Εντονο προβληματισμό στο Μέγαρο Μαξίμου έχει προκαλέσει, παρά την εύλογη πολιτικά απόφαση να τηρηθούν εκ μέρους της κυβέρνησης χαμηλοί τόνοι, η ηχηρή διπλή παρέμβαση των Κ. Καραμανλή και Αντ. Σαμαρά στις αρχές της εβδομάδας. Ο προβληματισμός δεν έγκειται κυρίως στα όσα ειπώθηκαν από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς με τις όποιες γέφυρες να έχουν –μέχρι νεωτέρας τουλάχιστον– κοπεί με αμφοτέρους, καθώς δεν υφίσταται, όπως λέγεται, ζήτημα «διαχωρισμού» του ενός από τον άλλο. Εστιάζεται στο ενδεχόμενο με τη στάση τους να επιτείνουν τις τάσεις αποσυσπείρωσης στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ., όπως αυτές κατεγράφησαν στην προ δεκαημέρου συνεδρίαση κατά την οποία συζητήθηκε το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών. Kαι τούτο, καθώς μια ομάδα από «γαλάζιους» βουλευτές εμφανίζεται να φλερτάρει πλέον ανοικτά με το «αντάρτικο», αφού εκτιμά πως δεν έχει ελπίδες υπουργοποίησης ακόμη και στην περίπτωση νέου ανασχηματισμού. Πάντως, παρά τους υφιστάμενους προβληματισμούς και τη σχετική σεναριολογία, ο Κυρ. Μητσοτάκης ουδέποτε εξέτασε εις βάθος το ενδεχόμενο ενός εκλογικού αιφνιδιασμού. Οι λόγοι που τα σενάρια περί προσφυγής στις κάλπες πριν από την εξάντληση της τετραετίας απορρίπτονται είναι τέσσερις:
• Πρώτον, ο Κυρ. Μητσοτάκης απέδειξε την προηγούμενη τετραετία ότι κινείται θεσμικά και εννοεί την ανάγκη ολοκλήρωσης του εκάστοτε εκλογικού κύκλου. Παράλληλα, ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα ενός εκλογικού ρίσκου.
• Δεύτερον, οι πολίτες, όπως προκύπτει παγίως από τις δημοσκοπήσεις, αποστρέφονται το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, ενώ επιπροσθέτως η προσφυγή στις κάλπες είναι εξαιρετικά δύσκολο να αιτιολογηθεί. Πόσο μάλλον που ο Κυρ. Μητσοτάκης θα μπορούσε να κατηγορηθεί για «τακτικισμούς», ότι δηλαδή επιχειρεί να εκμεταλλευθεί πολιτικά το ρευστό τοπίο σε Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη.
• Τρίτον, ο Κυρ. Μητσοτάκης διαθέτει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 158 εδρών και καθαρό πολιτικό ορίζοντα τριετίας.
• Τέταρτον, ο πρωθυπουργός απέδειξε την περασμένη τετραετία πως επιθυμεί να φθάνει στις κάλπες με τη δυνατότητα να κάνει απολογισμό του κυβερνητικού έργου σε αντιστοίχιση με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Το 2023 ανανέωσε τη λαϊκή εντολή έχοντας τηρήσει τη δέσμευση για μείωση φόρων και εισφορών. Oμως, για την υλοποίηση της τρέχουσας εξαγγελίας για «καλύτερους μισθούς για όλους» απαιτείται ακόμη χρόνος.
