«Διαβάζοντας την ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ είναι σαν να διαβάζεις ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ», παρατηρούσε πρόσφατα διαρροή από το Μέγαρο Μαξίμου, στην πρώτη ευθεία αιχμή κατά της νέας ηγεσίας της Χαρ. Τρικούπη, με αφορμή την κριτική για τα μέτρα της πανδημίας.
Στην αντίπερα όχθη, προ ημερών, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης σε μια διαδικτυακή αντιπαράθεση με τον γραμματέα επικοινωνίας του ΚΙΝΑΛ, Παναγιώτη Βλάχο, του καταλόγιζε ότι χρησιμοποιεί τα «επιχειρήματα της Μαξίμου Α.Ε.», δανειζόμενος μια φράση που αναδείκνυε συχνά η Φώφη Γεννηματά και επικαλέστηκε και ο Αλέξης Τσίπρας στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό.
Ανεξάρτητα από τη συζήτηση για το κατά πόσον στέκουν οι αναγνώσεις Μαξίμου και Κουμουνδούρου, το βέβαιο είναι ότι τα παραπάνω αποτυπώνουν μια σημαντική πτυχή του υπό διαμόρφωση πολιτικού σκηνικού, που έχει επιφέρει η διαφαινόμενη πασοκική «σφήνα» στο πεδίο δράσης κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης: ότι και οι δύο πλευρές θα παίξουν αρκετά το χαρτί της ταύτισης του ΚΙΝΑΛ με την αντίπερα όχθη, επιχειρώντας να περιχαρακώσουν τα κεντρώα εδάφη στις παρυφές Δεξιάς και Αριστεράς αντίστοιχα.
Ασφαλώς το σκηνικό για τη Χαρ. Τρικούπη δεν είναι ούτε νέο ούτε απροσδόκητο, ενώ εκτιμάται ότι αν στον ορίζοντα αναδυθούν εκλογικά σύννεφα, η τακτική αυτή πιθανώς θα ενταθεί. Το στοίχημα, όμως, για τον νέο ηγετικό πυρήνα είναι διπλό: αφενός, όπως λέγεται, το αντιπολιτευτικό πρόσημο να παραμείνει ανεπηρέαστο και το στίγμα σαφές, και αφετέρου να διατηρηθεί το δημοσκοπικό μομέντουμ που λειτουργεί και ως «ασπίδα» απέναντι σε εξωγενείς σκιές περί ετεροπροσδιορισμών.
Στο πρώτο πεδίο, τα έως τώρα δείγματα γραφής στην εποχή Ανδρουλάκη είναι σαφή: το ΚΙΝΑΛ επιχειρεί να κινηθεί απαρέγκλιτα στην κατεύθυνση της «προγραμματικής αντιπολίτευσης», όπως σταθερά τονίζεται. Κατά κάποιες εκτιμήσεις, η επιλογή αυτή, όπως ξετυλίγεται ήδη στο πεδίο της πανδημίας, μπορεί να έχει κόστος προς τα αριστερά. Η οπτική της ηγεσίας φαίνεται να είναι διαφορετική, προσβλέποντας κυρίως στην ανάδειξη του «αντιπολιτευτικού κενού», δηλαδή στρεφόμενη –όσον αφορά τη συγκεκριμένη στρατηγική πτυχή– προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλωστε, η γραμμή της μετριοπάθειας απέδωσε τα μέγιστα για τον Νίκο Ανδρουλάκη και στην εσωκομματική προεκλογική περίοδο. «Ο κόσμος έχει κουραστεί από τις κοκορομαχίες», έλεγαν τότε από το επιτελείο του με το βλέμμα στο εσωτερικό του κόμματος, «κριτική χωρίς εκπτώσεις, αλλά δίχως ακρότητες και με προτάσεις», επιμένουν τώρα για το αντιπολιτευτικό στίγμα. Σε κάθε περίπτωση, το ταμείο θα γίνει στο τέλος.
Ως προς τον παράγοντα των δημοσκοπήσεων, η ανοδική πορεία θεωρείται δικαιολογημένα «κλειδί» και «γραμμή άμυνας» έναντι της πίεσης Μαξίμου και Κουμουνδούρου. «Το κύμα μάς επιτρέπει να ανοίγουμε εμείς τα ζητήματα», τόνιζαν από τον ηγετικό πυρήνα στον απόηχο της ανόδου, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι δεν είναι συγκυριακή. Από την άλλη, εκτιμήσεις από πιο «ουδέτερες ζώνες» αναδείκνυαν τις αρχές της άνοιξης ως χρονικό ορόσημο για πιο ασφαλή συμπεράσματα. Κοινός παρονομαστής και για τις δύο τάσεις ότι κάθε άλλο παρά αποκλείουν εξελίξεις που θα οδηγήσουν σε πρόωρες κάλπες εντός του 2022.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr