Από τον περασμένο Οκτώβριο, χωρίς να διαρρεύσει το παραμικρό, δρομολογούσε ο Θ. Ρουσόπουλος την εκλογή του στην προεδρία της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ο πρώην υπουργός, στην αρχή στο Στρασβούργο και μετά στο Λιχτενστάιν, στο περιθώριο συνεδριάσεων επιτροπών του Συμβουλίου, βρισκόταν σε συνεχείς επαφές με τους συναδέλφους του, επιτυγχάνοντας συναίνεση σοσιαλιστών, αριστερών, Ελεύθερων Δημοκρατών και βάζοντας στόχο να γίνει ο πρώτος Ελληνας που θα εκλεγεί πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Στην πορεία μπήκε στο παιχνίδι και ο «οδοστρωτήρας Ντόρα Μπακογιάννη», επικεφαλής της ελληνικής ομάδας στο Στρασβούργο, που πήρε προσωπικά τον αγώνα Ρουσόπουλου και άρχισε τα τηλέφωνα. Χθες, σε ηλεκτρονικό ντιμπέιτ εξασφάλισε ποσοστό 73%, υπερψηφιζόμενος ως υποψήφιος πρόεδρος του Κοινοβουλίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, διαδεχόμενος τον σημερινό Ολλανδό πρόεδρο Τίνι Κόξ. Επόμενο βήμα είναι στις 22 Ιανουαρίου, στην ολομέλεια του Στρασβούργου, όπου έχοντας ήδη τη στήριξη όλων των κομμάτων που προανέφερα, αναμένεται να εκλεγεί –πιθανόν και ομόφωνα– πρόεδρος του αρχαιότερου ευρωπαϊκού οργανισμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον οποίο ίδρυσαν πριν από 75 χρόνια, μεταξύ άλλων, οι Τσώρτσιλ, Αντενάουερ, Σουμάν και Μιτεράν.
Ο ρόλος Μητσοτάκη
Ο Θοδωρής Ρουσόπουλος στη χθεσινή δήλωσή του, εκτός από την Ντόρα Μπακογιάννη, ευχαρίστησε προσωπικά και τον πρωθυπουργό. Οι ευχαριστίες δεν ήταν απλώς τυπικές αλλά και ουσιαστικές, καθώς ο κ. Μητσοτάκης τις τελευταίες ημέρες, έχοντας πλέον γνώση της επίσημης υποψηφιότητας Ρουσόπουλου, σήκωσε αρκετά τηλέφωνα ζητώντας τη στήριξη των ηγετών του ΕΛΚ στην ελληνική υποψηφιότητα. Μάλιστα, απηύθυνε σε όλους και σχετική επιστολή μετά την τελευταία επίσκεψή του στις Βρυξέλλες.
Αντίδραση για Μπελέρη
Επειτα από μήνες προσπαθειών, ο Εντι Ράμα φαίνεται πως χθες έκανε ένα βήμα πίσω, αναγνωρίζοντας ότι ο Φρέντη Μπελέρης είναι εκλεγμένος δήμαρχος και το σημερινό καθεστώς δημιουργεί αδιέξοδο. Σύμφωνα με πληροφορίες, από την κυβέρνηση υποδέχτηκαν θετικά την τοποθέτηση Ράμα, με αρμόδιες πηγές να επισημαίνουν ότι η σταθερή και ξεκάθαρη στάση της κυβέρνησης φαίνεται να οδηγεί σε αποκλιμάκωση και αποδοχή του αυτονόητου, που τόσους μήνες ήταν ζητούμενο: ότι δηλαδή ο Μπελέρης κέρδισε και ο απερχόμενος έχασε, αποδεχόμενοι την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.
