Οταν ο Μπιλ Κλίντον έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος το 1992, το ανακοίνωσε με μεγάλη καθυστέρηση, στις 3 Οκτωβρίου 1991. Είκοσι τέσσερα χρόνια αργότερα, η σύζυγός του προετοιμάζεται για τη δεύτερη διεκδίκηση του Λευκού Οίκου. Πρόκειται να ανακοινώσει την υποψηφιότητά της τον ερχόμενο μήνα, αλλά πολλοί επαΐοντες των πολιτικών πραγμάτων θεωρούν ότι έπρεπε να το έχει πράξει πολύ νωρίτερα. Ταυτόχρονα θέσεις αρχίζουν να λαμβάνουν και οι επίδοξοι υποψήφιοι πρόεδροι από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Ετσι δέκα μήνες πριν ο πρώτος ψηφοφόρος ρίξει την ψήφο του και 20 μήνες πριν ξεκινήσει η ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου των ΗΠΑ, ο προεκλογικός αγώνας για τον διάδοχο του Μπαράκ Ομπάμα έχει ανάψει.
Το Δημοκρατικό Κόμμα εμφανίζεται ενωμένο περισσότερο από ό,τι παλαιότερα, μια πραγματικότητα από την οποία ωφελείται η Χίλαρι Κλίντον. Παρότι είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί και κάποιος άλλος επίδοξος διεκδικητής του προεδρικού θώκου από το Δημοκρατικό Κόμμα, είναι μάλλον απίθανο να αντικαταστήσει την κ. Κλίντον ως επίσημη κομματική υποψήφια.
Αλλωστε, οι αριθμοί μοιάζουν να είναι με το μέρος της Αμερικανίδας πρώην υπουργού Εξωτερικών. Ειδικότερα, η Κλίντον στηρίζεται από το 50-60% των Δημοκρατικών και ξεπερνά κατά 40 εκατοστιαίες μονάδες τον αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Και μπορεί οι «αριθμοί» να είναι προϊόν της αναγνωρισιμότητας του ονόματος αλλά και η ίδια φαίνεται να είναι και εξαιρετικά δημοφιλής, καθώς ως φαίνεται απολαμβάνει της στήριξης και των Αφροαμερικανών ψηφοφόρων και των γυναικών.
Τα πράγματα, όμως, δεν είναι απαραιτήτως εύκολα για τη διεκδικήτρια του Λευκού Οίκου. Αντιθέτως, η κ. Κλίντον αντιμετωπίζει σήμερα ένα σημαντικό δίλημμα. Αραγε θα κατέβει στις εκλογές με τα θέματα που μιλούν στην καρδιά των υποστηρικτών της όπως οι εισοδηματικές ανισότητες, η κοινωνική δικαιοσύνη, η μετανάστευση και η εξωτερική πολιτική της συγκράτησης ή θα επιλέξει να αντιμετωπίσει το κέντρο πεπεισμένη ότι οι φιλελεύθεροι υποστηρικτές της θα τη στηρίξουν ό,τι και να κάνει; Αν και είναι πολύ νωρίς για να τοποθετηθεί κανείς με βεβαιότητα, η Κλίντον μοιάζει να θέλει να ακολουθήσει τον «δρόμο του τριγώνου» που προτιμούσε και ο σύζυγός της. Σε πρόσφατη συνέντευξή της, άλλωστε, τόνισε ότι ένας από τους στόχους της, αν τελικά διεκδικήσει την προεδρία, θα είναι να φέρει «ανθρώπους από αριστερά, δεξιά, κόκκινους και μπλε και θα τους μεταφέρει σε ένα ζεστό μεσαίο χώρο όπου όλοι θα μπορούν να μιλούν και όπου πραγματικά προσπαθούν να επιλύσουν τα προβλήματα».
Ωστόσο, η σημερινή πολιτική σκηνή στις ΗΠΑ είναι περισσότερο πολωμένη από ποτέ. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ακόμα και σήμερα ο κόσμος πιστεύει ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να επιλύσει προβλήματα, ενώ είναι έτι δυσκολότερο να φανταστεί κανείς ότι ο φιλελεύθερος συνασπισμός που στηρίζει την Κλίντον αναζητεί κάποιον πολιτικό που θα λειάνει αντί να οξύνει τις διαφορές ανάμεσα στα δύο κόμματα.
Την ίδια στιγμή, οι δώδεκα, περίπου, υποψήφιοι του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος βρίσκονται σε ένα πραγματικό ανταγωνισμό προκειμένου να δουν ποιος μπορεί να μετακινηθεί περισσότερο δεξιά. Ο μόνος που μοιάζει να έχει το πραγματικό κύρος που απαιτείται από έναν υποψήφιο για το προεδρικό αξίωμα είναι ο Τζεμπ Μπους, ο οποίος έχει πιθανώς το «χειρότερο» επώνυμο στην αμερικανική πολιτική σκηνή και επί 13 χρόνια δεν διεκδίκησε την εκλογή του σε οποιοδήποτε αξίωμα.
Τα email της πρώην Πρώτης Κυρίας
Aκόμα πριν ανακοινώσει καλά καλά την υποψηφιότητά της για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, η Χίλαρι Κλίντον μοιάζει να παρασύρεται από τη δίνη σκανδάλων. Τα φώτα της δημοσιότητας συγκεντρώνει εσχάτως η πρακτική της, ως υπουργός Εξωτερικών της χώρας της να αποστέλλει ηλεκτρονικές επιστολές από την ιδιωτική της ηλεκτρονική διεύθυνση, ενώ διατηρείται και η εντύπωση ότι υπήρχε σύγκρουση συμφερόντων σχετικά με τις δωρεές από το εξωτερικό προς το Ιδρυμα Κλίντον. Το θέμα που γεννήθηκε ιδιαίτερα με τις ηλεκτρονικές επιστολές της πρώην Πρώτης Κυρίας -ακόμα και αν αυτό δεν αποτελεί «σκάνδαλο» με ολόκληρη τη σημασία του όρου- πιθανώς να δείξει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η κ. Κλίντον στις εκλογές του 2016 είναι η κούραση που έχουν προκαλέσει σε κοινή γνώμη και ΜΜΕ τα προβλήματα και ψυχοδράματα μιας οικογένειας που βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας επί 25 περίπου χρόνια.