Είναι για μένα ιδιαίτερη χαρά και τιμή να βρίσκομαι σήμερα μαζί σας στην εκδήλωση προς τιμήν του κ. Τεντ Ντόιτς, CEO της Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής, ενός διορατικού ρεαλιστή, άρα και φιλέλληνα, πολιτικού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο οποίος αφού προήδρευσε της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κογκρέσου για την Ελληνοϊσραηλινή συμμαχία, σήμερα προωθεί αυτήν ακριβώς τη συμμαχία ως CEO της Αμερικανικής – Εβραϊκής Επιτροπής και είναι πάντα έτοιμος να διευρύνει τη γνώση μας πάνω σε θέματα επιρροής της ελληνικής διασποράς.
Η ενεργειακή ασφάλεια, η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, οι σχέσεις καλής γειτονίας χάρη στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και η οικονομική συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ζητήματα που ενδιαφέρουν σοβαρά την Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα σήμερα που εξελίσσεται δραματικά η βάρβαρη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί όμως είπα πως είναι ρεαλιστής, άρα και φιλέλληνας, δεν έκανα λογοπαίγνιο, είναι κυριολεξία.
Ως χώρα του δυτικού κόσμου, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως παράγων αποφασιστικός, σταθερότητας, αξιοπιστίας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή και διατηρεί αυτή την εποχή τις πιο στενές και παραγωγικές σχέσεις με τις ΗΠΑ που είχε ποτέ. Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να παραθέσω εδώ ένα απόσπασμα από τον νόμο Ηνωμένων Πολιτείων – Ελλάδας περί άμυνας και διακοινοβουλευτικής εταιρικής σχέσης του 2021.
«Είναι η άποψη του Κογκρέσου ότι…
1. Η Ελλάδα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να παραμείνουν προσηλωμένες στη στήριξη της ασφάλειας και της ευημερίας της.
2. Η μορφή συνεργασίας 3+1 μεταξύ της Κύπρου, της Ελλάδας, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών έχει αποτελέσει ένα επιτυχημένο φόρουμ για τη συνεργασία σε θέματα ενέργειας και θα πρέπει να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει και άλλους τομείς κοινού ενδιαφέροντος για τα μέλη».
Παρά ταύτα, αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια μια απίστευτη έξαρση επιθετικής ρητορικής και συμπεριφοράς της Τουρκίας. Σε αυτό αντιτάσσουμε τις ισχυρές Ενοπλες Δυνάμεις μας, το διεθνές δίκαιο και τις συμμαχίες μας. Επίσης, αντιτάσσουμε τον όρκο που δώσαμε στο Σύνταγμά μας να προστατεύουμε τη χώρα από εξωτερικό κίνδυνο ή απειλή της εθνικής ασφάλειας και στο ίδιο πλαίσιο, πάλι στο Σύνταγμα στηριζόμενοι, φροντίζουμε «για την έκφραση όλων των δυνάμεων του απανταχού Ελληνισμού» (άρθρ. 108 Συντ.).
Αλλά και πριν από το σημερινό Σύνταγμα, και πριν γίνουμε κράτος ελεύθερο, ο απόδημος Ελληνισμός, η διασπορά, είχαν αποφασιστικό ρόλο. Διαβάζουμε στην Ιστορία του Ελληνικού Εθνους της Εκδοτικής των Αθηνών:
«Στις παλαιότερες περιόδους της Ιστορίας της νεοελληνικής διασποράς (ιδιαίτερα στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας) ο ρόλος των ελληνικών κοινοτήτων του εξωτερικού σε καίριας σημασίας εθνικά ζητήματα ήταν σημαντικότατος και κάποτε και πρωταγωνιστικός. Η παράδοση αυτή συνεχίστηκε και μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους και υπογραμμίζεται στη συμπαράσταση –υλική και ηθική, ατομική και συλλογική– που έσπευδαν να προσφέρουν οι απόδημοι στην ελληνική πατρίδα σε όλες σχεδόν τις κρίσιμες για το έθνος τους περιστάσεις. Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις (όπως π.χ. στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, στη μικρασιατική εκστρατεία του 1919-1922 και στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-1941) αρκετοί ομογενείς κατατάχθηκαν ως εθελοντές στον ελληνικό στρατό, θεωρώντας τις πολεμικές προσπάθειες της Ελλάδας ως υπόθεση του συνολικού Ελληνισμού».
