Αρθρο του Θ. Ρουσόπουλου στην «Κ»: Ανατομία ενός ηγετικού χαρακτήρα

Αρθρο του Θ. Ρουσόπουλου στην «Κ»: Ανατομία ενός ηγετικού χαρακτήρα

Ο Ουίνστον Λορντ, στενός συνεργάτης του Χένρι Κίσινγκερ, εξέδωσε τον Μάιο του 2019 ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Kissinger on Kissinger». Σ’ αυτό αποτυπώνει τις τρεις σημαντικές πολιτικές στις οποίες πρωταγωνίστησε ο υπουργός Εξωτερικών του Νίξον: άνοιγμα στην Κίνα, αραβοϊσραηλινές συρράξεις, άνοιγμα στη Σοβιετική Ενωση

3' 33" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Ουίνστον Λορντ, στενός συνεργάτης του Χένρι Κίσινγκερ, εξέδωσε τον Μάιο του 2019 ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Kissinger on Kissinger». Σ’ αυτό αποτυπώνει τις τρεις σημαντικές πολιτικές στις οποίες πρωταγωνίστησε ο υπουργός Εξωτερικών του Νίξον: άνοιγμα στην Κίνα, αραβοϊσραηλινές συρράξεις, άνοιγμα στη Σοβιετική Ενωση. Στο ερώτημα ποια είναι τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη, ο Κίσινγκερ απαντάει με δύο λέξεις: «Χαρακτήρας και θάρρος».

Με οδηγό αυτόν τον φαινομενικά ακαδημαϊκό, αλλά και κατ’ εμπειρίαν αποδεδειγμένο αφορισμό, σκέφτηκα να προσεγγίσω την προσωπικότητα του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, κατόπιν του ευγενούς αιτήματος της «Κ». Τα οκτώμισι χρόνια συνεχούς καθημερινής πολύωρης συνεργασίας μας θεωρητικά οδηγούν στο συμπέρασμα της αυθεντικής ερμηνείας μιας προσωπικότητας. Θεωρία που σε τοποθετεί στην πλευρά όσων έχουν την αφελή εντύπωση πως τα ξέρεις όλα ή και εάν δεν τα ξέρεις δεν τα γράφεις, διότι κάτι βαθύτερο κρύβεται πάντα πίσω από το προφανές. Το αυταπόδεικτο δεν «πουλάει» και το προφανές δεν είναι πάντα τόσο προφανές.

Σκέφτηκα λοιπόν στις λιγότερο από πεντακόσιες λέξεις που απομένουν ώσπου να τελειώσει αυτό το άρθρο, να χρησιμοποιήσω ως οδηγό μου την προσέγγιση Κίσινγκερ. Δεν θα επιχειρηματολογήσω περί του ορισμού του ηγέτη, καθώς καθένας που ηγείται έστω και για λίγο ενός κόμματος ή μιας χώρας χαρακτηρίζεται ως τέτοιος, παρότι στη μεταφυσική του όρου ο ενδεδυμένος με αυτόν τον μανδύα πολιτικός λαμβάνει στο συλλογικό φαντασιακό συνήθως ιδιότητες υπερβατικού όντος.

Ιδού λοιπόν οι δικές μου σκέψεις για τον χαρακτήρα του μακροβιότερου έως σήμερα αρχηγού της Ν.Δ. και πρώην πρωθυπουργού.

Ενσυναίσθηση: Σε εποχές που ο τεχνοκρατισµός ανάγεται λόγω της τεχνολογικής ευελιξίας σε ύψιστο αγαθό, διατηρούσε σημαντικά ψήγματα ενσυναίσθησης. Το νοιάξιμο για τον άλλον, τον όποιον άλλον που έχει ανάγκη. Οι συνταξιούχοι που επί Κώστα Σημίτη ξυλοκοπήθηκαν έξω από το Μαξίμου, εισήλθαν με ανοιχτές τις πύλες και τις αγκάλες του Καραμανλή πρωθυπουργού και όταν ο εκ του ΚΚΕ προερχόμενος αείμνηστος συνδικαλιστής Τριάντης εξήλθε του μεγάρου είπε τη φράση που επιβεβαιώνει το προλεγόμενο περί νοιαξίματος: «Τον καταλαβαίνουμε τον πρωθυπουργό μας, έχει κι αυτή η δουλειά τόσες δυσκολίες και δεν μπορεί με τα οικονομικά προβλήματα της χώρας να μας ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα»…

