Την ακύρωση του πρωθυπουργικού αφηγήματος για έξοδο από την κρίση «διαβάζει» το ΠΑΣΟΚ στην απόφαση του Eurogroup. Στην ανάλυσή της η Χαριλάου Τρικούπη υπογραμμίζει ότι τα επίμαχα θέματα του Eurogroup ήταν το χρέος και τα πλεονάσματα. Ως προς τα πλεονάσματα, υπογραμμίζεται ότι η συμφωνία για 3,5% για 5 χρόνια και για μεγαλύτερο ή ίσο του 2% για άλλα 38 «είναι ο ορισμός της λιτότητας και του παραλογισμού». Αναφορικά με το χρέος, επισημαίνεται ότι οι τωρινές αποφάσεις απέχουν πολύ από το κεκτημένο του 2012, όπου υπήρχε γραπτή δέσμευση «για χρέος σημαντικά χαμηλότερο του 110% του ΑΕΠ το 2022», που αντιπαραβάλλεται με αόριστες διατυπώσεις τώρα. Επισημαίνεται, επίσης, ότι σε σχέση με τις επιστροφές των SMP και των ANFA’S, που το 2012 είχαν αυτόματο χαρακτήρα με μόνο όρο τις αξιολογήσεις, τώρα παραπέμπονται στο τέλος του προγράμματος και συνοδεύονται με την αναφορά «εφ’ όσον χρειαστεί», ενώ εξαφανίζονται και επιστροφές των ετών 2015-2016. Από την πλευρά της ΔΗΜΑΡ, η απόφαση χαρακτηρίστηκε προσανατολισμός της χώρας από την κυβέρνηση «σε ένα διαρκές μνημόνιο, σε αέναη λιτότητα». «Τελικά ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν έβαλε γραβάτα, αλλά έφυγε και με φέσι», αναφέρεται.
Ως επισημοποίηση της πλήρους αδυναμίας «της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να διαπραγματευθεί», αξιολόγησε την απόφαση ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος σε άρθρο του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο. Ο κ. Βενιζέλος χαρακτηρίζει «πολύ μεγάλο το κόστος των καθυστερήσεων» και προσθέτει ότι η συμφωνία που τελικά προέκυψε «έθεσε τις βάσεις για το διαρκές μνημόνιο μέχρι το 2060 αντί να διαμορφωθεί ένας καθαρός χάρτης εξόδου». Αξιολογεί τις αναφορές σε ανάγκη να υποστηριχθεί η ανάπτυξη ως «συνήθεις και πάντοτε γενικόλογες». Αναφορικά με το χρέος, τονίζει ότι δεν υπάρχει νέο ονομαστικό «κούρεμα» όπως έγινε το 2012 και τα μέτρα που αναφέρονται είχαν προβλεφθεί στο δεύτερο πρόγραμμα ή θα δίνονταν ήδη από το 2015. Ο κ. Βενιζέλος επισημαίνει ότι δεν υπάρχει καμιά αναφορά στη συμφωνία για το πλαίσιο που θα υπάρχει μετά τον Αύγουστο του 2018, όταν θα πρέπει, με την ολοκλήρωση του προγράμματος, η Ελλάδα να αναζητήσει αναχρηματοδότηση του χρέους από τις αγορές και, όπως αναφέρει, αν αυτό γίνει χωρίς να υπάρχει προληπτική πιστωτική γραμμή, όπως είχε αποφασισθεί το 2014, θα ήταν πολύ παρακινδυνευμένο και απρόσφορο.