Το ρίσκο της νέας εκλογής
Δεν είναι τυχαίο, σύμφωνα με αντιπολιτευόμενα τον Στέφανο Κασσελάκη στελέχη στην Κουμουνδούρου, ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μέχρι πρόσφατα προκαλούσε τους εσωκομματικούς του αντιπάλους να «του βρουν αντίπαλο» και να θέσουν ζήτημα ηγεσίας, πλέον έχει αποσύρει τη συγκεκριμένη απειλή από το τραπέζι. Οπως σημειώνουν, τυχόν επιμονή του Στ. Κασσελάκη στη λογική των «καθαρών λύσεων» θα ήταν μια κίνηση ιδιαίτερα υψηλού ρίσκου για τον ίδιο για δύο λόγους. Πρώτον, σε περίπτωση που θα επιχειρήσει αναβάπτιση της εκλογής του, κινδυνεύει η συμμετοχή των μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ να είναι αισθητά κάτω από τους 134.420 που έλαβαν μέρος στις εσωκομματικές εκλογές τον περασμένο Σεπτέμβριο. Σε αυτή την περίπτωση η εικόνα υποχώρησης των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, υπό την ηγεσία του, που σχηματίστηκε στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου θα επιταθεί. Δεύτερον, επειδή εκτιμάται πως εάν υπάρξουν νέες εσωκομματικές κάλπες οι «απέναντι» θα είναι περισσότερο οργανωμένοι και θα επιλεγεί έναντι του Στ. Κασσελάκη μια υποψηφιότητα με σαφώς μεγαλύτερη δυναμική απ’ ό,τι εμφανίστηκε να καταγράφει η Ολγα Γεροβασίλη. Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι πολύ πιθανό στις εσωκομματικές κάλπες να προσέλθουν και απογοητευμένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που στις πρόσφατες ευρωεκλογές στράφηκαν σε άλλα κόμματα ή –κυρίως– στην αποχή, ανατρέποντας τους συσχετισμούς σε επίπεδο βάσης εις βάρος του Στ. Κασσελάκη.
Ποιον ευνοεί ο «πληθωρισμός» υποψηφίων
Διπλής ανάγνωσης εξέλιξη αποτελεί για τον Νίκο Ανδρουλάκη το γεγονός ότι ήδη οι Χάρης Δούκας, Παύλος Γερουλάνος, Μιχάλης Κατρίνης, Μιλένα Αποστολάκη και Νάντια Γιαννακοπούλου έχουν δηλώσει υποψήφιοι για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ενώ, επιπροσθέτως, τις επιλογές της σταθμίζει η Αννα Διαμαντοπούλου. Οτι δηλαδή το παιχνίδι για την προεδρία του κόμματος έχει «ανοίξει» πολύ.
Το πρώτο συν για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ είναι πως ο μεγάλος αριθμός των αντιπάλων του είναι πιθανόν να οδηγήσει σε διασπορά της ψήφου όσων επιθυμούν «αλλαγή φρουράς» στον 6ο όροφο της Χαριλάου Τρικούπη. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν μπορεί να αποκλειστεί ο Ν. Ανδρουλάκης να φθάσει με καθαρή διαφορά από τον όποιο αντίπαλό του στον β΄ γύρο της εσωκομματικής αναμέτρησης. Επίσης, κατά πολλούς ο μεγάλος αριθμός των υποψηφίων για την ηγεσία ενισχύει το επιχείρημα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι η αμφισβήτηση προς τον ίδιο δεν είχε πολιτικά χαρακτηριστικά, αλλά είναι αποτέλεσμα προσωπικών φιλοδοξιών που εκδηλώθηκαν στον απόηχο της 9ης Ιουνίου.
Στον αντίποδα, το σκηνικό που διαμορφώνεται στο ΠΑΣΟΚ έχει για τον Ν. Ανδρουλάκη και συγκεκριμένα μειονεκτήματα: Πρώτον, «αποσυμπιέζεται» η υποψηφιότητα του Χ. Δούκα, υπό την έννοια ότι πλέον δεν μπορεί να του καταλογίζεται ότι είναι εκείνος που υποκίνησε τη διαδικασία αμφισβήτησης της ηγεσίας, καθώς στην πράξη αποδεικνύεται ότι οι επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ στην πρόσφατη αναμέτρηση κρίθηκαν προβληματικές και από πέντε άλλα κορυφαία στελέχη. Πρόσθετο πρόβλημα αποτελεί για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι μεταξύ των υποψηφίων για να του αφαιρέσουν την ηγεσία περιλαμβάνονται δύο πρόσωπα που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είχαν σχέσεις αντιπαλότητας μαζί του: Ο Μ. Κατρίνης είχε επιλεγεί από τον Ν. Ανδρουλάκη ως πρόεδρος της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ το διάστημα κατά το οποίο ο πρώτος ήταν μόνον ευρωβουλευτής. Ενώ, η Μιλένα Αποστολάκη λέγεται πως αποτέλεσε την επιλογή της Χαριλάου Τρικούπη έναντι του Ανδρ. Λοβέρδου στον Βόρειο Τομέα της Αθήνας, στις εκλογές του 2023.
