Κι όμως στη ΔΗΜΑΡ δεν πιστεύουν ότι το «παιχνίδι» έχει κριθεί τελεσίδικα μετά τη συντριβή της στις ευρωεκλογές. Ή μάλλον δεν το πιστεύουν όλοι και κυρίως όσοι στηρίζουν τη νέα γραμμή του κ. Φ. Κουβέλη ο οποίος εμφανίζεται πια ως το μετριοπαθές ανάχωμα του κ. Αλ. Τσίπρα.
Οι βασικοί εισηγητές αυτής της γραμμής είναι οι κ. Δ. Χατζησωκράτης και Θ. Μαργαρίτης. Το πολιτικό σκεπτικό τους δεν στερείται επιχειρημάτων. Αμφότεροι ομολογούν ότι ήταν λάθος η προεκλογική τους τακτική. Παραδέχονται, δηλαδή, ότι η ΔΗΜΑΡ πλήρωσε ακριβά όχι μόνο την άρνησή της να μετέχει στον διάλογο της Κεντροαριστεράς, αλλά κυρίως το περίφημο «ούτε, ούτε». Δηλαδή τη γραμμή «ούτε με τη συντηρητική Ν.Δ., ούτε με τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ» που κατέστησε εντελώς ανεξήγητο το προεκλογικό σύνθημα του κ. Κουβέλη «δώστε μου δύναμη να δώσω λύσεις».
Γι’ αυτό ακριβώς και αμέσως μετά τη συντριβή, οι δύο βασικοί συνεργάτες του κ. Κουβέλη μετέβαλαν άρδην τις απόψεις τους, οι οποίες στηρίζονται στο ακριβώς αντίθετο σκεπτικό. Δηλαδή στη συνεργασία με την Κεντροαριστερά και μάλιστα με αποκλειστικό στόχο μια κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η νέα αυτή γραμμή επικρίνεται βέβαια από ουκ ολίγα στελέχη της ΔΗΜΑΡ. Στελέχη όπως ο κ. Ψαριανός λένε χαρακτηριστικά ότι ο κ. Κουβέλης αρνείται να καταλάβει ότι η ΔΗΜΑΡ δεν αναδείχθηκε ως «ιδιόκτητο μαγαζί» και του καταλογίζουν επιπλέον ότι με τις προσωπικές επιλογές του κηδεύει οριστικά όλο τον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς. Δηλαδή την παρακαταθήκη του Λεωνίδα Κύρκου.
Οσοι, ωστόσο, βρίσκονται κοντά στον κ. Κουβέλη, έχουν απάντηση και γι’ αυτές τις απαξιωτικές επικρίσεις. Υποστηρίζουν συγκεκριμένα ότι οι ευρωεκλογές κατέδειξαν ότι όλος ο κεντροαριστερός χώρος πλήττεται εδώ και καιρό από την πολιτική αμφισημία που συνέτριψε τη ΔΗΜΑΡ. Και καθώς επισημαίνουν ότι είναι αδύνατον τα ποσοστά του κεντροαριστερού χώρου να εκτιναχθούν τους προσεχείς μήνες, πιστεύουν ότι το δίλημμα «με ποιον θα συγκυβερνήσουμε» θα τεθεί αργά η γρήγορα τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στο «Ποτάμι». Με απλά λόγια δεν αποκλείουν ένα γενικότερο ξεκαθάρισμα στον κεντροαριστερό χώρο, καθώς εκτιμούν ότι ήδη από το φθινόπωρο τα στελέχη και των τριών κομμάτων θα κληθούν να λάβουν σαφή θέση αν προτιμούν ξανά μια κυβέρνηση με κορμό τη Ν.Δ. ή αν θα στηρίξουν μια «προοδευτική» αλλαγή με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός είναι ο λόγος που ο κ. Κουβέλης περιγράφει πια τη ΔΗΜΑΡ ως το ιδανικό ανάχωμα στις ακραίες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Προσβλέπει να πρωταγωνιστήσει στην ανασύνθεση του χώρου και να επαναλάβει ό,τι και το 2012, όταν κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολιτών ζητώντας «εντολή για υπεύθυνη λύση». Οι επικριτές του, ωστόσο, σχολιάζουν ότι κατ’ εξοχήν στην πολιτική, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Και διερωτώνται ποιος και γιατί θα πάρει στα σοβαρά ένα κόμμα του 1,2% που όχι μόνον θέτει όρους συνεργασίας, αλλά «απαιτεί» από τους μακράν ισχυρότερους εταίρους του να τους υιοθετήσουν…