Οι ευρωπαϊκές χώρες αναζήτησαν στη βιολογική παραγωγή με προϊόντα χωρίς χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα, τη λύση στα αλυσιδωτά διατροφικά σκάνδαλα και κατάφεραν να παράγουν ασφαλή προϊόντα για τα οποία η ζήτηση αυξάνεται συνεχώς. H Ελλάδα όμως βρίσκεται πολύ πίσω, κατέχοντας την τελευταία θέση στον κάταλογο των εκτάσεων που καλλιεργούνται βιολογικά, με ποσοστό που μόλις αγγίζει το 0,61%. Κύρια αιτία, η απουσία βοήθειας από την πολιτεία, που μπορεί να υπόσχεται αλλά δεν υλοποιεί. Πρωτοπόρα η Αυστρία, καλλιεργεί βιολογικά το 8,43% των εκτάσεών της και ακολουθούν η Φινλανδία με ποσοστό 6,79% και η Ιταλία με ποσοστό 6,46%.
«H βιολογική γεωργία ήταν το μέλλον της Ελλάδας». Με αυτήν τη φράση ο πρόεδρος των Νέων Αγροτών, κ. Σ. Καχριμάνης, όρισε το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η ανάπτυξη των βιολογικών προϊόντων (προϊόντα που παράγονται χωρίς χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα) στη χώρα μας. Ωστόσο, σε επίπεδο παραγωγών υπάρχει ένα διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον, (ποσοστό αύξησης 23% το 2001), ιδιαίτερα όσον αφορά την παραγωγή ελαιολάδου που καλύπτει το 55% της βιολογικής παραγωγής, δημητριακών (ποσοστό 19%) και κρασιού (ποσοστό 11%). H Πελοπόννησος κατέχει την πρώτη θέση με ποσοστό 27,11% επί του συνόλου των εκτάσεων που καλλιεργούνται βιολογικά στην Ελλάδα και ακολουθεί η Δυτική Ελλάδα με ποσοστό 19,33%. Τα στοιχεία αυτά έδωσε στη δημοσιότητα ο πιστοποιητικός οργανισμός βιολογικών προϊόντων ΔΗΩ. Οσον αφορά στη βιολογική κτηνοτροφία,το υπουργείο Γεωργίας, δύο χρόνια μετά την έγκριση του αντίστοιχου κανονισμού από την E.E. δεν έχει προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την ενεργοποίησή του. Ετσι, ενώ τα εισαγόμενα κτηνοτροφικά προϊόντα, τυρί, γάλα, αλλαντικά, κατακλύζουν την αγορά,τα ελληνικά δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν.
Οπως επεσήμανε ο πρόεδρος του οργανισμού, κ. Σ. Σγούρος, μετά τα διατροφικά σκάνδαλα τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης στράφηκαν στη βιολογική γεωργία, βρίσκοντας ένα τρόπο να κερδίσουν και πάλι την εμπιστοσύνη των καταναλωτών. Φυσικά υπήρξε και η αντίστοιχη στήριξη από το κράτος τόσο με την αξιοποίηση των κοινοτικών επιδοτήσεων όσο και με προγράμματα προώθησης και διαφήμισης. «Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ελληνικά βιολογικά προϊόντα, είναι 30% ακριβότερα από τα ευρωπαϊκά, ακριβώς γιατί οι Ελληνες βιοκαλλιεργητές δεν επιδοτούνται μετά την πενταετία, όπως γίνεται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες»