Την προσαρμογή στον απαιτητικό ρόλο της «πολύφερνης νύφης» επιζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στην Κουμουνδούρου διαπιστώνουν, στον απόηχο του εκλογικού αποτελέσματος της 25ης Μαΐου, ότι το κόμμα τους δέχεται πολύπλευρη «επίθεση φιλίας». Αν και στην ηγετική ομάδα κυριαρχεί η αντίληψη ότι θα πρέπει να αναμένουν ώστε να κατασταλάξουν οι διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη σε ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ, αναγνωρίζουν ότι είναι σημαντικό ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει ξεκαθαρίσει το πλαίσιο ενδεχόμενης συνεργασίας, να δώσει με σαφήνεια το στίγμα που επιδιώκει.
Υπό αυτή την οπτική, στην Κουμουνδούρου θεωρούν πολύ σημαντικό ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών προσέδωσε χαρακτήρα «σταθερού άξονα» εντός του ευρύτερου πολιτικού τοπίου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που, σταδιακά, σταθεροποιεί τη σχέση του με την κοινωνία, γίνεται σημείο αναφοράς και παύει να θεωρείται συγκυριακή δεξαμενή συγκέντρωσης ψήφων διαμαρτυρίας. Με αυτό ως δεδομένο, τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι, στην εξελισσόμενη συζήτηση για ενδεχόμενες συνεργασίες, το κόμμα βρίσκεται για πρώτη φορά στη θέση αυτού που θέτει τα διλήμματα προς τους άλλους χώρους, που βάζει ένα πλαίσιο, σε αντίθεση με το παρελθόν που ο χώρος γινόταν διαρκώς δέκτης διλημμάτων επί των οποίων έπρεπε να απαντήσει προκειμένου να συμπορευθεί ή όχι με άλλες δυνάμεις.
Η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, θέση που προκρίνει η πλειοψηφία, είναι ότι το άνοιγμα για συνεργασία με άλλους χώρους εκτείνεται από την Αριστερά μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία. Αφορά, δηλαδή, την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, το ΚΚΕ, τη ΔΗΜΑΡ και, δευτερευόντως, το ΠΑΣΟΚ. Στη δεδομένη συγκυρία, το ενδιαφέρον της Κουμουνδούρου εστιάζεται στη ΔΗΜΑΡ, με το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι το κόμμα να μη «ρευστοποιηθεί», αλλά ως χώρος να μετακινηθεί, να αλλάξει προσανατολισμό και «να ηττηθούν οι δυνάμεις που φλερτάρουν με τη μνημονιακή Κεντροαριστερά». Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, στην Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι θα δομηθεί πλαίσιο συνεργασίας, με τη ΔΗΜΑΡ να διατηρεί τον διακριτό χαρακτήρα της.
Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά με το ΠΑΣΟΚ, και στον ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για «μεγάλες ανατροπές» που θα πρέπει να γίνουν στο κόμμα προκειμένου να αρχίσει μια συζήτηση. «Σε καμία περίπτωση αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον Βενιζέλο στην ηγεσία, ούτε με μπροστάρηδες τα παλιά, φθαρμένα στελέχη, που επιδιώκουν την ανάστασή τους μέσω του ΣΥΡΙΖΑ», αναφέρουν. Εν κατακλείδι, η εκτίμηση που κυριαρχεί στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι με «το όλον ΠΑΣΟΚ» δεν μπορεί να γίνει κάτι, ενώ είναι πιο εύκολο να προχωρήσει συνεργασία με «την όλη ΔΗΜΑΡ».
Οσον αφορά τον χώρο στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έδειξε ότι η «δεξαμενή» της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς φαίνεται να εξαντλείται. Με το ΚΚΕ η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη: ο Περισσός, θεωρώντας τον ΣΥΡΙΖΑ «το νέο ΠΑΣΟΚ», αποκρούει σθεναρά όλες τις επιθέσεις φιλίας της Κουμουνδούρου και δεν αφήνει περιθώριο να αναπτυχθεί φιλολογία για ενδεχόμενο συνεργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να απευθύνει κάλεσμα για ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς, ενώ με βάση τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών, θεωρεί ότι η επιχειρηματολογία του βρίσκει αντίκρισμα στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, από τους οποίους εκτιμάται ότι μπορούν να αντληθούν δυνάμεις.
Ολα αυτά, βεβαίως, θα τεθούν στη βάσανο των οργάνων του κόμματος και συγκεκριμένα της Κεντρικής Επιτροπής, η οποία θα συνεδριάσει το επόμενο Σαββατοκύριακο. Εως τώρα, στον απόηχο ενός εκλογικού αποτελέσματος που θεωρήθηκε επιτυχές, δεν έχουν ακουστεί ανοιχτά φωνές διαφοροποίησης ή αντίδρασης σε μια πολιτική ανοίγματος. Η εσωκομματική αντιπολίτευση έχει διατυπώσει στο παρελθόν ζωηρές ενστάσεις στην ιδέα της πολύπλευρης διεύρυνσης, επιμένοντας ότι μόνο προς τα αριστερά μπορεί να αναζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ συμμαχίες.
Εκ των πραγμάτων, το θέμα θα συζητηθεί στην Κεντρική Επιτροπή, όπου θα αποτυπωθούν οι θέσεις και οι προθέσεις όλων. Το ζητούμενο είναι να καταγραφεί ένα σαφές στίγμα έναντι των διεργασιών στο πολιτικό τοπίο, καθώς δεν υπάρχει περιθώριο για χρονοβόρες εσωκομματικές συζητήσεις, με το ενδεχόμενο εκλογών να θεωρείται πιθανό οποιαδήποτε στιγμή από τον Σεπτέμβριο και μετά.
Η παρουσία Τσίπρα στις Βρυξέλλες
Διττή στόχευση είχε η απόφαση του κ. Αλέξη Τσίπρα να εμφανισθεί στις Βρυξέλλες ως υπέρμαχος του δικαιώματος του κ. Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ να ζητήσει την ψήφο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν θέλησε να εμφανισθεί ως υπερασπιστής της θεσμικής λειτουργίας των οργάνων της Ε.Ε., έναντι μιας προσπάθειας να παρακαμφθούν και να επιβληθούν άνωθεν αποφάσεις, εξωθεσμικού χαρακτήρα, αλλά και υπέρμαχος των διαδικασιών άμεσης δημοκρατίας και του σεβασμού της ψήφου των πολιτών. Για τον κ. Τσίπρα οι ζυμώσεις για τον νέο πρόεδρο της Κομισιόν και ο τρόπος που αυτές εξελίσσονται αποτελούν ηχηρή επιβεβαίωση της θέσης που παρουσίασε στην προεκλογική εκστρατεία του, ότι η δημοκρατική λειτουργία της Ε.Ε. οπισθοχωρεί.
Επιπλέον, ζητώντας από την ευρωπαϊκή ηγεσία να σεβαστεί την ψήφο των πολιτών, ο κ. Τσίπρας ουσιαστικά θέτει υποθήκη για τον τρόπο που θα κινηθεί μελλοντικά, καθώς μία από τις βασικές θέσεις του είναι, επίσης, η ανάγκη να υπάρχει προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία για καίριες αποφάσεις της Ε.Ε.