Μια που λόγω των αυστηρών μέτρων δεν μπόρεσα να μιλήσω στην Εκκλησία, ας μου επιτραπεί να αποχαιρετίσω τον φίλο μου, Γιώργο Παναγιωτόπουλο με λίγα λόγια.
Με τον Γιώργο διαγράψαμε κοινή πορεία στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Για πολλά, πάνω από σαράντα, χρόνια. Πρώτος πήγαινε αυτός στην ιεραρχία και εγώ ακολουθούσα. Πάντα όμως, πηγαίναμε μαζί!
Προσπαθώ να προσδιορίσω τι είναι αυτό που μας ένωνε, που μας έφερνε τόσο κοντά! Θα έλεγε κανείς η αντίληψη που είχαμε για το δικαστικό μας έργο, τις κοινές μας πεποιθήσεις και προσανατολισμούς. Η απάντηση, όμως, δεν είναι τόσο απλή. Μας ένωνε βέβαια πάντα, το πάθος για την αντικειμενική και δίκαιη αλλά και γρήγορη απονομή της Δικαιοσύνης, όμως ο Γιώργος ήταν πάντα πιο απόλυτος, πιο προσηλωμένος στο γράμμα του νόμου. Διαφωνούσαμε, αλλά πάντα λύναμε φιλικά τις διαφωνίες μας και συνεχίζαμε.
Γνώριζα τον Γιώργο πολύ πριν διοριστούμε και οι δύο στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Τον θυμάμαι έξω από το Πειραματικό, όπου πήγαινε σχολείο με τον δίδυμο αδελφό του. Εξω από το Dolce στον Αγιο Διονύσιο, κοντά στο σπίτι που τότε έμενε. Δεκαετία του Εξήντα. Για πολλά χρόνια επιστρέφαμε στα σπίτια μας μαζί το μεσημέρι από την οδό Σκουφά, κάνοντας στάση στον φούρνο που τότε υπήρχε. Στον δρόμο λύναμε όλα τα προβλήματα. Ισως λοιπόν, το κυρίαρχο στοιχείο που μας ένωνε, πέραν των όσων προανέφερα, να ήταν η κοινή μας αστική καταγωγή, ο τρόπος που ανατραφήκαμε και οι αξίες που διδαχθήκαμε από τις οικογένειες και τα σχολεία μας. Αξίες που προσπαθήσαμε να τηρήσουμε στη δικαστική μας σταδιοδρομία. Και είμαι βέβαιος, ότι ο Γιώργος τις τήρησε, πέρα ώς πέρα.
Ο διαγωνισμός για την είσοδο στο Συμβούλιο της Επικρατείας ήταν τότε πολύ αυστηρός! Πολλά παιδιά πρώην μελών του Δικαστηρίου είχαν δώσει εξετάσεις χωρίς να τα καταφέρουν τελικά. Ο Γιώργος ήταν από τους ελάχιστους που μπήκε με το πρώτο στο Δικαστήριο! Δούλεψε σκληρά και υπηρέτησε τη Δικαιοσύνη με ήθος, ευγένεια και αποτελεσματικότητα. Ηταν έντιμος και σεμνός. Κρατούσε χαμηλούς τόνους και είχε κερδίσει με τη συμπεριφορά του τον σεβασμό και την εκτίμηση των συναδέλφων του αλλά και όλου του προσωπικού. Ηταν απόλυτα υπηρεσιακός σε σημείο που μια χρονιά δεν είχε διστάσει να ορίσει ημέρα διάσκεψης ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο! Πρωτοπόρησε ως πρόεδρος στέλνοντας πολλά προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο του Λουξεμβούργου.
Η μάχη που έδινε τα τελευταία χρόνια για τη ζωή του μας είχε απομακρύνει. Μιλούσαμε όμως στο τηλέφωνο σαν τίποτα να μην έχει αλλάξει. Με την απώλειά του νιώθω ότι έφυγε ένα μέρος και της δικής μου ζωής. Η πορεία του μας αφήνει όμως μια μεγάλη παρακαταθήκη και πηγή έμπνευσης.
Γιώργο, η παρέα των ωραίων χρόνων που περάσαμε μαζί σε αποχαιρετά και να ξέρεις ότι θα σε σκέπτεται και θα σε αγαπάει πάντα.
* Ο κ. Παναγιώτης Οθ. Πικραμμένος είναι πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας ε.τ., αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.