Πριν από δύο δεκαετίες, όταν έβλεπες στο δρόμο κάποιον με πλαστικό μπουκάλι νερό ήσουν σχεδόν σίγουρος ότι είναι ή τουρίστας ή… κάπως ιδιότροπος. Σήμερα, κάθε κάτοικος της Ελλάδας καταναλώνει κατά μέσο όρο περίπου 60 λίτρα εμφιαλωμένου νερού, μεταλλικού ή όχι, το χρόνο. Το πλαστικό μπουκαλάκι με το ημίλιτρο γίνεται απαραίτητος συνοδός κάθε οδοιπόρου και ταξιδευτή, σε ένα περιβάλλον ολοένα και πιο αφιλόξενο, άνυδρο και εμπορευματοποιημένο. Κάποτε, το να προσφέρεις «ένα ποτήρι νερό» ήταν η πιο στοιχειώδης υποχρέωση, το «καλωσόρισες». Το να ζητήσεις νερό σε ένα μαγαζί δεν ήταν ντροπή, ενώ τα εστιατόρια στις εθνικές οδούς όπου στάθμευαν τα ΚΤΕΛ είχαν γεμάτα τα ποτήρια για να ξεδιψάσουν οι επιβάτες. Σήμερα, οι ψύκτες έχουν εξαφανιστεί σχεδόν από παντού και το «νεράκι του Θεού» ιδιωτικοποιήθηκε και έγινε της 3E – Coca Cola, της Pepsico – HBH, της Nestle και των άλλων εταιρειών εμφιάλωσης. Στο νερό ασκείται αυτή τη στιγμή μία τεράστια κερδοσκοπία. Τα εμφιαλωμένα νερά πουλιούνται έως και 1.000 φορές ακριβότερα από το νερό του δικτύου, παρά το ότι η ποιότητά τους ελέγχεται! Ενώ το νερό της ΕΥΔΑΠ κοστίζει από 0,36 – 0,55 ευρώ τα 1.000 λίτρα, τα εμφιαλωμένα πουλιούνται στα σούπερ μάρκετ προς 0,45 ευρώ το… ενάμισι λίτρο, ενώ οι γυάλινες συσκευασίες φτάνουν και το ένα ευρώ! Φυσικά, σε περίπτερο θα τα βρεις από 0,70 – 1 ευρώ το λίτρο (δηλαδή πιο ακριβό και από την αμόλυβδη βενζίνη!), ενώ προσφερόμενα σε τραπέζι φτάνουν τα 2-3 ευρώ! Και δεν υπολογίζουμε τις ειδικές περιπτώσεις κερδοσκοπίας, όπως αεροδρόμια και άλλα στέκια «πολυτελείας»… Το εμφιαλωμένο νερό έχει στην πραγματικότητα τιμή είδους πολυτελείας, αν και καταναλώνεται πια μαζικά και η ποιότητά του απέχει παρασάγγας από το να είναι άψογη. Μόλις την περασμένη Πέμπτη δημοσιοποιήθηκαν τα αποτελέσματα μελέτης του ΕΦΕΤ, σύμφωνα με την οποία το 6% των δειγμάτων έχει αυξημένα κολοβακτηρίδια, ενώ το περιεχόμενο του 11,3% δεν ανταποκρίνεται στα επιγραφόμενα στην ετικέτα. Δηλαδή, σε πολλές περιπτώσεις, πληρώνουμε 1.000 φορές ακριβότερα για να αγοράσουμε ένα μπουκάλι με… κολοβακτηρίδια ή με απλό νεράκι… Πρόκειται για πρόκληση!
Το εμφιαλωμένο νερό τείνει να γίνει από απάντηση σε συγκεκριμένες και περιορισμένες ανάγκες, σε βασική μέθοδος κατανάλωσης νερού. Μήπως αυτή η πορεία πρέπει πια να αντιστραφεί;