Υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία στα μοδάτα (αναπαλαιωμένα και μη) «downtowns» του πλανήτη που καυχώνται ότι «δεν χρειάζεται να βγεις έξω για να νιώσεις τον παλμό της πόλης». Τις περισσότερς φορές αυτό είναι απλώς ένα διαφημιστικό σλόγκαν, όμως στην περίπτωση του ξενοδοχείου Lydmar της Στοκχόλμης είναι ο ακριβέστερος προσδιορισμός της ταυτότητάς του. H πρώτη εμπειρία μπορεί να είναι… αποπροσανατολιστική, σε βάζει όμως αμέσως στην εκλεκτικά νεο-μποέμ ατμόσφαιρα ενός από τα καλύτερα και πιο προσεγμένα life style ξενοδοχεία του κόσμου. Δεν υπάρχει lobby. Ούτε ρεσεψιόν. Υπάρχει μια μπάρα στη γωνία του διαρκώς πολυσύχναστου bar restaurant στο ισόγειο όπου μπορείς να κάνεις check in. Αυτή είναι και πρώτη επαφή με την εκλεπτυσμένη χαλαρότητα ενός χώρου που εκτός από μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες και στυλάτες φυσιογνωμίες μιας πόλης, που έτσι κι αλλιώς έχεις την αίσθηση ότι κατοικείται αποκλειστικά από μοντέλα, έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς τους διασημότερους jazz μουσικούς του πλανήτη live, αλλά και εκθέσεις των πιο «προχωρημένων» φωτογράφων του κόσμου, όπως ο Lary Clark, ο Wolfgang Tillmans, η NaGoldin… Το προσωπικό του μπαρ είναι (φυσικά) ντυμένο στα μαύρα, αλλά δεν έχει τίποτε από τη νεοϋορκέζικη ας πούμε πόζα του ύφους «δουλεύω εδώ, αλλά στην πραγματικότητα είμαι καλλιτέχνης / ηθοποιός / μοντέλο».
Τα δωμάτια είναι χωρισμένα με τη λογική του T-shirt: small (όπως το δικό μου ταπεινό αλλά εκπληκτικά διακοσμημένο μωβ δωμάτιο με παλιές εξπρεσιονιστικής αισθητικής φωτογραφίες στους τοίχους) medium, large, X large. Κάθε δωμάτιο είναι διαφορετικό από το άλλο, στοιχείο που δεν αποτελεί βεβαίως παγκόσμια πρωτοτυπία, αλλά τέτοια εμμονή στη λεπτομέρεια και την ιδιαιτερότητα του χώρου είναι δύσκολο να τη φανταστώ σε αντίστοιχης αισθητικής ξενοδοχεία (αν υπάρχουν τέτοια). Αυτό που αποτελεί ίσως το σήμα κατατεθέν του ξενοδοχείου περισσότερο από όλα είναι το ασανσέρ με το καντράν μουσικών επιλογών για το «ταξίδι» μεταξύ των ορόφων. Με ένα πάτημα στο σχετικό κουμπί η παραδοσιακά κλειστοφοβική «ambience» που έχουν τα ασανσέρ μετατρέπεται σε ατμόσφαιρα πριβέ πάρτι, όπου ο αόρατος dj παίζει από acid jazz και latiμέχρι drum bass. Οπως είναι φανερό, ο πειρασμός να ανεβοκατεβαίνεις άσκοπα τους ορόφους κατά προτίμηση με ένα κοκτέιλ στο χέρι είναι πολύ μεγάλος.
Αυτό όμως που δίνει στο ξενοδοχείο το ιδιαίτερο στίγμα του είναι ο κόσμος. Υπάρχουν όροφοι που βρίσκονται δίπλα δίπλα τα δωμάτια των ενοίκων με πολυτελή γραφεία εταιρειών και ιατρεία (ψυχαναλυτών κυρίως), γεγονός που κάνει ακόμη πιο έντονη την (πάντα στυλάτη) πολυσυλλεκτικότητα του χώρου. Και όλοι είναι φιλικοί με όλους αντίθετα με άλλα αντίστοιχα «ψωνισμένα» μέρη, όπου ο ψαγμένος εξαρτάται από τον ξενέρωτο για να αυτοπροσδιοριστεί και να διοχετεύσει τον σνομπισμό του. Το ιδανικό εν ολίγοις ξενοδοχείο για να νιώσεις την ψυχή της πόλης, να απολαύσεις τον «ιδρυματισμό» του χώρου και (σύμφωνα με τον κλινικό ορισμό του «Συνδρόμου της Στοκχόλμης») ερωτηθείς τον απαγωγέα που σε κρατάει έγκλειστο.
Δημήτρης Πολιτάκης
Sturegate10, S – 11436, Στοκχόλμη Τηλ. 0046(8)56611300
ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