Μια ιδιότυπη και μάλλον πρόσκαιρη ανακωχή φαίνεται ότι έχουν επιλέξει οι κ. Ευ. Βενιζέλος και Γ. Παπανδρέου μετά τις επετειακές εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ. Διότι αν κάτι μένει από τους «εορτασμούς» για την 40ετή πορεία του ΠΑΣΟΚ, είναι το αγεφύρωτο χάσμα που επιβεβαιώθηκε ότι υπάρχει μεταξύ των δύο ανδρών.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει κάθε λόγο να αισθάνεται πολιτικά ενισχυμένος από τη σύγκριση της «δικής» του εκδήλωσης με αυτήν του κ. Παπανδρέου. Οχι μόνον λόγω της παρουσίας -στην επίσημη εκδήλωση- παλαιών και νέων στελεχών του ΠΑΣΟΚ που θα έλεγε κανείς ότι εκπροσωπούσαν όλες τις τάσεις από το εναπομείναν «όλον ΠΑΣΟΚ». Αλλά κυρίως λόγω της αλγεινής εντύπωσης που προκάλεσε στην εκδήλωση Παπανδρέου η εικόνα των χουλιγκάνων οπαδών του να αποδοκιμάζουν τον κ. Βενιζέλο, χωρίς καν ο πρώτος να αντιλαμβάνεται την αυτονόητη ανάγκη να τους αποδοκιμάσει.
Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, όμως, η πλευρά του κ. Βενιζέλου απέφυγε να κλιμακώσει την ένταση τις επόμενες ημέρες. Με εξαίρεση κάποια στελέχη που κάλεσαν τον κ. Παπανδρέου να καυτηριάσει -έστω κατόπιν εορτής- τις εκδηλώσεις των οπαδών του, οι περισσότεροι συνεργάτες του κ. Βενιζέλου απλά εξέφραζαν την ικανοποίησή τους για το «δώρο» που τους έκανε ο πρώην πρωθυπουργός. Και διαβεβαίωναν ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ουδένα λόγο έχει να εξωθήσει τον κ. Παπανδρέου στην έξοδο από το κόμμα, αφ’ ης στιγμής και ο ίδιος δεν φέρεται να το επιθυμεί πριν από τις εκλογές.
Και ο κ. Παπανδρέου όμως επέλεξε να παρακολουθήσει σιωπηλός όσα του καταλόγισε, όχι μόνον ο κ. Βενιζέλος, αλλά και ο κ. Κ. Σημίτης με την απαξιωτική υπόμνηση της φράσης «λεφτά υπάρχουν». Οι συνεργάτες του κ. Παπανδρέου απέφευγαν ακόμη και να μεταφέρουν την όχλησή του, ενώ ο μόνος που τον υπερασπίστηκε ήταν ο κ. Φίλ. Πετσάλνικος. Καταλόγισε στον κ. Βενιζέλο ότι έχει απομακρύνει το ΠΑΣΟΚ από το σοσιαλιστικό του παρελθόν και ότι μετέτρεψε το κόμμα σε παρακολούθημα της Ν.Δ. Αν κάτι, όμως, έμεινε από τις δηλώσεις Πετσάλνικου ήταν η διευκρίνισή του ότι «οι ενέργειες Παπανδρέου δεν σημαίνουν κατ’ ανάγκην τη δημιουργία νέου κόμματος». Και τούτο, διότι επιβεβαίωσε τη διστακτικότητα του πρώην πρωθυπουργού να προχωρήσει σε αυτό το βήμα πριν δει το ποσοστό που θα λάβει το ΠΑΣΟΚ όποτε κι αν γίνουν εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση, τα τελευταία γεγονότα φαίνεται να ξαναδίνουν στον κ. Βενιζέλο την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ο ίδιος ήδη δέχεται εισηγήσεις να προσεγγίσει ακόμη και στελέχη του κ. Παπανδρέου που κράτησαν αποστάσεις από τους χουλιγκάνους οπαδούς του, ενώ άλλοι συνεργάτες του τού προτείνουν ότι τώρα είναι ο ιδανικός χρόνος να διαγράψει οριστικώς όσους ξέρει ότι «στην κάλπη δεν ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ», όπως είπε στην ομιλία του.
Στη συνέντευξη Τύπου, που θα δώσει σήμερα ο κ. Βενιζέλος στη ΔΕΘ, εικάζεται ότι θα αποφύγει να μιλήσει για όλα αυτά. Ξέροντας ότι κέρδισε μια ενδοκομματική μάχη, θα μιλήσει με τη θεσμική του ιδιότητα επιχειρώντας να κεφαλαιοποιήσει τη συμβολή του ΠΑΣΟΚ στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, αλλά και να περιγράψει το πώς ο ίδιος φαντάζεται τα επόμενα βήματα για την έξοδο από τα Μνημόνια και την κρίση.
Ο σχεδιασμός του κ. Βενιζέλου είναι μάλλον προφανής. Να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, με ένα μοντέλο τύπου «Ελιάς». Με άλλα λόγια να μετονομάσει την «Ελιά» σε «Δημοκρατική Παράταξη» χωρίς όμως (και) το νέο αυτό σχήμα να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά κόμματος. Θα το αποφύγει με κάθε τρόπο ξέροντας ότι -στην αντίθετη περίπτωση- θα πρέπει να τεθεί και θέμα ηγεσίας. Το αν το σχέδιο του κ. Βενιζέλου θα στεφθεί με επιτυχία μένει να φανεί. Ιδίως αν οι επόμενες εκλογές -εν τη πιθανή αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης- προκύψουν διπλές και οι δεύτερες διεξαχθούν σε συνθήκες ακραίας πόλωσης μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ.
Την τακτική αυτή του κ. Βενιζέλου σημειώνεται ότι την επέκρινε «φωτογραφικά» ο κ. Σημίτης. Και καθώς η σχετική του αναφορά πέρασε μάλλον απαρατήρητη λόγω της επίθεσης που εξαπέλυσε στον Γ.Παπανδρέου, αξίζει να την υπενθυμίσουμε: «Πιστεύουν μερικοί ότι αντιδράσαμε πετυχημένα στις ευρωεκλογές και ότι είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε κάθε εξέλιξη. Παραβλέπουν όμως ότι στις εθνικές εκλογές η μεγάλη πλειοψηφία ψηφίζει με κριτήριο μια εφικτή κυβερνητική λύση και όχι απαραίτητα όποιο κόμμα είναι πιο συμπαθητικό. Κόμματα εξουσίας χωρίς προοπτική εξουσίας συρρικνώνονται. Ιδίως όταν προβάλλουν ως προγράμματα προχειρότητες της τελευταίας στιγμής επενδυμένες με μεγαλόπνοο αλλά φθαρμένο από τη συνεχή χρήση λόγο»…