Ως «μετωπικός φορέας της σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς» αυτοπροσδιορίζεται από την ιδρυτική Συνδιάσκεψή της η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ). Σε μια προφανή προσπάθεια διεκδίκησης της «ριζοσπαστικής» ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική απόφαση της ιδρυτικής συνδιάσκεψης της ΛΑΕ, αφενός περιγράφει την οργανωτική δομή του κόμματος, αφετέρου τις βασικές πολιτικές στοχεύσεις της. Σύμφωνα με τη ΛΑΕ, η οικονομική κρίση έχει αποκτήσει δομικό χαρακτήρα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στο σύνολο της Ευρωζώνης, κάτι που επιτείνει τη γεωπολιτική αστάθεια. Οπως αναφέρουν, η κρίση αυτή έχει μεταφερθεί και στο πολιτικό πεδίο πλήττοντας «κατά κύριο λόγο τα παραδοσιακά κόμματα και τη Σοσιαλδημοκρατία».
Οπως λένε, «στο πλαίσιο αυτό καθίσταται επιτακτικά αναγκαία μια ριζοσπαστική αριστερή απάντηση στην Ευρώπη και τον κόσμο». Η πολιτική απόφαση κινείται, όπως ήταν αναμενόμενο, σε αντιμνημονιακή ρητορική. Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για «ριζοσπαστική αντιμνημονιακή ανατροπή που περνάει μέσα από την απομάκρυνση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και τη συρρίκνωση όλου του μνημονιακού πολιτικού μπλοκ, από τη Ν.Δ. και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη έως το Ποτάμι και την Ενωση Κεντρώων». Η ΛΑΕ περιλαμβάνει στα «θεμελιώδη και αλληλένδετα συστατικά του προγράμματός» της την έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. (γίνεται λόγος για σύγκρουση «με τον ευρωενωσιακό νεοφιλελευθερισμό» και «ρήξη με τις ευρωσυνθήκες»), τη διαγραφή του χρέους, την «ευρεία σεισάχθεια» για τα ιδιωτικά χρέη, την ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των δημόσιων «στρατηγικής σημασίας» επιχειρήσεων και την έξοδο από το ΝΑΤΟ. Από τη ΛΑΕ γίνεται ιδιαίτερα σκληρή επίθεση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, στον οποίο αποδίδεται ιδιαίτερη έφεση στη λήψη σκληρών μέτρων λιτότητας.
Στην πολιτική απόφασή της, η ΛΑΕ καταλήγει με τρεις βασικές στοχεύσεις: Πρώτον, την προσπάθεια για ευόδωση του σοσιαλισμού. Δεύτερον, την επανεξέταση των «μορφών και μετασχηματισμών μιας σοσιαλιστικής οικονομίας με προτεραιότητα στον πολιτικό και κοινωνικό ρόλο των εργαζομένων». Και, τρίτον, την απόρριψη «των λογικών διαίρεσης και κατακερματισμού της Αριστεράς».