Αν η 3η του Σεπτέμβρη αποτέλεσε για το ΠΑΣΟΚ και επίσημα την έναρξη της πολιτικής σεζόν, τότε η Χαρ. Τρικούπη έστειλε σαφή μηνύματα για το πώς σκοπεύει να κινηθεί στο προεκλογικό έδαφος των επόμενων μηνών. Πρώτον, με το στίγμα ότι διευρύνει την πολιτική του βεντάλια. Η υπόθεση των παρακολουθήσεων είχε μεν τη μερίδα του λέοντος στην ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη, ωστόσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν χρησιμοποίησε τις υποκλοπές ως μοναδικό όχημα για να επιτεθεί στην κυβέρνηση. Η εφ’ όλης της ύλης κριτική προς τον πρωθυπουργό κρύβει ένα χαρτί που αναμένεται το πράσινο στρατόπεδο να παίξει όλο και πιο εμφατικά: την αποδόμηση δηλαδή του «μεταρρυθμιστικού» προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη σε μια σειρά από πεδία, από τις παρακολουθήσεις και την ενεργειακή κρίση έως το Ταμείο Ανάκαμψης. Στόχος, άλλωστε, παραμένει το κεντρώο ακροατήριο, στο οποίο βασικός αντίπαλος στο μπρα ντε φερ είναι η Ν.Δ.
Η εφ’ όλης της ύλης κριτική του Ν. Ανδρουλάκη στοχεύει στην αποδόμηση του «μεταρρυθμι-στικού» προφίλ του πρωθυπουργού.
Ταυτόχρονα, πάντως, με την προσέλκυση νέων δυνάμεων, στη Χαρ. Τρικούπη επενδύουν σαφώς και στη συσπείρωση των ψηφοφόρων τους, έναν κρίσιμο παράγοντα, αν αναλογιστεί κανείς ότι προμηνύεται μια ιδιαίτερα πολωτική περίοδος έως τις κάλπες. Η ομιλία του… τραυματία Ν. Ανδρουλάκη ήταν και πάλι –αναμενόμενα– ιδιαίτερα φορτισμένη και διάχυτη από κομματικό παλμό, ενώ στο ΠΑΣΟΚ όχι μόνο προσδίδουν θετικό πρόσημο στη μεγάλη συμμετοχή που κατεγράφη στο Ζάππειο, αλλά την εντάσσουν στη μεγάλη εικόνα των τελευταίων δέκα μηνών: από τις εκλογές για την ηγεσία και το δημοψήφισμα για το όνομα έως το συνέδριο και την 3η του Σεπτέμβρη βλέπουν μια αλυσίδα σταθερής απήχησης.
Από εκεί και πέρα, από τα μηνύματα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο Ζάππειο δεν έλειψαν και οι εσωκομματικές κατευθύνσεις. Η… προειδοποίηση για ενότητα και η αποστροφή «δεν θα επιτρέψω κανείς να βάλει εμπόδιο τους ιδιοτελείς του σκοπούς σε αυτή την πορεία» είχαν αποδέκτες και εντός των τειχών. Ακόμη πιο σαφή αποδέκτη είχε, επιπλέον, η αναφορά για τη Συνθήκη της Λωζάννης και τη μουσουλμανική μειονότητα, και δεν ήταν άλλος από τον Μπουρχάν Μπαράν. Η υπόθεση του μουσουλμάνου βουλευτή προκάλεσε μεγάλη δυσαρέσκεια στα τέλη της περασμένης εβδομάδας στον ηγετικό πυρήνα, η οποία δεν «έσβησε» από την απολογία και την ανασκευή της δήλωσής του. Ο Ν. Ανδρουλάκης κατέστησε επί της ουσίας σαφές ότι ο κ. Μπαράν δεν θα είναι εκ νέου υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές, χωρίς να προχωρήσει όμως σε διαγραφή του, πιθανόν γιατί κρίθηκε ότι η χρονική συγκυρία δεν είναι η καλύτερη για να στρέψει τους προβολείς στο εσωκομματικό τερέν.