Αν η προχθεσινή Κεντρική Επιτροπή συνιστά μια πρόγευση της εκλογικής κούρσας στο ΚΙΝΑΛ, το βέβαιο είναι ότι η Χαρ. Τρικούπη έχει μπροστά της ένα εκρηκτικό δίμηνο. Τα σημάδια που έδειχναν προς σύγκρουση επιβεβαιώθηκαν και με το παραπάνω, κυρίως λόγω της αδυναμίας σύγκλισης στα διαδικαστικά, που οδήγησε και στο επεισοδιακό φινάλε της συνεδρίασης.
Παρότι κάποια ζητήματα λύθηκαν γρήγορα (όπως το αντίτιμο των 3 ευρώ για τη συμμετοχή των μελών), οι εκτιμήσεις που ήθελαν να εξελίσσεται σε «αγκάθι» το ζήτημα των 5.000 υπογραφών μελών για την επικύρωση των υποψηφιοτήτων επιβεβαιώθηκαν, παρά τις συνεχείς εσωτερικές ζυμώσεις. Η πλευρά Γεννηματά επέμεινε στην καταστατική πρόβλεψη των 5.000 υπογραφών, προτείνοντας παράλληλα όσοι υπογράψουν να μπορούν να εγγραφούν ως μέλη έως τις 15 Οκτωβρίου, ημέρα κατάθεσης των υπογραφών.
Ωστόσο, ο Χάρης Καστανίδης διαφώνησε, καθώς δεν αναγνώριζε το υπάρχον μητρώο, επικαλούμενος άλλο άρθρο του καταστατικού. Ζήτησε να γίνουν δεκτές όλες οι υπογραφές ανεξαρτήτως του μητρώου ή να ληφθεί πολιτική απόφαση «νομιμοποίησης» των υποψηφίων. Η εισήγησή του απορρίφθηκε ως αντικαταστατική, χωρίς να τεθεί σε ψηφοφορία. Μια ψηφοφορία η οποία έγινε στο τέλος μόνο ως προς το σύνολο των αποφάσεων, προκαλώντας σύγχυση για το τι τελικά ψηφίζεται και σφοδρές αντιδράσεις προς τον προεδρεύοντα Γιάννη Κουτσούκο και την ηγεσία.
Πού βρισκόμαστε, λοιπόν, ως προς τις υπογραφές; Το δεδομένο είναι ότι η Κ.Ε. επικύρωσε την πρόταση της πλευράς Γεννηματά. Το στρατόπεδο Λοβέρδου, παρότι φάνηκε να συντάσσεται με τον κ. Καστανίδη, ξεκαθάριζε χθες ότι θα ακολουθήσει την απόφαση, με αιχμές πάντως για τη στάση της ηγεσίας. Από την πλευρά του, ο κ. Καστανίδης δεν δείχνει διάθεση συμβιβασμού, κάτι που θα μπορούσε να φέρει τη Χαρ. Τρικούπη προ δύσκολων αποφάσεων. Εύκολα, άλλωστε, γίνεται αντιληπτό ότι πιθανός «αποκλεισμός» υποψηφίου, και μάλιστα εν ενεργεία βουλευτή, θα προκαλούσε εσωκομματική θύελλα. Οπως σχολίαζαν, εξάλλου, από το περιβάλλον Ανδρουλάκη, δίνοντας το δικό τους στίγμα, «οι υποψήφιοι είναι όλοι εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό και ο όποιος αποκλεισμός είναι αδιανόητος».
Επιπλέον, έντονες αντιδικίες προκάλεσε και η τοποθέτηση του γραμματέα της Κ.Ο. Βασίλη Κεγκέρογλου, ο οποίος, χωρίς να τους κατονομάσει, υποστήριξε ότι οι δύο ευρωβουλευτές του κόμματος, Νίκος Ανδρουλάκης και Εύα Καϊλή, χρωστούν στο κόμμα περί τις 56.000 ευρώ, που αφορούν καταβολές από συνδρομές. Ισχυρισμός που άναψε τα αίματα στην αίθουσα του «Κάραβελ», ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που καταλόγιζαν στο περιβάλλον Γεννηματά «προσχεδιασμένη επίθεση» πίσω από όσα είπε ο βουλευτής Ηρακλείου, ο οποίος είναι γνωστό ότι εντάσσεται στους προεδρικούς.
Από τις τοποθετήσεις Φ. Γεννηματά, Ανδρουλάκη, Λοβέρδου και Καστανίδη κατέστη σαφές πως η μάχη για την ηγεσία θα είναι σκληρή.
Τι είπαν οι «4»
Από την εναρκτήρια ομιλία της προέδρου του ΚΙΝΑΛ, άλλωστε, δεν έλειψαν οι αιχμές. «Δεν έφυγα ποτέ από το ΠΑΣΟΚ, έμεινα στα δύσκολα», ήταν μία εξ αυτών με σαφή αποδέκτη τον κ. Λοβέρδο, ενώ η αποστροφή της «αν κοιτάξουμε λίγο δεξιά ή λίγο αριστερά» διεύρυνε τα πυρά προς τους αντιπάλους της. Μίλησε εξάλλου για κίνδυνο διάσπασης του ΚΙΝΑΛ αν παρεκκλίνει από την αυτόνομη πορεία, κάτι που μεταφράστηκε ως «καμπανάκι» για νέο διασπαστικό κύκλο εάν δεν επανεκλεγεί.
Από την πλευρά του, ο κ. Ανδρουλάκης σημείωσε ότι ως σοσιαλδημοκράτες «οριοθετούμαστε με σαφήνεια απ’ τα δεξιά και απ’ τα αριστερά». «Εχουμε σταθεροποιηθεί αλλά δεν έχουμε κάνει το άλμα προς τα πάνω», είπε ακόμη, «δείχνοντας» προς την ηγεσία, στην οποία καταλόγισε εμμέσως και καλλιέργεια έντασης. «Η παράταξη δεν πρέπει να πυροβολήσει τα πόδια της», ανέφερε σχετικά.
Ο κ. Λοβέρδος έθεσε ευθέως το δίλημμα «ΠΑΣΟΚ ή ΚΙΝΑΛ», τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι «το κόμμα μας μία φορά βαφτίστηκε, από τον Ανδρέα Παπανδρέου». «Δεν πετύχαμε, δεν είναι επιτυχία οι επιδόσεις μας στις δημοσκοπήσεις, ούτε το αποτέλεσμα του 2019», πρόσθεσε, αναδεικνύοντας εκ νέου ως αποτυχημένο το εγχείρημα του ενιαίου φορέα.
Αντίθετος σε συνεργασίες με Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε, τέλος, ο κ. Καστανίδης, υπογραμμίζοντας: «Δεν υπάρχει πιθανότητα σύμπραξης με τη Δεξιά, ανήκουμε σε διαφορετικούς ιδεολογικούς κόσμους, αλλά ούτε με την αυτοαποκαλούμενη “ριζοσπαστική Αριστερά”, γιατί αν σε αποκαλούν “γερμανοτσολιά” θα πρέπει να ντρέπονται γιατί ζητούν συνεργασίες από “γερμανοτσολιάδες”».