Συνήθως, οι μεγαλύτερες αλήθειες λέγονται στις off the record συζητήσεις, ιδίως όταν γίνονται χαλαρά, κατά τη διάρκεια ενός καλού δείπνου. Οπως, για παράδειγμα, συνέβη περίπου προ 10ημέρου, στο Λονδίνο, όπου οι προσκλήσεις για ιδιαίτερα ραντεβού που δέχθηκαν τα βασικά στελέχη του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ (Σταθάκης, Μηλιός) τα οποία βρέθηκαν στο City «έπεσαν βροχή». Ακόμα και από πολύ μεγάλα «ονόματα» των διεθνών αγορών.
Οπως πληροφορείται η «Κ», σε κάποιες από αυτές τις προσκλήσεις –πέραν των δημοσίων εμφανίσεών τους– ανταποκρίθηκαν θετικά, τουλάχιστον ο ένας από τους δύο. Και εκεί είπε –αλλά και άκουσε– πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα, τα οποία δεν περιλαμβάνονται φυσικά στις διάφορες εκθέσεις που έκτοτε είδαν το φως, κινούμενες ορισμένες από αυτές στα όρια της υπερβολής.
Λογικό, θα σχολίαζε κανείς. Και οι δύο πλευρές, αυτό που θέλουν, σε αυτή τη φάση, είναι να «μυρίσουν» η μία τα χνώτα της άλλης, για να ξέρουν μετά, αν χρειαστεί, με τι θα έχουν να κάνουν και πιέζουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Φαίνεται, όμως, ότι οι εντυπώσεις που έμειναν κυρίως έπειτα από αυτές τις κατ’ ιδίαν συναντήσεις ήταν τόσο έντονες, που πέντε μέρες μετά, πέριξ του Metropolitan Club της Νέας Υόρκης, όπου πραγματοποιήθηκε φέτος το 16ο ετήσιο Greek Investor Forum, εξακολουθούσαν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον.
Το σημείο εκείνο που προκάλεσε τις περισσότερες συζητήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά κυρίως στο Λονδίνο, όπου υπήρξαν και αυτήκοες μάρτυρες, είχε να κάνει βασικά με το θέμα της διαχείρισης του χρέους. Εκεί παρατηρείται μια τριχοτόμηση. Προσέξτε:
– Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα μιλούν για «κούρεμα» ακόμη και του 70% του ιδιωτικού χρέους και πάλι («Μια Παρασκευή βράδυ», όπως περιγράφουν την εικόνα).
– Στο Λονδίνο, ωστόσο, αυτό που υποστηρίχθηκε από τους οικονομικούς επιτελείς του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν πως αυτή τη φορά το haircut δεν θα αφορά στους ιδιώτες (σ.σ. δηλαδή στο εκεί ακροατήριό τους, που άκουγε προσεκτικά), αλλά στο επίσημο χρέος.
– Στο μεταξύ, όμως, στις ιδιαίτερες συζητήσεις που έλαβαν χώρα, στη βρετανική πρωτεύουσα και πάλι, η εντύπωση που δημιουργήθηκε ήταν ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ακόμη συγκεκριμένη απόφαση – σχέδιο. Το συμπέρασμα; Σύγχυση, η οποία σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι ο χειρότερος σύμβουλος.
Το «δάσος»
Η δεύτερη παρατήρηση που προκύπτει από αυτές τις συναντήσεις έχει να κάνει με το εξής γεγονός: Οσοι συνομιλούν με εκείνους που επένδυσαν κεφάλαια στην Ελλάδα το τελευταίο 18μηνο αντιλαμβάνονται κάτι που εδώ μάλλον μας έχει ξεφύγει, αφού εστιάζουμε την προσοχή μας σχεδόν αποκλειστικά στο κομμάτι της συμφωνίας με την τρόικα.
Ποιο είναι αυτό; Οτι πάνω απ’ όλα, τα funds βάζουν το θέμα του πολιτικού ρίσκου, που γι’ αυτά, στην προκειμένη περίπτωση, συνιστά το «δάσος».
Για τους διαχειριστές τους –όπως λένε οι ίδιοι τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στο City– αυτό που κυρίως μετράει σε αυτή τη φάση είναι αν η παρούσα Βουλή θα καταφέρει να εκλέξει τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιατί από αυτό θα εξαρτηθεί αν η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές ή όχι. Αλλωστε, με όποιον μιλούν από την Ελλάδα, γι’ αυτό το ενδεχόμενο τον ρωτούν επιμόνως. Εντύπωση δε, προκαλεί το πόσο καλά ενημερωμένοι είναι, ακόμη και για περίπλοκα σενάρια, όπως ο σχηματισμού νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, στο πρότυπο εκείνων του κ. Παπαδήμου και του κ. Πικραμμένου.
Η συμβουλή που δίνεται, μάλιστα, από τους ίδιους είναι: «Μέχρι τότε να μην κοιτάτε τις διακυμάνσεις στις αγορές σας», αφού παρά τα όποια ξεσπάσματα, δεν στηρίζονται σε τζίρους.
Αρα, κατά την άποψή τους είναι περισσότερο προϊόν παρορμητισμού παρά οτιδήποτε άλλο, οπότε δεν μπορεί κανείς να εξαγάγει σοβαρά πολιτικά συμπεράσματα από την πορεία τους. Από την άλλη, βεβαίως, δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά.
Η ελληνική αγορά ομολόγων, για παράδειγμα, είναι τόσο ρηχή, που με 80 – 100 εκατ. ευρώ θα μπορούσε άνετα να την «χειριστεί» κάποιο fund. Ωστόσο, κανείς από τους holders δεν βγαίνει να κάνει «χτύπημα», γιατί με μια μικρή κίνηση η τιμή θα επανέλθει και πάλι εκεί όπου τη θέλουν. Οπως λέγεται χαρακτηριστικά, «είναι τόσο μικρή, που εκ των προτέρων ξέρουμε ο ένας για τον άλλον τι έκανε ή τι πρόκειται να κάνει…».