Με ικανοποίηση είδαν όλοι, όσοι επί χρόνια ταλαιπωρούνται από την έλλειψη τηλεοπτικού σήματος στις λεγόμενες λευκές περιοχές, την απόφαση της κυβέρνησης να επιδοτήσει τους κατοίκους να αποκτήσουν δωρεάν τηλεοπτική κάλυψη. Ομως η απόφαση αυτή υπήρξε επιλεκτικά ελλιπής, καθώς περιόρισε το πεδίο της μόνον στους μόνιμους κατοίκους των λευκών περιοχών και όχι για παράδειγμα και σε αυτούς που έχουν εξοχικές κατοικίες.
Αν λοιπόν έχεις κατοικία σε μια λευκή περιοχή και δεν είσαι μόνιμος κάτοικος, δεν δικαιούσαι να έχεις τηλεοπτικό σήμα και να βλέπεις ακόμη και την ΕΡΤ, την οποία όμως πληρώνεις στον λογαριασμό της ΔΕΗ, όπως τον δημοτικό φόρο και τα δημοτικά τέλη. Δεν δικαιούσαι δηλαδή μια αυτονόητη παροχή που θα έπρεπε να έχεις ούτως ή άλλως, επειδή έχεις εξοχική και όχι μόνιμη κατοικία, που ορίζεται με φορολογικά κριτήρια.
Τι και αν προσπαθούμε να δώσουμε ζωή σε εγκαταλελειμμένα χωριά, τουλάχιστον στην καλοκαιρινή μας άδεια, και να φέρουμε φίλους και γνωστούς για να γνωρίσουν τον τόπο και να ενισχύσουν την τοπική οικονομία, είμαστε αναγκασμένοι να μην έχουμε τηλεοπτική κάλυψη και σε πολλές περιπτώσεις να μην έχουμε ούτε καν τηλεφωνικό σήμα και πρόσβαση στο Διαδίκτυο.
Είναι τραγελαφικό να μην μπορείς σήμερα, σε περιοχές της Λευκάδας, όπως το παραμελημένο χωριό Κομηλιό, να συνδέεσαι στο Διαδίκτυο και να μην μπορείς να δεις τηλεόραση όχι μόνον γιατί οι τηλεφωνικοί πάροχοι δεν κάνουν επενδύσεις για να καλύψουν το σύνολο της χώρας, αδιαφορώντας για τις μικρές κόγχες, αλλά και γιατί το κράτος δεν μεριμνά για να παράσχει με ίσους όρους σε όλους τους πολίτες τα αυτονόητα.
Οταν πάμε στα χωριά μας και ο διπλανός μας θα βλέπει τηλεόραση, εμείς θα είμαστε μιας δεύτερης κατηγορίας πολίτες, χωρίς αντίστοιχο δικαίωμα και χωρίς καμία ανταπόδοση από το κράτος, που με άδικες αποφάσεις επιτείνει την παραμέληση των χωριών μας.
* O κ. Γεώργιος Βουκελάτος είναι δικηγόρος – νομικός σύμβουλος της «Κ» και εξειδικεύεται σε θέματα προστασίας της προσωπικότητας και του GDPR.