Αν εργάζεστε σε μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση –ενδεχομένως και σε μεσαία, πλην υγιή– και εξακολουθείτε να πληρώνεστε κανονικά τον μισθό σας, μην εκπλαγείτε αν σας πουν ότι τα λεφτά που πιστώνονται στον λογαριασμό σας έρχονται κατευθείαν από το… Λονδίνο, το Μόναχο ή το Αμστερνταμ.
Τι συμβαίνει: Λόγω της μεγάλης αβεβαιότητας που επικρατεί για την επόμενη μέρα της Ελλάδας, πολλές ήταν οι διοικήσεις μεγάλων ελληνικών ομίλων, αλλά και ξένων που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, οι οποίες «έβγαλαν» στο εξωτερικό ό,τι ρευστό είχαν. Και τι κάνουν: Οποτε είναι να πληρώσουν μισθοδοσία ή προμηθευτές ή οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση, δίνουν εντολή στην τράπεζα του εξωτερικού να στείλει, ανά περίπτωση, λεφτά στην ελληνική τράπεζα με την οποία συνεργάζονται και κάπως έτσι τακτοποιούν τις πληρωμές τους.
Παλαιότερα και για την ακρίβεια στην προηγούμενη κορύφωση της κρίσης, το 2012, όταν και πάλι η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα της χώρας είχε «χτυπήσει κόκκινο», οι μεγάλες εταιρείες έκαναν το εξής: Κάθε Παρασκευή βράδυ «έδιωχναν» τα ρευστά διαθέσιμά τους στο εξωτερικό και κάθε Δευτέρα τα έφερναν πίσω. Τότε φοβούνταν μήπως κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου «δεσμευθούν» τα λεφτά τους –πάθουν δηλαδή ό,τι οι Κύπριοι– και έπαιρναν τα μέτρα τους. Εκτοτε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι.
Οταν ο κίνδυνος της πολιτικής αβεβαιότητας εξαλείφθηκε, τα παραπάνω μέτρα χαλάρωσαν. Αρκετές από αυτές τις επιχειρήσεις έφεραν πίσω μόνιμα τα κεφάλαια κίνησής τους –διότι περί αυτών πρόκειται– ωστόσο, πολλές ήταν κι εκείνες που προτίμησαν να μην τα κινήσουν, φοβούμενες, προφανώς, πως η περιπέτεια δεν είχε τελειώσει. Και δικαιώθηκαν. Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο φθινόπωρο του 2014. Τότε που τα σύννεφα πάνω από τις διαπραγματεύσεις της τότε κυβέρνησης Σαμαρά με τους δανειστές της χώρας άρχισαν και πάλι να πυκνώνουν επικίνδυνα. Ηδη από τον Οκτώβριο, όπως λένε αρμόδια τραπεζικά στελέχη, οι μεγάλες εταιρείες που είχαν φέρει πίσω τα λεφτά τους, μπήκαν στη διαδικασία να τα ξαναβγάζουν έξω. «Οι ρυθμοί ανέβηκαν κατακόρυφα με το που προκηρύχθηκαν εκλογές», επισημαίνεται, «κι έκαναν νέο peak τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου». Και κάπως έτσι φτάσαμε στα περίπου 30 δισ. ευρώ εκροές, μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών. Και κάπως έτσι, επίσης, ο αριθμός των τραπεζικών καταθετικών λογαριασμών που έχουν υπόλοιπο πάνω από 100.000 ευρώ δεν ξεπερνούν σήμερα το 10% του συνόλου των λογαριασμών που υπάρχουν στο εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το υπόλοιπο 90% είναι κάτω από το όριο των 100.000, που η πρακτική εμπειρία της Κύπρου έχει διδάξει ότι είναι εγγυημένο.
Στο σημείο αυτό, τέλος, θα πρέπει να γίνει και μία σημαντική διευκρίνιση, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Ολα αυτά τα λεφτά που έφυγαν για τους σκοπούς που προαναφέρθηκαν ήταν δηλωμένα, φορολογημένα και… αθώα. Ως γνωστόν, στις μέρες μας τα λογιστήρια των μεγάλων επιχειρήσεων το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι πάρε–δώσε με την εφορία και το ΣΔΟΕ. Για ευνόητους λόγους, που νομίζουμε ότι δεν χρήζουν ιδιαίτερης επεξήγησης…