H εισαγωγή της αιολικής ενέργειας στην Ελλάδα ξεκίνησε το 1975 με μετρήσεις αιολικού δυναμικού. O αρχικός σχεδιασμός για τη δημιουργία αιολικών πάρκων προέβλεπε την εγκατάσταση 400 MW ανεμογεννητριών έως το 2000 που θα κάλυπταν το 2% – 3% των συνολικών ενεργειακών αναγκών της χώρας, εκ των οποίων 150 MW συμπεριλαμβάνονταν στο αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΔΕΗ και τα υπόλοιπα στον ιδιωτικό τομέα. Αυτός ο αρχικός στόχος ουδέποτε επιτεύχθηκε και σήμερα η συνολική εγκατεστημένη ισχύς δεν ξεπερνά τα 300 MW από τα οποία μόλις 36 MW παράγονται από εγκαταστάσεις της ΔΕΗ. Με πιο απλά λόγια ο άνεμος πρσφέρει σήμερα ρεύμα σε περίπου 300 χιλιάδες νοικοκυριά? ένας αριθμός μικρός συγκριτικά με το αιολικό δυναμικό της χώρας.
Τα πάρκα που λειτουργούν βρίσκονται κυρίως στην Εύβοια και στην Κρήτη και μερικά άλλα μικρότερης δυναμικότητας διάσπαρτα σε νησιά του Αιγαίου. Πρόκειται για μικρές μονάδες με μονοψήφιο αριθμό ανεμογεννητριών που η καθεμιά συνήθως δεν ξεπερνά τα 2 MW. Στην Εύβοια παράγονται περίπου τα 2/3 MW της συνολικής εγχώριας παραγωγής και στην Κρήτη (περίπου 60 MW) από πάρκα εγκατεστημένα κυρίως στο ανατολικό τμήμα του νησιού
Τα προβλήματα
Αδιαμφισβήτητα, η αιολική ενέργεια είναι πολύτιμη, Από την άλλη όμως, υπάρχει το ελληνικό Δημόσιο που για τη δημιουργία ενός αιολικού πάρκου απαιτεί άδειες από 36 διαφορετικές υπηρεσίες(!) και συντονισμό μεταξύ επτά διαφορετικών υπουργείων (Ανάπτυξης, ΠΕΧΩΔΕ, Εθνικής Οικονομίας, Γεωργίας, Πολιτισμού, Μεταφορών, Εθνικής Αμυνας).
Στη γραφειοκρατία προστίθεται και το πρόβλημα που προκύπτει από την έλλειψη δικτύων. Ετσι, στις ανεμογενείς περιοχές, που συνήθως είναι απομονωμένες και με λιγοστούς κατοίκους, δεν υπάρχει κανένας μεγάλος σταθμός παραγωγής ενέργειας και όση ενέργεια και αν παραχθεί από αιολικά πάρκα δεν θα είναι δυνατή η μεταφορά της προς τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Η λύση βρέθηκε στο Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και στην πρόταση οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές να συγχρηματοδοτήσουν την κατασκευή ή την επέκταση των δικτύων. Ομως, θα χρειαστεί χρόνος. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το δίκτυο της ΔΕΗ που θα καλύψει ολόκληρη την Εύβοια θα είναι έτοιμο το 2003 και για τη Λακωνία (μια περιοχή με πλούσιο αιολικό δυναμικό αλλά ανύπαρκτες εγκαταστάσεις) θα ολοκληρωθεί το 2006, τη χρονιά, δηλαδή, που θα τελειώνουν τα «ευεργετήματα» του Γ’ ΚΠΣ.
H Ευρώπη
Υπό αυτές τις συνθήκες γίνεται κατανοητό γιατί η Ελλάδα βρίσκεται στην ουρά. Στον αντίποδα, υπάρχει η ακμάζουσα ευρωπαϊκή αιολική βιομηχανία με τζίρο που ξεπερνά τα τέσσερα δισ. ευρώ, με 85% της παγκόσμιας παραγωγής, με 60.000 εργαζομένους στον τομέα των αιολικών, τις μεγαλύτερες βιομηχανίες να βρίσκονται στη Δανία και στη Γερμανία, και την Ισπανία, μια χώρα που μοιάζει πολύ στην Ελλάδα, να μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι.
Τώρα, τα περιθώρια τελειώνουν. H χώρα μας, εναρμονιζόμενη με τις κοινοτικές οδηγίες, καλείται να καλύψει έως το 2010 το 20,1% των ενεργειακών της αναγκών με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και ένα μεγάλο μέρος αυτού του ποσοστού θα καλυφθεί από αιολικά έργα (υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί η εγκατάσταση αιολικών έργων ισχύος 2500 MW).