Πανάκριβος ιατρικός εξοπλισμός που «αραχνιάζει» επί σειράν ετών σε αποθήκες κάποιων νοσοκομείων, τη στιγμή που θα ήταν άμεσα αξιοποιήσιμος -και άκρως απαραίτητος- εάν μεταφερόταν σε κάποια άλλη νοσηλευτική μονάδα. Κραυγαλέες ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό που «καθιστούν ανενεργά» κρεβάτια σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Νοσοκομεία με μονοψήφιο αριθμό ασθενών, αφού δεν «βαθμολογούνται» από τους πολίτες ως μονάδες ίασης σημαντικών περιστατικών, τη στιγμή που τα μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής είναι υπερπλήρη και σε κρεβάτια και σε… ράτζα. Και πάνω απ’ όλα; Απαξιωτική συμπεριφορά του προσωπικού (ή μεγάλης μερίδας) των δημόσιων νοσοκομείων προς τον Ελληνα ασθενή. Αυτά είναι τα βασικά, αγκάθια του, όπως τα κατέγραψαν οι «μικροί υπουργοί Υγείας» (πρόεδροι των Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας) και τα οποία εύλογα γεννούν απορίες σχετικά με τα μέτρα που δεκαετίες τώρα ελήφθησαν, απ’ όλες τις κυβερνήσεις, με γνώμονα την «ανθρώπινη» παροχή υπηρεσιών Υγείας από το κράτος στον πολίτη…
Ολα αυτά ενώ ο ιδιωτικός τομέας Υγείας κερδίζει μερίδιο από την «πίτα» της Υγείας διαρκώς, εκμεταλλευόμενος, κυρίως, το κομμάτι στο οποίο πάσχει σοβαρά το ΕΣΥ: την ξενοδοχειακή υποδομή των νοσοκομείων, την «πρώτη εντύπωση» δηλαδή.
Ο νυν υπουργός Υγείας κ. Αλέκος Παπαδόπουλος εισήγαγε έναν νέο τρόπο διοίκησης του ΕΣΥ με τη δημιουργία 17 Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας, τα οποία έχουν την ευθύνη της λειτουργίας των υπηρεσιών Υγείας του γεωγραφικού τομέα τους, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα άμεσης επίλυσης των προβλημάτων αφού «το ΕΣΥ δεν είναι δυνατόν να διοικείται από την «Αριστοτέλους 17». Ετσι, οι «μικροί υπουργοί Υγείας» προχωρούν με γοργό ρυθμό στην πλήρη καταγραφή της κατάστασης και σύντομα αναμένεται να ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις. Παράλληλα καταρτίσθηκε το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των κτιριακών υποδομών των νοσοκομείων και ενίσχυσης του ιατροτεχνολογικού τους εξοπλισμού, «Υποδομές Υγείας 2000-2006» και εκφράζεται η ελπίδα ότι αυτήν τη φορά θα αλλάξει η εικόνα των δημόσιων νοσοκομείων -κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη- και θα δοθεί τέλος στο μαρτυρολόγιο που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες ασθενείς αλλά και οι συγγενείς τους.
