Η ελληνική αγορά ομολόγων είναι πολύ μικρή. Κι αυτοί που «κινούνται» στο πλαίσιό της ελάχιστοι. Υπολογίζεται ότι δεν είναι παραπάνω από 40 funds. Συνεπώς, οι διαχειριστές τους γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους και όπως επισημαίνεται από πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα «μιλούν μεταξύ τους», υπό την έννοια ότι «ανταλλάσσουν απόψεις» για το… μέλλον της.
Κατά τη διάρκεια του κραχ της περασμένης εβδομάδας, όταν οι τιμές των μετοχών καταποντίστηκαν και οι αποδόσεις των ομολόγων εξακοντίστηκαν, οι ίδιοι διαπίστωσαν ότι είναι τόσο απελπιστικά λίγοι όταν σε κάποια στιγμή 7 – 8 από αυτούς έβγαιναν ως πωλητές, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν θα βρουν αγοραστές. Και κάπως έτσι, το 10ετές έφτασε πάνω και από το 9%. Η αγορά των ομολόγων είχε «κλειδώσει». Ακόμα και τις επόμενες μέρες, όσοι είχαν την υπομονή να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις, διαπίστωσαν ότι οι αποδόσεις διόρθωναν και πάλι με τόσο μικρά ποσά, που, σε μια κανονική αγορά, θα θεωρούνταν σχεδόν ανύπαρκτα.
Για ποιο λόγο έγινε όλος ο παραπάνω πρόλογος; Για να δικαιολογήσει μια σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν πλέον στον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) και έχει να κάνει με το γεγονός ότι η αγορά θα ανοίξει και πάλι για την Ελλάδα μετά τον Μάρτιο – εφόσον βεβαίως η χώρα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, λόγω μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Δύο σενάρια
Εννοείται ότι σε αντίθετη περίπτωση και εφόσον η κυβέρνηση διασφαλίσει τις 180 ψήφους που με τη σειρά τους θα διασφαλίσουν την εκλογή Προέδρου, οι εξελίξεις θα επιταχυνθούν προς το ευνοϊκότερο. Ωστόσο, το σενάριο με το οποίο βαδίζουν οι αγορές είναι συνήθως το χειρότερο.
Τι προβλέπει, λοιπόν, μετά τις πρόωρες κάλπες του Μαρτίου; Οτι σε περίπτωση εκλογής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι το πιθανότερο, θα χρειασθούν άλλοι 6 μήνες για να εκτιμηθεί με σχετική ασφάλεια η πολιτική που θα ακολουθήσει. Οπερ σημαίνει ότι οι αγορές θα παραμείνουν επιφυλακτικές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για όλο αυτό το διάστημα.
Βεβαίως, εδώ μπαίνει ένας αστερίσκος. Η εικόνα διαμορφώνεται θετικότερη, όταν η εκτίμηση για την επόμενη μέρα κάνει λόγο για μια κυβέρνηση συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με άλλο ή άλλα κόμματα («Ποτάμι» κ.λπ.). Ωστόσο, και πάλι η διαφοροποίηση δεν είναι δραματική, τουλάχιστον από πλευράς χρονικών ορίων.
Ανεξαρτήτως, πάντως, της σύνθεσης που θα έχει η νέα κυβέρνηση, εφόσον βεβαίως προκύψει από ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές την άνοιξη, το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο:
Η επόμενη μεγάλη έκδοση ελληνικού ομολόγου θα αργήσει. Και μπορεί στον ΟΔΔΗΧ να ήταν έτοιμοι για να κάνουν το μεγάλο βήμα ακόμα και μέσα στον Νοέμβριο, έχοντας ολοκληρώσει έναν κύκλο ενημερωτικών συναντήσεων σε Ευρώπη και Αμερική, αυτή τη στιγμή, όμως, ούτε που σκέφτονται το ενδεχόμενο. Για ευνόητους και προφανείς λόγους.
Το μόνο αισιόδοξο στοιχείο σε όλη αυτή την ιστορία, για να τελειώσουμε από εκεί που ξεκινήσαμε, έχει να κάνει με το εξής γεγονός:
Τα funds που επέμεναν να βγαίνουν πωλητές τις μέρες του κραχ -κι αυτή τη φορά όχι μόνο στην αγορά ομολόγων, αλλά και σε εκείνη των μετοχών- δεν συμπεριλαμβάνονταν ούτε στα πιο μεγάλα, ούτε στα πιο παραδοσιακά απ’ όσα έχουν επενδύσει στη χώρα μας το τελευταίο 18μηνο. Ενα – δύο από αυτά, μάλιστα, είχαν ξεκινήσει να κάνουν διακριτικά ρευστοποιήσεις από τα τέλη Σεπτεμβρίου. Κατά συνέπεια, δεν αιφνιδίασαν.
Επιθετικές κινήσεις
Απλά, την περασμένη εβδομάδα κινήθηκαν πιο επιθετικά. Ακόμα και τότε, όμως, όπως λένε όσοι γνωρίζουν σε βάθος πρόσωπα και πράγματα αυτής της αγοράς, «έπαιρναν» υπεραξίες, χωρίς να αποσύρουν την αρχική τους επένδυση. Είτε επειδή η αγορά είναι ρηχή, είτε επειδή δεν ήθελαν να ακουμπήσουν τη «μάνα», στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα.
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι έπραξαν κατ’ αυτόν τον τρόπο επειδή εξακολουθούν να βλέπουν την Ελλάδα ως ευκαιρία. Από την άλλη πλευρά, όμως, γεγονός αποτελεί ότι νέος επενδυτής στη χώρα μας θα αργήσει πολύ να εμφανιστεί ξανά. Και όσοι έχουν επενδύσει, «πυροβολούν» καθημερινά τους συμβούλους τους με ερωτήσεις σχετικά με το πολιτικό ρίσκο στην Ελλάδα, την επόμενη μέρα, και το αν ήλθε η στιγμή να αποχωρήσουν…