Με τη φράση «κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή» να έχει εδραιωθεί πλέον στη ρητορική του Νίκου Ανδρουλάκη, είναι σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ–ΚΙΝΑΛ θα εξακολουθήσει να επενδύει σε μια στρατηγική πρώτου γύρου, στην προεκλογική διαδρομή που έχει ήδη ξεκινήσει και –βάσει των μέχρι τώρα ενδείξεων– αναμένεται να καταλήξει σε μια διπλή αναμέτρηση, ανεξάρτητα από τον χρόνο κατά τον οποίο θα στηθούν τελικά οι κάλπες.
Πρόκειται, σε γενικές γραμμές, για εύλογη στρατηγική επιλογή από την πλευρά της Χαρ. Τρικούπη, αν ληφθούν υπόψη οι ευρύτεροι συσχετισμοί στο πολιτικό σκηνικό, αλλά και οι συνθήκες που διαμορφώνει η απλή αναλογική, σχηματίζοντας μια τακτική που ακουμπάει σε δύο βασικούς πυλώνες.
Ο πρώτος είναι, υπό μία έννοια, ο «υπαρξιακός». Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει πολλές φορές χαρακτηρίσει την πρώτη εκλογική Κυριακή ως «την πρώτη πραγματική δημοσκόπηση» για την παράταξη. Αν για τη Ν.Δ. οι κάλπες της απλής αναλογικής αποτελούν «πρόβα αυτοδυναμίας» και για τον ΣΥΡΙΖΑ βαρόμετρο ως προς τη διεκδίκηση της πρωτιάς, για τη Χαρ. Τρικούπη το αντίστοιχο στοίχημα είναι διπλό. Αφενός θα φανεί αν το αφήγημα της «ανατροπής των συσχετισμών» μπορεί να λάβει σάρκα και οστά και αφετέρου, εφόσον το αποτέλεσμα είναι το επιθυμητό, το ΠΑΣΟΚ θα οπλιστεί με ισχυρότερα «αντισώματα» ενόψει του δεύτερου γύρου, στον οποίο, ως τρίτος πόλος, είναι βέβαιο ότι θα υποστεί πολλαπλάσιες πιέσεις από τους δύο βασικούς του αντιπάλους.
Αυτονόητα δε, η ετυμηγορία της πρώτης κάλπης θα αποτελέσει και το πρώτο κρας τεστ προσωπικά για τον Ν. Ανδρουλάκη στο εσωτερικό πεδίο του ΠΑΣΟΚ. Ενα θετικό αποτέλεσμα θα εδραιώσει έτι περαιτέρω την εσωκομματική του κυριαρχία, ενώ ένα αρνητικό, πιθανώς θα αφυπνίσει την «αντιπολίτευση» εντός των τειχών, πυροδοτώντας και εσωστρέφεια μεταξύ των δύο αναμετρήσεων.
Η πίεση προς τη Χαρ. Τρικούπη θα είναι ισχυρή, αν επιβεβαιωθεί η εκτίμηση για διπλές εκλογές, ανεξάρτητα από το πώς θα κυλήσουν τα πράγματα στην πρώτη κάλπη.
Ο δεύτερος πυλώνας αγγίζει το πεδίο των συνεργασιών. Το μήνυμα που εκπέμπεται από τη Χαρ. Τρικούπη είναι πως «οι προθέσεις όλων θα φανούν την πρώτη Κυριακή», υποστηρίζοντας παράλληλα πως όσο πιο ισχυρό βγει το ΠΑΣΟΚ από αυτήν, τόσο πιο πολλές θα είναι οι πιθανότητες να επιβάλει κυβερνητικό πρόγραμμα και πρόσωπα.
Ωστόσο, το έδαφος για συγκλίσεις στον πρώτο γύρο δεν μοιάζει, εκ των πραγμάτων, ιδιαίτερα πρόσφορο. Από τη μια η θέση Ανδρουλάκη για τρίτο πρόσωπο στην πρωθυπουργία φαντάζει απίθανο να γίνει αποδεκτή: ακόμη κι αν το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό για το ΠΑΣΟΚ, θα παραμένει –πιθανότατα– τρίτο κόμμα, και το σενάριο να επιβάλει πρωθυπουργό δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες υλοποίησης.
Από την άλλη, η Ν.Δ. λογικά θα στραφεί στις δεύτερες κάλπες με τον δικό της εκλογικό νόμο, που της εξασφαλίζει μεγαλύτερη κοινοβουλευτική δύναμη, ακόμη και σε πλαίσιο συνεργασιών, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διαμηνύει πως κυβέρνηση μέσω απλής αναλογικής θα μπορούσε να σχηματιστεί με τον ίδιο στην πρώτη θέση.
Με την κάθε πλευρά, συνεπώς, να κάνει τους δικούς της προεκλογικούς «ελιγμούς», η στρατηγική της πρώτης κάλπης θα μπορούσε να θεωρηθεί και το «χαρτί» του ΠΑΣΟΚ στο ευρύτερο πόκερ περί συνασπισμών.
Με αυτόν τον τρόπο, εν ολίγοις, η Χαρ. Τρικούπη δεν «καίει» εκ των προτέρων το χαρτί των συνεργασιών, ενώ θα μπορεί να ισχυρίζεται, μεταξύ πρώτης και δεύτερης κάλπης, ότι κινήθηκε στο έδαφος των συγκλίσεων χωρίς ανταπόκριση, επιστρέφοντας σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου το «μπαλάκι» της ακυβερνησίας.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αν επιβεβαιωθεί η επικρατούσα εκτίμηση για διπλές εκλογές, η πίεση προς το ΠΑΣΟΚ, δεδομένα, θα είναι αυξανόμενη, ανεξάρτητα από το πώς θα κυλήσουν τα πράγματα στην πρώτη κάλπη. Μια πίεση που πιθανότατα δεν θα είναι μόνο εξωγενής, αλλά ενδέχεται να εκφραστεί και από το εσωκομματικό έδαφος.