Η αποκάλυψη της νέας Carrera GT πραγματοποιήθηκε στο περσινό Σαλόνι του Παρισιού και οι άνθρωποι της Porsche κυριολεκτικά βομβαρδίστηκαν τηλεφωνικά από δημοσιογράφους του ειδικού Τύπου, προκειμένου να την οδηγήσουν. Τελικά, ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής Βάλτερ Ρερλ ήταν ο οδηγός που επιλέχθηκε αρχικά να οδηγήσει την Carrera GT, στην Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς δεν πρόκειται για ένα ακόμα σπορ αυτοκίνητο αλλά για ένα… θηρίο, που σχεδιάστηκε με σκοπό τη συμμετοχή της Porsche στον αγώνα του Λε Μαν το 2000.
Οι οδηγίες των συνοδών μηχανικών κατά την πρώτη δοκιμή ήταν σαφέστατες: «Οδήγησε όσο γρήγορα θέλεις, αλλά μην υπερβείς τα 80 χλμ./ώρα». Η Carrera GT ήταν ένα πρωτότυπο και όπως πάντα τα πρωτότυπα είναι ευπαθή. Πάντως, στην πρώτη κιόλας βόλτα το αυτοκίνητο έπιασε τα 320 χλμ./ώρα, ενώ χρειάστηκε περίπου 4 δευτερόλεπτα για να φτάσει τα 100 χλμ./ώρα.
Ιστορικός πρόγονός της μπορεί να θεωρηθεί η παλαιότερη 908/03, χωρίς βέβαια να είναι δυνατή η σύγκριση τεχνολογικά με την Carrera GT, μολονότι προέρχεται από μια εποχή που η Porsche μετέτρεπε αυτοκίνητα δρόμου σε αγωνιστικά και παρά τις εξαιρετικές για την εποχή προδιαγραφές της (σωληνωτό πλαίσιο συνολικού βάρους 540 κιλών, τρίλιτρος οκτακύλινδρος μπόξερ, που απέδιδε 350 ίππους στις 8.400 σ.α.λ). Με την Carrera GT συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Κατασκευάστηκε σαν καθαρόαιμο αγωνιστικό που προορίζεται για χρήση στο δρόμο, προκειμένου να ενδυναμωθεί το κύρος της Porsche, αλλά και ως μια αμυντική κίνηση απέναντι στις Mercedes SLR, Bentley και τα 1.001 άλογα της τελευταίας Βugatti.
Η σημερινή Carrera εκπέμπει στο φάσμα του ασημένιου, ενώ από κάτω κυριαρχεί το μαύρο χρώμα του πλαισίου από ανθρακονήματα. Ενα ζευγάρι πρόσθετες πολυστρωματικές κατασκευές από χάλυβα λειτουργούν σαν ζώνες ελεγχόμενης παραμόρφωσης. Η ανάρτηση ακολουθεί τα αγωνιστικά πρότυπα βασισμένη σε διπλά ψαλίδια. Οι ράβδοι ώσης του πίσω μέρους συνδέονται στο κέλυφος του κιβωτίου ταχυτήτων, θυμίζοντας έντονα μονοθέσιο της Formula 1. Ομως, αυτό που κάνει την κατασκευή ξεχωριστή, κρύβεται στο μέσον του αυτοκινήτου, όπου βρίσκεται τοποθετημένος ο κινητήρας. Η γνωστή, κλασική, αρχιτεκτονική μπόξερ (η τοποθέτηση των εμβόλων σε δύο αντικριστές οριζόντιες σειρές), αυτή δηλαδή που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα σε πολλές από τις πιο αθώες εκδόσεις της Carrera, έχει εγκαταλειφθεί ξανά μετά τον V8 της 928 και τη Formula 1 της ΤΑG.
Ο νέος 5,5λιτρος V10, που είναι στριμωγμένος ανάμεσα στις πλάτες των καθισμάτων και στο κιβώτιο ταχυτήτων, αποδίδει 558 ίππους! Στην πράξη, κάτω από τις 4.000 σ.α.λ., ο κινητήρας συμπεριφέρεται νωχελικά, παρέχοντας μέτρια ώθηση στο αυτοκίνητο, αλλά ύστερα από αυτό το όριο και μέχρι τις 8.200 σ.α.λ. τα πράγματα διαφοροποιούνται τελείως. Το αυτοκίνητο κινείται στο δρόμο δίνοντας την εντύπωση ότι η ώθηση προέρχεται από ένα τεράστιο ελατήριο.
Τα φρένα, αεριζόμενοι δίσκοι παντού φυσικά, από σύνθετο κεραμικό υλικό, στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και παρέχουν την απαραίτητη εμπιστοσύνη στον οδηγό. Από την άλλη μεριά, το τιμόνι χρειάζεται υπεράνθρωπη δύναμη για να ελέγξεις τα 1.250 κιλά του αυτοκινήτου, αφού δεν διαθέτει υποβοήθηση.
Υπεραρκετές παραγγελίες
Οι υπεύθυνοι του μάρκετινγκ ανακοίνωσαν ότι το «πράσινο φως» για την παραγωγή θα δινόταν όταν οι παραγγελίες έφταναν τις 500. Μέχρι στιγμής έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον 1.093 εν δυνάμει αγοραστές, και αφαιρώντας το ποσοστό αυτών που υπολογίζεται να ακυρώσουν λόγω οικονομικών δυσκολιών, μένουν πάνω από 900 που είναι πρόθυμοι να καταβάλουν τα 800.000 γερμανικά μάρκα για την απόκτησή της.
Η αφετηρία του Γιαμαμότο ήταν η ηρεμία και η γαλήνη, το απροσδιόριστο γιαπωνέζικο «Σιζούκα» που μεταφράζεται σαν μια κατάσταση δεκτικής κενότητας στη βουδιστική διδασκαλία. Στην πραγματικότητα, τα βουδιστικά κείμενα εμφανίστηκαν στα απλά μαύρα και άσπρα ρούχα που ολοκλήρωσαν την ποιητική επίδειξη. Ο σχεδιαστής κράτησε την ισορροπία μεταξύ ρομαντικού και σπορ, με τα μακριά ρούχα του, τα μπλουζόν και τα παντελόνια, όλα συνδυασμένα με μιουλ παπούτσια Adidas σε εντυπωσιακά μπροκάρ. Η δύναμη της επίδειξης ήταν στις αναφορές της στη γιαπωνέζικη κουλτούρα: εκκεντρική όταν οι πλάτες των καλοραμμένων σακακιών είχαν τραβηγμένες από την ύφανση κλωστές πλεγμένες σε αλογοουρά, χαριτωμένη όταν ο Γιαμαμότο έβαζε παραδοσιακά μοτίβα κιμονό σε απαλά μεταξωτά παντελόνια. Οταν μια ομάδα από νεαρές Γιαπωνέζες φόρεσαν τα απλά ρούχα σαν να ήταν μαθήτριες παρθεναγωγείου, δημιούργησε ένα χαριτωμένο στιγμιότυπο.