Αλλη μία χρονιά κλείνει αφήνοντας ανοιχτούς πολλούς λογαριασμούς στο κοινωνικό πεδίο. Πολλές εξαγγελίες, μηδαμινό αποτέλεσμα. Μικρά βήματα μπροστά, πολλές καθυστερήσεις, άλυτα τα χρόνια προβλήματα.
Στον χώρο της παιδείας, το 2006 ήταν μια χρονιά ισχυρών αναταράξεων και οπισθοδρομήσεων. Μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις τον Ιούνιο εν όψει των αλλαγών στα ΑΕΙ, η μεταρρύθμιση μετατέθηκε. Επεισοδιακά ξεκίνησε και η νέα σχολική χρονιά, με τους δασκάλους και τους καθηγητές σε απεργία διαρκείας. Θερμό παρέμεινε άλλο ένα ευρύ μέτωπο. Συμβασιούχοι: αν και η κυβέρνησηση είπε την τελευταία της λέξη για τους χιλιάδες απασχολουμένους στο Δημόσιο με σύμβαση ορισμένου χρόνου, το ζήτημα παραμένει στην πολιτική ατζέντα, με το συντονιστικό τους όργανο να ασκεί πιέσεις για νέα «πολιτική λύση».
Παράλληλα, πλήθος οι ένοπλες ληστείες σε τράπεζες, σούπερ μάρκετ, καταστήματα, υποκαταστήματα του ΙΚΑ… Καθημερινές οι εισβολές διαρρηκτών σε σπίτια και οι αρπαγές τσαντών. Και οι αστυνομικοί άφαντοι. Στα νοσοκομεία, μακριές οι λίστες αναμονής, ταλαιπωρία, ανασφάλεια, βαριά η σκιά των σκανδάλων για μίζες και ατασθαλίες.
Η προστασία του περιβάλλοντος ένα στοίχημα που μοιάζει να έχει χαθεί, αφού αν για κάτι ενδιαφερόμαστε είναι η αυθαιρεσία και η καταστροφή – η πολιτεία απλώς έρχεται και νομιμοποιεί.
Οι τελευταίες ημέρες του 2006 βρίσκουν τους Ελληνες μετέωρους σε ένα παρόν που αλλάζει ραγδαία· οι νέες τεχνολογίες μεταβάλλουν διαρκώς τον τρόπο που ζούμε, οι οικονομικές εξελίξεις ανατρέπουν τα κοινωνικο-οικονομικά μας δεδομένα, η μετανάστευση φέρνει στην «αυλή» μας διαφορετικούς πολιτισμούς.
Ταυτόχρονα, ως εταίροι ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών, πασχίζουμε να εναρμονιστούμε, να προοδεύσουμε. Πόσο τα καταφέρνουμε; Ποιες είναι οι σημερινές κοινωνικές συντεταγμένες μας; Σ’ αυτά τα ερωτήματα απαντήσεις δίνει ο φάκελος «Κοινωνία 2006», που ετοίμασε το επιτελείο της «Κ».