Το ποσό των 1.300 ευρώ αγγίζει το μέσο μηνιαίο κόστος ανά ηλικιωμένο στους οίκους ευγηρίας που λειτουργούν νόμιμα, σύμφωνα με την Πανελλήνια Ενωση Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΠΕΜΦΗ). Δεδομένου ότι η συγκεκριμένη δαπάνη δεν καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό, είναι εύλογο το γιατί πολλές οικογένειες καταφεύγουν -με βαριά καρδιά τις περισσότερες φορές- σε φθηνότερες «λύσεις» για τους ηλικιωμένους τους, δηλαδή σε μονάδες που δεν πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις ασφάλειας και υγιεινής.
Ετσι κάπως «συντηρούνται» οι παράνομοι οίκοι ευγηρίας, φαινόμενο το οποίο, όπως κατέδειξε και η πρόσφατη περίπτωση του γηροκομείου στην Ανω Γλυφάδα, που λειτουργούσε χωρίς άδεια από το… 1998, η Πολιτεία αδυνατεί να περιορίσει. Σύμφωνα με στοιχεία της Νομαρχίας Αθηνών, 23 μονάδες (σε σύνολο 90) λειτουργούν χωρίς άδεια, ενώ την τελευταία τριετία έχουν παραπεμφθεί στον εισαγγελέα άλλες 22 περιπτώσεις. Στο στάδιο της διακοπής της λειτουργίας τους βρίσκονται ακόμη 7 οίκοι ευγηρίας.
«Κι όμως υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα», τονίζει μιλώντας στην «K» ο γενικός γραμματέας της ΠΕΜΦΗ κ. Νικήτας Καλφόπουλος. «Μπορούν για παράδειγμα να αντληθούν στοιχεία από τις ΔΟΥ, τους δήμους και τα αστυνομικά τμήματα για τις επιχειρήσεις που λειτουργούν σαν γηροκομεία ή σαν ενοικιαζόμενα δωμάτια στην Αττική χωρίς άδεια των νομαρχιών. Μπορούν να εντοπιστούν τα ξενοδοχεία που έχουν μετατραπεί σε γηροκομεία και τα γραφεία εύρεσης εργασίας που προωθούν παράνομο αλλοδαπό προσωπικό σε τέτοιες επιχειρήσεις». H Ενωση έχει επίσης καταθέσει στους αρμόδιους φορείς προτάσεις για τη σύσταση Σώματος Ελεγκτών Υπηρεσιών Πρόνοιας, καθώς και τη θέσπιση ειδικού σήματος λειτουργίας που θα αναρτάται στην είσοδο των μονάδων στα πρότυπα των τουριστικών καταλυμάτων. «Παράλληλα, ζητούμε να επιδοτούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία τα τροφεία παραμονής στις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων», υπογραμμίζει ο ίδιος.
Σύμφωνα με τον κ. Καλφόπουλο, επιπλέον, απαιτείται αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία των μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων, το οποίο «εξαντλεί» την αυστηρότητά του στους νόμιμους οίκους ευγηρίας. «Οι μονάδες βρίσκονται υπό καθεστώς ομηρείας. Εχουμε φθάσει στο σημείο να λειτουργούν μονάδες με άδειες στα ονόματα των παλαιών ιδιοκτητών τους, οι οποίοι έχουν προ πολλού πεθάνει, επειδή με την ισχύουσα νομοθεσία σε περίπτωση θανάτου πρέπει να εκδοθεί νέα άδεια βάσει πολύ αυστηρών και τυπολατρικών προδιαγραφών. Υπάρχουν δηλαδή πολύ καλές επιχειρήσεις που λειτουργούν εδώ και 20 χρόνια σε κτίρια που όμως δεν μπορούν να εναρμονιστούν με τις νέες προδιαγραφές κι έτσι πρέπει να κλείσουν».
Σύμφωνα με τον νόμο, επίσης, οι οίκοι ευγηρίας πρέπει να απασχολούν νοσηλευτές 4ετούς, 3ετούς και 2ετούς φοίτησης. «H πλειονότητα των λιγοστών νοσηλευτών όμως απορροφάται από τα νοσοκομεία και τις κλινικές. Τις ελάχιστες φορές που βρίσκουμε νοσηλευτές, αρνούνται να ασχοληθούν με την περιποίηση και την καθαριότητα των ηλικιωμένων, γιατί όπως λένε δεν είναι αυτό που σπούδασαν. Ετσι, αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε στην πρόσληψη ανειδίκευτων ατόμων και να τους εκπαιδεύουμε». Σημειώνεται ότι πάγιο αίτημα της Ενωσης είναι η δημιουργία σχολής Φροντιστών Ηλικιωμένων στα πρότυπα της υπόλοιπης Ευρώπης.