Μόλις έναν χρόνο μετά την ένταξη του πρώτου υποβρυχίου Type 214, κλάσης «PIRI REIS» στον τουρκικό στόλο, η Aγκυρα ανακοίνωσε ότι εκκινεί τη μαζική παραγωγή τορπιλών βαρέος τύπου, 533 χιλιοστών. Σύμφωνα με το τουρκικό υπουργείο Aμυνας, η τορπίλη AKYA που δοκιμάστηκε επιτυχώς στις 27 Δεκεμβρίου 2023 από το TCG Preveze στην Ανατολική Μεσόγειο, θα εξοπλίζει τα σύγχρονα υποβρύχια 214, αντίστοιχα με τα ελληνικά κλάσης «Παπανικολής», αλλά και τα παλαιότερα «Gur».
Στον αντίποδα, τα πιο εξελιγμένα ελληνικά υποβρύχια αναερόβιας πρόωσης, 14 χρόνια μετά την ένταξη τους στον στόλο περιμένουν ακόμη τον οπλισμό τους. Αν και οι τορπίλες βαρέος τύπου SeaHake Mod4 για τα τέσσερα υποβρύχια κλάσης «Παπανικολής» και το αναβαθμισμένο «Ωκεανός» παραγγέλθηκαν τελικά το 2022, η προμήθεια τους καταγράφει ήδη 12μηνη καθυστέρηση και ο χρόνος παραλαβής τους από το Πολεμικό Ναυτικό παραμένει άγνωστος.
Το παράδειγμα της Τουρκίας
Το πρόγραμμα ναυπήγησης υποβρυχίων κλάσης «PIRI REIS» ξεκίνησε το 2008. Δύο χρόνια αργότερα, η τουρκική κυβέρνηση ανέθεσε στη ROKETSAN και σε άλλες μικρότερες αμυντικές βιομηχανίες την κατασκευή τορπιλών που θα εξοπλίζουν τα σύγχρονα υποβρύχια Type 214 αλλά και τα παλαιότερα σκάφη του στόλου. Πλέον, η Αγκυρα προετοιμάζεται για την καθέλκυση του τρίτου από τα έξι υποβρύχια 214, ψαλιδίζοντας ταχύτατα την ποιοτική διαφορά με το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, ενώ, διαθέτει ήδη εξελιγμένα όπλα για τα περισσότερα υποβρύχια του στόλου της. Πριν από λίγες ημέρες μάλιστα, το τουρκικό Ναυτικό παρέλαβε την πρώτη παρτίδα τορπιλών ΑΚΥΑ, με το πρόγραμμα να μπαίνει πλέον στη φάση της πλήρους ανάπτυξης.
Σύμφωνα με πληροφορίες που έδωσε στη δημοσιότητα το τουρκικό υπουργείο Αμυνας, η τορπίλη ΑΚΥΑ έχει μήκος 7 μέτρα και βάρος 1,2 τόνων, με μέγιστο βεληνεκές 15 χιλιόμετρα και ταχύτητα πλεύσης 45 κόμβους. Η καθοδήγηση της γίνεται ενσύρματα με οπτική ίνα και διαθέτει ενεργό και παθητικό σόναρ. Η ΑΚΥΑ πρόκειται να χρησιμοποιηθεί και στις ασκήσεις με πραγματικά πυρά που θα πραγματοποιήσουν τα τουρκικά υποβρύχια στο πλαίσιο του «Θαλασσόλυκου 24» που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Οι ελληνικές τορπίλες
Η Ελλάδα προχώρησε στην παραγγελία τορπιλών βαρέος τύπου με χαρακτηριστική καθυστέρηση και μετά από παλινωδίες που διήρκησαν σχεδόν 20 χρόνια. Τα υποβρύχια, όπως και τα άρματα μάχης Leopard αλλά και τα αναβαθμισμένα F-16, αγοράστηκαν χωρίς τα κατάλληλα όπλα με αποτέλεσμα να απαιτούνται νέες και συχνά ακριβότερες συμβάσεις. Οπως περίπου συνέβη και με την εν συνεχεία υποστήριξη πολύτιμων μέσων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Η απαίτηση για νέες ισχυρότερες τορπίλες εκκρεμεί από τον Μάρτιο του 2002, με την ελληνική πλευρά να τείνει τότε προς τις ιταλικές Black Shark. Οι κατασκευαστές των υποβρυχίων απάντησαν ότι για την πιστοποίηση των ιταλικών τορπιλών, η Αθήνα θα έπρεπε να καταβάλει επιπλέον 70 εκατομμύρια ευρώ, αντιπροτείνοντας τις γερμανικές DM-2A4. Στη συνέχεια το πρόγραμμα προμήθειας τορπιλών εγκαταλείφθηκε και επανήλθε το 2018 με την απαίτηση του Πολεμικού Ναυτικού για την απόκτηση 44 τορπιλών. Το πρόγραμμα ύψους περίπου 100 εκατομμυρίων ευρώ εγκρίθηκε από το ΚΥΣΕΑ και τη Βουλή και η σύμβαση υπεγράφη το 2022, με το χρονοδιάγραμμα της γερμανικής AtlasElektronik να προβλέπει την παράδοση της πρώτης παρτίδας 8 τορπιλών στα τέλη του 2023.
Η εταιρεία επικαλούμενη δυσκολίες στην παραγωγή εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία ζήτησε παράταση για το πρώτο εξάμηνο του 2024. Πριν από λίγες ημέρες, το Πολεμικό Ναυτικό ενημερώθηκε για νέα καθυστέρηση, με τους Γερμανούς να τοποθετούν την απόδοση της πρώτης παρτίδας τον Νοέμβριο του 2024, αν και υψηλόβαθμες πηγές του ναυτικού επιτελείου τονίζουν στην «Κ» ότι δεν αποκλείεται να υπάρξει και νέα καθυστέρηση. Πληροφορίες αναφέρουν ακόμη, ότι η ελληνική πλευρά σχεδιάζει να ενεργοποιήσει τις σχετικές οικονομικές ρήτρες για τις καθυστερήσεις που σημειώνει το πρόγραμμα.
