Τη χρήση παράλληλου νομίσματος στην Ελλάδα για ορισμένο χρονικό διάστημα προτείνει ο γνωστός Γερμανός οικονομολόγος Τόμας Μάγερ, ως τη λιγότερο επώδυνη επιλογή που έχει η ελληνική κυβέρνηση, με τις άλλες δύο να είναι η πλήρης αποδοχή των προτάσεων των δανειστών ή η έξοδος από το ευρώ. Κατά τον κ. Μάγερ, η χρήση του ελληνικού ευρώ, ή Geuro, θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να ακολουθήσει, σε κάποιο βαθμό, επεκτατική δημοσιονομική και νομισματική πολιτική χωρίς να αυξήσει το δημόσιο χρέος, ενώ θα ενίσχυε την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Στο τέλος της κρίσης η κυβέρνηση θα μπορούσε να αγοράσει τα Geuro και να θέσει τέρμα στην ύπαρξη του παράλληλου νομίσματος.
Οι υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους προς εξωτερικούς πιστωτές θα εξοφλούνται σε ευρώ, ωστόσο νέες δαπάνες του κράτους θα μπορούσαν να χρηματοδοτούνται μέσω «ειδικών χρεογράφων», προτείνει ο κ. Μάγερ, ο οποίος μέχρι το 2012 ήταν επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank. Για παράδειγμα, οι συντάξεις θα πληρώνονται σε ευρώ, αλλά αν η κυβέρνηση θέλει να τις αυξήσει, τότε το επιπλέον ποσό θα πληρώνεται με υποσχετικές ή Geuro. Οι δαπάνες που θα γίνονται με το παράλληλο νόμισμα δεν θα υπολογίζονται στο δημόσιο χρέος και με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση θα μπορούσε να αυξήσει τις δαπάνες της χωρίς να αθετήσει τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος. Η αρχική ισοτιμία του Geuro προς το ευρώ θα είναι 1:1 και η κυβέρνηση δεν θα παρεμβαίνει για να τη στηρίξει. Το παράλληλο νόμισμα θα μπορούσε να υποστηριχθεί μέσω κρατικής περιουσίας που θα έχει ρόλο εχέγγυου, πράγμα που θα περιορίσει την έκδοση του νέου νομίσματος και, θεωρητικά, θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη σε αυτό, ενδεχομένως και την ισοτιμία του με το ευρώ. Μάλιστα, η κυβέρνηση θα μπορούσε να δημιουργήσει ζήτηση για το νέο νόμισμα επιβάλλοντας η αύξηση του κατώτατου μισθού να πληρώνεται σε Geuro. Οι φορολογούμενοι θα μπορούν να καταβάλλουν τον φόρο που τους αναλογεί.
Ο κ. Μάγερ υποστηρίζει ότι, καθώς θα αυξάνεται η χρήση των υποσχετικών, αυτές θα γίνουν ουσιαστικά ένα νέο παράλληλο νόμισμα. Αυτό αρχικά θα υποτιμηθεί σε σχέση με το ευρώ και το εργατικό κόστος θα μειωθεί αφού θα αποτελείται εν μέρει από ευρώ και εν μέρει από το νέο νόμισμα. Η μείωση του εργατικού κόστους θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα και ιδίως στον τουριστικό τομέα. Παράλληλα, θα αυξηθεί η κυκλοφορία του χρήματος (τόσο του ευρώ όσο και του Geuro) στην ελληνική οικονομία, στοιχείο που θεωρητικά θα πρέπει να ενισχύσει τη ζήτηση. Η ενίσχυση της ανάπτυξης, που ενδεχομένως θα επιτευχθεί με αυτό τον τρόπο, θα μπορούσε ακόμη και να βελτιώσει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, υποστηρίζει ο κ. Μάγερ. Το νομισματικό πρόγραμμα δεν θα εκσυγχρονίσει την ελληνική οικονομία, αλλά θα μπορούσε να κάνει τη λιτότητα περισσότερο ανεκτή. Καθώς θα αυξάνεται η ζήτηση και η παραγωγή στην Ελλάδα, η κυβέρνηση θα μπορούσε να περιορίσει σταδιακά την έκδοση του νέου νομίσματος ούτως ώστε η ισοτιμία να αρχίσει να κινείται και πάλι προς το 1:1. Στο τέλος η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να κλειδώσει την ισοτιμία και να αγοράσει τα ελληνικά ευρώ με κανονικά ευρώ, επιστρέφοντας πλήρως στην Ευρωζώνη, υποστηρίζει ο κ. Μάγερ.