Αντιδρούν στη χωματερή πυρηνικών
Διαδηλωτές σε εφτά μεγάλες ρωσικές πόλεις, που βρίσκονται πάνω στη διαδρομή του υπερσιβηρικού σιδηρόδρομου, εξέφρασαν την έντονη αντίθεσή τους στην απόφαση της κυβέρνησης να εισάγει πυρηνικά απόβλητα. Οι διαδηλωτές φοβούνται -και δικαιολογημένα- ότι η Ρωσία μπορεί να μετατραπεί σε πυρηνική χωματερή, με σοβαρότατους κινδύνους για την υγεία και το περιβάλλον. Η κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο αποδέχτηκαν την παραλαβή 22.000 τόννων πυρηνικών αποβλήτων, προερχόμενα από δυτικές χώρες. Η τεράστια αυτή ποσότητα έμενε κυριολεκτικά στα αζήτητα, αφού ελάχιστες χώρες πια αποδέχονται τέτοιου είδους σκουπίδια. Ο Πούτιν προβάλλει ως βασικό επιχείρημα την καταβολή 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μέρος των οποίων θα χρησιμοποιηθεί και για την αντιμετώπιση της πυρηνικής ρύπανσης και της ανοικτής πληγής του Τσερνομπίλ. Φορτώνοντας όμως τη Ρωσία με νέα ραδιενεργά σκουπίδια, πώς μπορείς να μιλάς για απορρύπανση;
Επεκτείνεται η αιολική ενέργεια
Δύο νέα αιολικά πάρκα εγκαινιάστηκαν στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνιας των ΗΠΑ, τροφοδοτώντας με ρεύμα 8.000 οικογένειες της περιοχής. Η έναρξη της λειτουργίας τους, που έγινε με ενθουσιασμό δεκτή από τους κατοίκους της περιοχής, θα έχει συγκεκριμένες θετικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Σύμφωνα με εκτιμήσεις τοπικών περιβαλλοντικών οργανώσεων, η εγκατάσταση με τα 24 μεγαβάτ της, θα επιφέρει μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 75 εκατομμύρια κιλά τον χρόνο, το ισοδύναμο της κυκλοφορίας 5.400 αυτοκινήτων. Η ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας είναι συνολική τάση στις ΗΠΑ και έχει πάρει μάλιστα ορμητικούς ρυθμούς, αφού υπολογίζεται ότι αυξήθηκε κατά 75% φέτος, με την προσθήκη 4.500 μεγαβάτ. Σχεδόν 4,5 εκατομμύρια σπίτια μπορούν ήδη να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες από τον… αέρα.
Τοξικά και παιδικές ασθένειες
Οι τοξικές ουσίες που βρίσκονται στο περιβάλλον βλάπτουν σοβαρά όχι μόνο την τρέχουσα υγεία, αλλά και τη συνολική ανάπτυξη των παιδιών. Αυτό είναι το αρχικό συμπέρασμα επιστημόνων στις ΗΠΑ, οι οποίοι ξεκινούν μεγάλη έρευνα βάθους (διάρκειας πέντε χρόνων, κόστους 5 εκατομ. δολαρίων) για την αποσαφήνιση ακριβώς της σχέσης μεταξύ των τοξικών και μιας σειράς ασθενειών, όπως ο αυτισμός, η αδυναμία συγκέντρωσης, η καθυστέρηση πνευματικής ανάπτυξης των παιδιών. Η επίδραση τοξικών ουσιών, όπως ο υδράργυρος για παράδειγμα, θα βρεθεί στο «μικροσκόπιο» της έρευνας, που θα επικεντρωθεί σε ευαίσθητες κατηγορίες πληθυσμού. Οπως πληθυσμοί που η δίαιτά τους περιλαμβάνει μεγάλες ποσότητες ψαριών από περιοχές με υψηλή συγκέντρωση υδραργύρου. Οι επιστήμονες δεν ψάχνουν για ψύλλους στ’ άχυρα. Οπως τεκμηριώθηκαν οι αρνητικές συνέπειες του μολύβδου και πάρθηκαν συγκεκριμένα μέτρα (όπως η κατάργηση του μολύβδου από τα καύσιμα), το ίδιο μπορεί και πρέπει να γίνει και με άλλες τοξικές ουσίες.
Κρίσιμη διάσκεψη για το κλίμα
«Τελειώστε τη δουλειά!». Με αυτή τη φράση η Greenpeace συνοψίζει τα αιτήματά της για τη διεθνή διάσκεψη για το κλίμα που γίνεται από την περασμένη Δευτέρα και μέχρι την προσεχή Παρασκευή στο Μαρακές. Στόχος της διάσκεψης είναι η αποσαφήνιση των λεπτομερειών του Πρωτοκόλλου του Κιότο, ώστε να γίνει δυνατή η επικύρωσή του μέσα στο 2002. Στη Βόννη τον περασμένο Ιούλιο, έστω και στοιχειωδώς, εκπρόσωποι 180 κυβερνήσεων κατέληξαν σε συμφωνία για την απεμπλοκή του Πρωτοκόλλου, παρά τις πεισματικές προσπάθειες των ΗΠΑ να το σαμποτάρουν. Μένει να δούμε αν αυτή τη φορά, εν μέσω παγκόσμιας αναταραχής, οι παρευρισκόμενοι στο Μαρακές θα έχουν τη γενναιότητα να κάνουν αυτό που όλοι ευχόμαστε: να τελειώσουν, επιτέλους, τη δουλειά…
Ν. Ζηλανδία: «Ναι» στα μεταλλαγμένα
Τέλος στην απαγόρευση πειραματικών καλλιεργειών γενετικά τροποποιημένων φυτών πρόκειται να θέσει την επόμενη εβδομάδα η Νέα Ζηλανδία, σύμφωνα με πληροφορίες. Παρόλα αυτά οι ίδιες πληροφορίες λένε ότι θα ισχύσει για δύο ακόμα χρόνια το μορατόριουμ για τις εμπορικές καλλιέργειες, με εξαιρέσεις κάποια φυτά που θεωρούνται χαμηλής επικινδυνότητας…
«Ηταν πάντα για μένα κάτι σαν δύο άλογα ζεμένα στο ίδιο αμάξι, που ξαφνικά τραβούν προς αντίθετες κατευθύνσεις. Ετσι άκουσα με πολύ δισταγμό την ιδέα του «Ικαρου» να ζητήσει από τον Γιάννη Μόραλη να εικονογραφήσει τα ποιήματά μου», γράφει ο Σεφέρης το 1965, αμέσως μετά την πρώτη έκδοση που θεωρείται, και είναι, ιστορική.