Η σχέση συνεπώς της Ελλάδας με τη διασπορά της είναι υπαρξιακή. Αυτό δεν σημαίνει πως ενόψει των σύγχρονων προκλήσεων, αυτή η σχέση ειδικότερα με τους Ελληνες στις ΗΠΑ δεν μπορεί να οργανωθεί καλύτερα. Γι’ αυτό και η παρουσία σας εδώ στη σημερινή εκδήλωση αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα.
Πριν από δύο μήνες είχαμε δημοσιεύματα σε όλο τον κόσμο για τα εξήντα χρόνια από την κρίση της Κούβας. Θέλω οι φίλοι μας από την Αμερική να ξέρουν μια λεπτομέρεια. Ο τότε Σοβιετικός πρέσβης στην Αθήνα Νικολάι Κοριούκιν απαίτησε από την ελληνική κυβέρνηση, τέλη Οκτωβρίου 1962, όταν η κρίση είχε φθάσει στο αποκορύφωμά της και η ανθρωπότητα κράταγε την ανάσα της, να μην εκφράσει η Ελλάδα τη συμπαράστασή της προς τις ΗΠΑ και προς τον αποκλεισμό της Κούβας, γιατί διαφορετικά η Ελλάδα αναλάμβανε μεγάλες ευθύνες μπροστά στην απειλουμένη σύρραξη που δεν θα την άφηνε αλώβητη ή ανεπηρέαστη. Η ελληνική κυβέρνηση αγνόησε τις απειλές της Σοβιετικής Ενωσης, συμπαραστάθηκε ηθικά και πολιτικά στις ΗΠΑ και αρχές Δεκεμβρίου του 1962, εξήντα ακριβώς χρόνια από σήμερα, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας, προσκεκλημένος από τον Φον Μπρεντάνο, τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Δυτικής Γερμανίας, μιλώντας στην Ενωση Εξωτερικής Πολιτικής, την 1η Δεκεμβρίου 1962 στη Βόννη, είπε:
«Η Ελλάδα σήμερα παρακολουθεί τη σύγκρουση μεταξύ των δύο κόσμων με μεγάλη προσοχή και, θα μπορούσα να προσθέσω, με μεγάλη αγωνία. Γνωρίζει ότι θα είναι από τους πρώτους που θα αισθανθούν τις συνέπειες οποιασδήποτε όξυνσης στην παρούσα φάση αυτής της σύγκρουσης. Η πολιτική της Ελλάδας θα συνεχίσει να είναι αυτή του πιστού μέλους του NATO αλλά και των συνεχών προσπαθειών για τη διατήρηση και τη μεγαλύτερη δυνατή ανάπτυξη καλών σχέσεων με όλες ανεξαιρέτως τις χώρες. Εάν έρθει η μεγάλη στιγμή, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα θα προτιμήσει να χαθεί με ελπίδα και τιμή παρά να χάσει κάθε πιθανότητα επιβίωσης ως ελεύθερη χώρα».
Να γιατί η Ελλάδα είναι αξιόπιστη και σταθερή. Να γιατί κάθε φιλέλληνας είναι διορατικός και ρεαλιστής.
* Απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου της Βουλής Κωνσταντίνου Αν. Τασούλα στην εκδήλωση που οργάνωσαν η «Κ», το HALC και το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών προς τιμήν του νέου επικεφαλής της Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής Τεντ Ντόιτς.
