«Μα γιατί πια δεν κάνουμε πάρτι γενεθλίων;» • αναρωτήθηκε ο μικρός Νικόλας. • Και τι είναι αυτή η «οικονομική κρίση» που όλο λένε οι μεγάλοι. • Μήπως είναι κάνα «μικρόβιο που το έχουν κολλήσει όλοι;». • Και «Ακου πιτζάμες για δώρο!». •
Συναντώντας τον μικρό Νικόλα • για πρώτη φορά σκέφτηκα πώς νιώθει ένα παιδί σ’ αυτά τα πέτρινα χρόνια της κρίσης. • Τον βρήκα ανήσυχο μέσα στις πολύχρωμες σελίδες ενός μικρού «παιδικού» βιβλίου • που αφορά περισσότερο τους γονείς. • Με απλότητα και λίγα λόγια δείχνει ένα δρόμο που ξεπερνά τον φόβο • και οδηγεί «μικρούς και μεγάλους να ενώνουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε κάθε νέα πρόκληση για την οικογένεια». • Τίτλος «Το αλλιώτικο πάρτι του Νικόλα», από τις εκδόσεις «Melei» • και δημιουργοί του δύο πολύπειρες ψυχοθεραπεύτριες – κοινωνικοί λειτουργοί • η Αννα Φωτού και η Γεωργία Καρυστιανού • μαζί με τον Κυριάκο Γουνελά που το εικονογράφησε. • Για να μη μένουν στις ψυχές των παιδιών σκιές φόβου • αλλά να κατανοούν και, βοηθούμενα, να βοηθάνε. •
Αυτά για να πούμε και τίποτα ψυχωφελές • -Ανοίξεως προϊούσης και Αναστάσεως Κύριος οίδε- • και όχι μόνο τα ζοφερά εκείνα περί Μπαλτάκο και Ιλί Καρέλι. • Που έσκασαν σαν κακά σπυριά • υπενθυμίζοντας τι φριχτές πληγές μαστίζουν την Πολιτεία και την Κοινωνία μας. • Προσωπικά • χωρίς καθόλου να υποτιμώ τους κινδύνους από τη δράση μπαλτάκειων καρκινωμάτων στην κυβέρνηση • θεωρώ πολύ πιο επικίνδυνη τη γενικευμένη στην κοινωνία μας ασυδοσία κι αυθαιρεσία • καρπός της οποίας είναι και όσα ντροπιαστικά συνέβησαν στην υπόθεση Καρέλι. • Αγος. •
Ο Ρώμος κι ο Ρωμύλος κύριοι. • Ο Ρώμος, όχι ο Ρέμος κι ο Ρωμύλος. • Ο Ρέμος δεν έχτισε τη Ρώμη • – το πολύ πολύ να γκρέμισε τον «Ηρακλή» από την Α΄ εθνική. • Η προφανέστατη παραδρομή παρεισέφρησε προ ημερών σε άρθρο συναδέλφου • από τους πιο αξιοδιάβαστους των «Νέων» • αλλά το αναπαράγουν αμάσητο διάφοροι, • μεταξύ των οποίων και πρώην υπουργός στο «Βήμα». • Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά το βάζουν και στο στόμα του Ουμπέρτο Εκο. • («Το όνομα του Ρέμου»; Αυτός). •
Στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής διάβασα και τις ανακαλύψεις ενός «ιστορικού ερευνητή στο Πανεπιστήμιο Stanford» • σχετικά με την προβληματική συνεργασία του παντοδύναμου στο Χόλιγουντ Σπύρου Π. Σκούρα με τον Μάνο Χατζιδάκι • από τον οποίο είχε ζητήσει το 1960 να γράψει μουσική για τις ταινίες «Οι 300 της Σπάρτης» και «Συνέβη στην Αθήνα». • Αλλά ο ερευνητής δεν αρκείται να εκθέσει τα στοιχεία που βρήκε στο αρχείο του Σκούρα για τη θρυλική • και χωρίς αυτά τα στοιχεία • «αναβλητικότητα» του συνθέτη ως προς τις προθεσμίες παράδοσης μιας δουλειάς • αλλά προχωρεί και σε γενικές αποτιμήσεις του έργου και της προσωπικότητάς του. • Σχόλια κοινότοπα • αλλά και σχόλια ακατανόητα ή και αδιανόητα • – τουλάχιστον για ιστορικό που υποτίθεται ότι μιλάει μόνο όταν γνωρίζει καλά το θέμα του. • Ο χώρος με υποχρεώνει να αναφέρω μόνο ένα από τα αποφθέγματά του • – σκέτη κουκουνάρα από κοινοτοπίες, παρερμηνείες, αβασάνιστες κρίσεις κι ανιστόρητες διαπιστώσεις: • Ο Χατζιδάκις, λέει, «Αν και ζηλωτής της αλήθειας, δεν τόλμησε ποτέ να ξεπεράσει τον αστισμό του. • Αποδέχθηκε σιωπηλά την κοινωνική καταπίεση της ομοφυλοφιλίας του • διοχετεύοντάς τη στη μελαγχολία μιας αισθητικής απομόνωσης • που αναγνωρίζουμε ως χατζιδάκεια ευαισθησία». •
Από πού να το πιάσεις. • Από πού. •
Ενα θα πω μόνο: • Αυτός που μηρυκάζει τα εύκολα περί «χατζιδάκειας ευαισθησίας» • δεν έχει καταλάβει τίποτα από το έργο του. • Ούτε από τη ζωή του.