Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οψέποτε γίνουν εκλογές, πρώτο κόμμα θα αναδειχθεί η Νέα Δημοκρατία. Η κοινοβουλευτική παράδοση ορίζει ότι ο πρωθυπουργός σχηματίζει την κυβέρνησή του με βουλευτές του κόμματός του. Σπάνια μετέχει και κάποιος εξωκοινοβουλευτικός και, όταν συμβεί, κατά κανόνα δυσαρεστείται η κοινοβουλευτική ομάδα.
Η σύνθεση της κυβέρνησης επηρεάζεται από πιέσεις φιλόδοξων βουλευτών και κομματικών βαρώνων, από γεωγραφικές και άλλες παραμέτρους και βέβαια από αξιολογικές εκτιμήσεις.
Αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία, ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση επιλέγοντας από μια δεξαμενή 150, το πολύ, βουλευτών. Μολονότι θα υπάρχουν νέοι, πρωτοεκλεγόμενοι βουλευτές, θα υπάρχουν και πολλοί παλαιοί με πολλές αξιώσεις.
Είναι, ελπίζω, φανερό σε όλους ότι για να ανακάμψει η Ελλάδα χρειάζεται μια στιβαρή τελείως καινούργια πολιτική που θα ανατρέψει την κρατική σατραπεία. Σατραπεία διότι, σκεφτείτε: Τα τελευταία επτά χρόνια, το κράτος, το δικό μας κράτος, άρπαξε την ευκαιρία των μνημονίων για να επιβάλει τη στυγνή, τυραννική του εξουσία στον άτυχο ελληνικό λαό. Πόσες αποδείξεις χρειάζονται; Οι συνεχώς αυξανόμενοι φόροι στο εισόδημα, στην περιουσία, σε ό,τι κινείται πληρώνονται για να συντηρείται αλώβητο το κράτος. Μάτωσε η Ελλάδα, έχασε η Ελλάδα, μειώθηκαν όλες οι περιουσίες, αλλά τα 600 εκατ. ευρώ ετησίως θα συνεχίσουν να πληρώνονται στο ταμείο της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ! Και, όπως κάνει κάθε τύραννος, το κράτος εκτοξεύει απειλές. Εφοδοι της οικονομικής αστυνομίας στα σπίτια, κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου, πρόστιμα, απειλές φυλάκισης, κατασχέσεις, εκποιήσεις, capital controls. Πέπλος φόβου σκεπάζει όσους δεν είναι μέρος του κράτους.
Αυτή την κατάσταση θα κληθεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Πρέπει να ανατρέψει την τυραννία του κράτους, στην οποία, μη γελιέστε, οφείλονται η χρεοκοπία της Ελλάδας και η επταετής αναποτελεσματικότητα των μνημονίων. Το πρόβλημα είναι ότι η Ν.Δ. των όψιμων χρόνων συνετέλεσε διά των κυβερνητικών στελεχών της στην επιβολή της κρατικής τυραννίας. Αυτή η πραγματικότητα περιορίζει σημαντικά τη δεξαμενή από την οποία θα πρέπει να αντλήσει ο κ. Μητσοτάκης τα στελέχη της κυβέρνησής του. Διότι πώς θα συμμετάσχει κάποιος στην κυβέρνηση για να ανατρέψει την τυραννία του κράτους όταν ο ίδιος συνέπραξε στην εδραίωσή της; Η μέχρι σήμερα στάση της Νέας Δημοκρατίας σε οποιαδήποτε πρόταση συρρίκνωσης της κρατικής κυριαρχίας ήταν πάντοτε: «όχι τώρα, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή». Θα γίνουν ξανά υπουργοί του «όχι τώρα, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή»; Για να μη πειραχθεί η τυραννία του κράτους;
Μια πρακτική λύση θα ήταν αν ο κ. Μητσοτάκης τώρα, πολύ πριν από τις εκλογές, δήλωνε ότι στην κυβέρνησή του κανείς –απολύτως κανείς– δεν θα είναι βουλευτής. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ότι όποιος γίνει υπουργός, υφυπουργός, γ.γ. δεν θα συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια για την επόμενη εκλογή. Γιατί τώρα και όχι αργότερα, μετά τις εκλογές; Διότι αυτό επιβάλλει το fair play. Διότι χρειάζεται χρόνος για την αφομοίωση της νέας κατάστασης και της προσαρμογής της συμπεριφοράς των πολιτικών. Διότι μετά τις εκλογές θα είναι πρακτικά αδύνατο να εφαρμόσει ένα ολοκληρωτικό ασυμβίβαστο βουλευτή-υπουργού. Δεν μας ενδιαφέρει εδώ να περιγράψω τι σημαίνει η αλλαγή για τους πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό που έχει σημασία για μας είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης θα μπορεί να επιλέξει τους υπουργούς του από μια απείρως μεγαλύτερη δεξαμενή ικανών και συχνά ικανότατων Ελλήνων που με ενθουσιασμό θα συμμετείχαν σε μια κυβέρνηση που σκοπεύει να ανατρέψει την τυραννία του κράτους. Μια παράλληλη συνέπεια μιας τέτοιας δέσμευσης Μητσοτάκη θα ήταν ο περιορισμός των πελατειακών σχέσεων. Διότι κανείς υποψήφιος βουλευτής δεν θα μπορεί να υποσχεθεί τι θα κάνει μόλις γίνει υπουργός. Διότι δεν θα γίνει, και θα το ξέρει και ο ψηφοφόρος.
Απομένει να διαπιστώσουμε αν για τη Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να ισχύει το «όχι τώρα, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή».
* Ο κ. Στέφανος Μάνος είναι πρώην υπουργός.