Το επόμενο βήμα τώρα των ανδρών της Αντιτρομοκρατικής είναι η εξάρθρωση των άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων, αρχής γενομένης από τον ΕΛΑ. Τα αρχεία της Στάζι, των ανατολικογερμανικών μυστικών υπηρεσιών, αποτελούν βασικό στοιχείο της ανάκρισης. Αρχεία που θεωρούνται σημαντικά, αλλά που ευτελίστηκαν από σκοπιμότητες… Αυτά ανήκουν όμως στο παρελθόν. Η πολιτική βούληση να ξεδιαλύνει το φαινόμενο της τρομοκρατίας έως τέλους υπάρχει και στο πρόσωπο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Το alter ego του βρήκε ο Γιάννης Διώτης στο πρόσωπο του υπουργού. Ισως να είναι και η «χημεία» μεταξύ των δύο ανδρών που ταίριαξε. Ισως ακόμη να συνέβαλε και ο ευρύς πολιτικός ορίζοντας του εισαγγελέα που από μικρός διάβαζε πολύ, όταν δεν πήγαινε στο σχολείο και αργότερα στην οικοδομή ως φοιτητής νομικής.
Πατέρας αγρότης και οικοδόμος, στο Αγρίνιο, μάνα αγρότισσα, φαμίλια με 7 παιδιά, ωραία αλλά δύσκολα χρόνια για τον Γιάννη Διώτη. Είναι η ομορφιά που αφήνει το πέρασμα των χρόνων.
Ανακάλυψη χωρίς βοήθεια
Τελικά ποιος «κέρδισε» ποιον; Η τρομοκρατία τον Διώτη ή ο Διώτης την τρομοκρατία; Η επιλογή του αντικειμένου δεν ήταν εντελώς τυχαία, υποστηρίζουν όσοι τον γνωρίζουν. Πάντα του άρεσε η έρευνα, το απεριόριστο πεδίο δράσης και όχι η διεκπεραιωτική δουλειά. Το 1994 συνέβη και κάτι άλλο ελάχιστα γνωστό. Ο Γιάννης Διώτης είναι ο μοναδικός εισαγγελέας που ανακάλυψε φόνο χωρίς τη συμμετοχή της αστυνομίας. Την πληροφορία πήρε από καταθέσεις κρατουμένων στον Κορυδαλλό που ενέπλεκαν -κακώς όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων- και μέλη της αστυνομίας. Ο Διώτης ζήτησε αμέσως δύο αστυνομικούς και πήγε στην Οινόη για να ανασύρει το πτώμα από το πηγάδι. Η ανακάλυψη έγινε την επομένη πρωτοσέλιδο. Και προκάλεσε την μήνιν της αστυνομίας…
Ετσι, το φθινόπωρο του ’94 ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Στέλιος Παπαθεμελής συστήνει το Επιστημονικό Συμβούλιο για την Τρομοκρατία και τοποθετεί πρόεδρο τον Γιάννη Διώτη. Από τότε μέχρι σήμερα -αν εξαιρέσουμε ένα διάστημα ενός χρόνου που ήταν εκτός- ο εισαγγελέας δεν αποχωρίζεται τους φακέλους του. Η καταπολέμηση της τρομοκρατίας γίνεται τρόπος και στόχος ζωής. Ενας στόχος που δεν τον εγκατέλειψε ακόμη κι όταν η 17Ν «έβγαζε τη γλώσσα» της, χτυπούσε και άφηνε προκηρύξεις. Τελικά, γελάει καλά όποιος γελάει τελευταίος, όπως αποδείχθηκε.
Ενας αγώνας δρόμου
Και ο Κουφοντίνας; Στη σύλληψή του εστιάζονται τώρα όλες οι προσπάθειες. Τα υπόλοιπα τα έχει αναλάβει η Δικαιοσύνη. Στον Ευαγγελισμό, ο κλινήρης Σάββας Ξηρός απολογείται με αποκατεστημένα μόνο τα 2/10 της όρασής του και κάπως βελτιωμένη την κατάσταση του χεριού του. Οι πρώην σύντροφοί του ετοιμάζουν την υπεράσπισή τους μέσω των συνηγόρων τους. Ενας αγώνας δρόμου αλλά και μια πρόκληση για την έννομη τάξη, που έχει χάσει μερικώς τη μάχη της παραγραφής.
Δεν απομένει παρά να δούμε πώς το ίδιο το σύστημα θα συνέλθει και θα επεξεργαστεί το «σοκ» των ημερών. Το ίδιο ισχύει και για τους τηλεοπτικούς κυρίως δημοσιογράφους, που δεν εννοούν να κλείσουν τα «παράθυρα χωρίς θέα» της ψευτοενημέρωσης. Ισως σε πείσμα αυτής της φτήνιας αρνήθηκε ο Γιάννης Διώτης να δώσει συνέντευξη σε ελληνικά αλλά και ξένα κανάλια. Δεν ήθελε να «ξεφτίσει» ο φακός τη συγκλονιστική εμπειρία αυτών των εβδομάδων: τις ομολογίες των συλληφθέντων και την ψυχραιμία τους όταν περιέγραφαν τις εκτελέσεις. Ισως τελικά να έχει δίκιο ο εισαγγελέας της Αντιτρομοκρατικής που είναι απρόσιτος συνομιλητής για τους δημοσιογράφους, τους τηλεοπτικούς φακούς και τα φώτα των προβολέων…
Είχε απαντήσεις για όλα