Η προοπτική δείχνει εφιαλτική, ωστόσο είναι πέρα για πέρα ρεαλιστική. Με δυο λόγια, αν τελικώς –με τον ένα ή τον άλλο τρόπο– δεν αποκατασταθούν οι σχέσεις με τους δανειστές, τότε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) χρεοκοπεί τις ελληνικές τράπεζες. Πώς; Καθιστώντας απαιτητά και τα 125 δισ. ευρώ που τους έχει δανείσει. Ο κ. Ντράγκι το μόνο που έχει να κάνει είναι να καταστήσει απαιτητά όλα τα collaterals που έχει δεχθεί από τις ελληνικές τράπεζες, όλο αυτό το διάστημα, για να τις κρατάει «ζωντανές».
Τι σημαίνει αυτό με τη σειρά του; Πολύ απλά ότι όλη η περιουσία των ελληνικών τραπεζών περνάει στην ΕΚΤ! Αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται ουσιαστικά ότι αυτό που ονομάζουμε «περιουσία του ελληνικού λαού» γίνεται περιουσία του ESM, ο οποίος έτσι αποκτά, μεταξύ άλλων, δάνεια, σπίτια που έχουν δοθεί ως εχέγγυα, επιχειρήσεις, αυτοκίνητα και ό,τι άλλο συνεπάγεται τραπεζική δανειοδοτική δραστηριότητα.
Επαναλαμβάνουμε: Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, ωστόσο ανταποκρίνεται 100% στην πραγματικότητα.
Σαν είκοσι ΔΕΗ
Πώς μπορούμε να περιγράψουμε αυτήν την εξέλιξη με πιο παραστατικό τρόπο; Οπως υποστηρίζουν οι ίδιες οι τράπεζες, είναι σαν να πωλούνται όχι μία, αλλά περίπου… 20 επιχειρήσεις του μεγέθους της ΔΕΗ!
Κοινώς, ό,τι είναι υποθηκευμένο σήμερα στα τέσσερα συστημικά πιστωτικά ιδρύματα της χώρας.
Το πρόβλημα ήταν πάντα μεγάλο. Ωστόσο, έγινε ακόμη μεγαλύτερο το τελευταίο εξάμηνο για έναν απλό λόγο: όσο οι διαπραγματεύσεις καθυστερούσαν και το οικονομικό κλίμα χαλούσε, τόσο η ρευστότητα στην αγορά μειωνόταν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι τράπεζες για να αντεπεξέλθουν, να αναγκάζονται να «ανοιχτούν» ακόμη περισσότερο στον ELA, φτάνοντας έτσι στο σημείο σήμερα να κινδυνεύουμε να χάσουμε σχεδόν τα πάντα. Αυτονόητα, αν η διαπραγμάτευση είχε «κλειδώσει» νωρίτερα, το κακό θα ήταν μικρότερο. Αλλά, ως γνωστόν, με τα «αν» δεν γράφεται η Ιστορία.
Ολα τα παραπάνω, ωστόσο, δεν είναι παρά τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα αυτής της εξέλιξης. Η οποία τυπικά αναμένεται να δρομολογηθεί την εβδομάδα που έρχεται, οπότε και συνεδριάζει η διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Υπάρχουν ωστόσο και οι πιο μεσομακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτής της εξέλιξης. Μία από αυτές έχει να κάνει με το γεγονός ότι μέσα σε ένα εύλογο βάθος χρόνου –είτε μας αρέσει είτε όχι– και οι τέσσερις συστημικές τράπεζες θα περάσουν σε «ξένα χέρια». Οπερ σημαίνει σε ξένους τραπεζικούς ομίλους.
Θα πουληθούν
Εφόσον την εβδομάδα που έρχεται περάσει στην ΕΚΤ η περιουσία και των τεσσάρων ελληνικών τραπεζών, η τελευταία δεν πρόκειται να τις κρατήσει για πολύ στο χαρτοφυλάκιό της για έναν απλό λόγο: δεν θα μπορεί να τις διαχειριστεί. Συνεπώς, αργά ή γρήγορα, η μία μετά την άλλη και οι τέσσερις θα πουληθούν σε τρίτες, ενδιαφερόμενες. Θα δούμε Γερμανούς, Γάλλους ή Ολλανδούς διοικητές και μετόχους να κάνουν, κατά το κοινώς λεγόμενον, «κουμάντο». Κι έτσι, ένα από τα βασικά επιχειρήματα, με τη σημαία των οποίων εξελέγη η παρούσα κυβέρνηση (να μην επιτρέψουμε τον «αφελληνισμό» των ελληνικών επιχειρήσεων) θα καταπέσει στην πράξη.
Αν αναζητήσει κανείς κι άλλα, θα βρει πολλά ακόμη απότοκα αυτής της αρνητικής εξέλιξης. Και όχι μόνο μεσομακροπρόθεσμα. Υπάρχουν και τα άμεσης «απόδοσης». Υπολογίζεται ότι τα 60 ευρώ που τυπικά είναι το ημερήσιο ύψος εκροής ανά λογαριασμό μέσω ΑΤΜ, πολύ σύντομα θα μειωθούν. Οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για ένα ποσό της τάξης των 20 ευρώ. Ομως ακόμα και έτσι, τα χρονικά περιθώρια θα είναι πολύ στενά.
Με βάση τα όποια ρευστά διαθέσιμα αυτή τη στιγμή, και με τα 20 ευρώ, η διαδικασία αυτή δεν πρόκειται να διαρκέσει πάνω από δύο εβδομάδες. Και μετά; Στο κρίσιμο αυτό ερώτημα απάντηση δεν έχει δοθεί. Και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, μάλλον δεν υπάρχει, τουλάχιστον πειστική.