη τον δρόμο. Ας το ξανακάνουμε.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι Βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης, Νέα Δημοκρατία