Αίσθηση του ιστορικού καθήκοντος: Το «πώς θα συνομιλήσω με τα φαντάσματα των προγόνων μου», που μου είπε στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος επιστρέφοντας από ένα δύσκολο διεθνές ταξίδι, αναφερόμενος στη δύσκολη λύση του Μακεδονικού και η απειλή βέτο στο Βουκουρέστι το απέδειξαν.

Στον πρωινό καφέ της Ρηγίλλης δύο φορές την εβδομάδα κάθονταν πρόσωπα που δεν ήταν αποκλειστικά δικοί του πολιτικοί υποστηρικτές.

Αντοχή στην άλλη άποψη: Στον πρωινό καφέ της Ρηγίλλης δύο φορές την εβδομάδα γύρω από το τραπέζι κάθονταν πρόσωπα που δεν ήταν αποκλειστικά δικοί του πολιτικοί υποστηρικτές, αλλά κυρίως εσωκομματικοί αντίπαλοι, παρελθόντες ή και μέλλοντες διεκδικητές της ηγεσίας. Το ίδιο και στο κυβερνητικό σχήμα. Ουδείς απεκλείσθη ως μη αρεστός, εάν τον έκρινε ικανό.

Ασφάλεια: Η ανασφάλεια για τον οποιονδήποτε κατέχει µια θέση, πόσο µάλλον για έναν ηγέτη, είναι ό,τι χειρότερο µπορεί να τύχει στους συνεργάτες του και στη χώρα φυσικά. Ο ίδιος ουδέποτε υπήρξε ανασφαλής. Οχι εξ αγνοίας του κινδύνου ή των ευθυνών, αντιθέτως εκ της βαθιάς γνώσεως των προβλημάτων αλλά και της ανθρώπινης φύσης. Από τις πρώτες κιόλας συζητήσεις μας συμφωνήσαμε στο ρητό πως «διοίκηση είναι η διαχείριση ψυχών». Κι αυτό ο Καραμανλής το έκανε πράξη, πλην όμως εδώ θα επισημάνω και το σημαντικό αρνητικό στοιχείο του χαρακτήρα του. Τη μεγάλη ανεκτικότητα που συνοδεύτηκε από ελάχιστη αυστηρότητα. Ισως γιατί δεν τον εξέφραζε ο θαυμασμός που πολλοί απέτιναν στον θείο του για τον «βούρδουλα» που δήθεν κράδαινε έναντι των υπουργών. «Η πολιτική κάνει τους καλούς καλύτερους και τους κακούς χειρότερους», μου είπε όταν επισήμανα το πρόβλημα του να είναι κανείς υπερβολικά ανεκτικός και ελάχιστα αυστηρός. Ανεκτικός όμως ήταν και έναντι της σκληρής δημοσιογραφικής κριτικής. Ουδέποτε παραπονέθηκε σε δημοσιογράφο ή εκδότη, όταν άλλοι σήκωναν το τηλέφωνο και ζητούσαν απολύσεις.

Δυνατότητα να εµπνέει: Ενέπνεε τους νέους με τον δυναμικό του λόγο και τους πολίτες που τον εμπιστεύτηκαν σε δύο συνεχόμενες τετραετίες. Ηταν ο πρώτος αρχηγός της Ν.Δ. που το 2007 κέρδισε για δεύτερη φορά εκλογές. Μόνον ο ιδρυτής της Ν.Δ. το είχε πετύχει τριάντα χρόνια πριν, το 1977.

Θάρρος να ζει σεμνά απεκδυόμενος τη συνήθη εξάρτηση από τις καρέκλες της εξουσίας. Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω περαιτέρω. Ξέρω πως κανείς δεν μπορεί στα σοβαρά να του αμφισβητήσει αυτή τη σπάνια για ηγέτη αρετή.

Ο κ. Θεόδωρος Ρουσόπουλος είναι βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στον Βόρειο Τομέα της Β΄ Αθηνών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή