Ηταν μία από τις πρώτες κινήσεις που έκανε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, αναλαμβάνοντας τη θέση του υπουργού Οικονομικών: αποδέχθηκε την προσφορά του Γάλλου ομολόγου του, Μισέλ Σαπέν, για την παροχή τεχνικής βοήθειας από το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές – θεσμούς.
Η αλήθεια είναι ότι ανάλογη προσφορά είχε γίνει από το Παρίσι, εδώ και αρκετούς μήνες, και στον προκάτοχο του Τσακαλώτου στην οδό Νίκης, Γιάνη Βαρουφάκη. Ωστόσο, αυτός ο τελευταίος αρνούνταν επίμονα να την αποδεχθεί. Για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είχε να κάνει με τη στενή συνεργασία που είχε με τον Ματιέ Πιγκάς, της γαλλικής τράπεζας Lazard. Ιδιότυπη καραμπόλα, η οποία συνεχίζεται ως εξής: οι σχέσεις του Σαπέν με τον Πιγκάς δεν ήταν ποτέ οι καλύτερες δυνατές για λόγους που δεν είναι της παρούσης.
Σημασία πάντως έχει ότι ο Βαρουφάκης, επιλέγοντας τη βοήθεια του Πιγκάς, απέκλειε αυτομάτως εκείνη του Σαπέν, έστω κι αν από κάποια στιγμή και μετά η Lazard «αραίωσε» από την Αθήνα. Ο Τσακαλώτος, λοιπόν, αναλαμβάνοντας επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και διαφοροποιούμενος σε σχέση με τον προκάτοχό του –και όχι μόνο σε αυτό το σημείο, όπως λένε όσοι γνωρίζουν– αποδέχθηκε την πρόταση Σαπέν και κάπως έτσι, την Τρίτη, έφτασε στις Βρυξέλλες κλιμάκιο αποτελούμενο από 10 στελέχη του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών.
Το Παρίσι, ανεπισήμως πάντως, λέει ότι «δεν ήταν δέκα, αλλά λιγότεροι», προφανώς επειδή δεν θέλει να προκαλέσει τη γαλλική κοινή γνώμη, που βλέπει κι άλλα… έξοδα για τους Ελληνες. Ωστόσο, σημασία δεν έχει ο αριθμός, αλλά το αποτέλεσμα. Οι πληροφορίες λένε λοιπόν ότι:
• Mε τη συνδρομή των Γάλλων τεχνοκρατών συντάχθηκε μεσοβδόμαδα η σοβαρή επιστολή – αίτημα της Ελλάδας προς τον ESM, που από πολλούς θεωρήθηκε προάγγελος πολλών πραγμάτων.
• Mε τη συνδρομή τους έγινε και η διαπραγμάτευση που οδήγησε στη διατύπωση της πρότασης, με το γνωστό περιεχόμενο, που εστάλη την Πέμπτη στην Αθήνα και στη βάση της οποίας δρομολογήθηκαν οι εξελίξεις των επόμενων ημερών σε Αθήνα και Βρυξέλλες.
Στην Αθήνα, η πληροφορία για τη γαλλική συνδρομή άρχισε να «κυκλοφορεί» από την Τετάρτη, νωρίς το μεσημέρι. Η «Κ» το πληροφορήθηκε από κορυφαίο αξιωματούχο και το επιβεβαίωσε λίγη ώρα μετά. Το γεγονός ερμηνεύθηκε ως καλός οιωνός, αν και εκείνη την ώρα όλες οι εκτιμήσεις για την επόμενη ημέρα των διαπραγματεύσεων και την κατάληξή τους ήταν δυσοίωνες. Τα επόμενα 24ωρα, όμως, τα δεδομένα επρόκειτο να αλλάξουν.
Ανεξαρτήτως, πάντως, της οριστικής κατάληξης που θα έχει το ελληνικό ζήτημα, στο σημείο αυτό θα πρέπει να εξηγηθεί για ποιο λόγο οι Γάλλοι, σε αυτή τη φάση, συνέβαλαν τόσο αποφασιστικά και παράλληλα τόσο πρακτικά σε αυτήν την υπόθεση. Ο προφανής λόγος –που πλέον είναι και λίγο «τουριστικός»– έχει να κάνει με την παραδοσιακά καλή διάθεση και πρόθεση των Γάλλων έναντι της Ελλάδας. Ο βαθύτερος έχει να κάνει με το γεγονός ότι από τον Ιανουάριο ξεκινάει η προεκλογική περίοδος για τις επόμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Και ο Ολάντ θέλει να αποδείξει ότι πέτυχε εκεί όπου ο Σαρκοζί απέτυχε, όπως λένε όσοι ξέρουν τις ισορροπίες στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας.