Με την Κύπρο είχα από παλαιότερα σχέσεις. Μερικά χρόνια πριν, είχε προσβληθεί η καρδιά του Ανθίμου Επισκόπου Κιτίου. Εκλήθην και πήγα αρκετές φορές, όπου γνώρισα πολύν και ενδιαφέροντα κόσμο.
Επρόκειτο όμως, συμπεριλαμβανομένου και του Επισκόπου, περί αντιπάλων του Μακαρίου εξ ου και προσπαθούσα να κινούμαι πολύ διακριτικά και απέφευγα να κάνω χρήση του επαγγελματικού μου τίτλου. Τελικά η καρδία του Αγίου ισορρόπησε, αλλά η ομάδα του ηττήθη και κατέφυγε στην Αθήνα, όπου τον ξαναεξήτασα μερικές φορές.
Την νύχτα της 2ας Αυγούστου κατά τις 11.00 το βράδυ, σήμανε το κουδούνι της κατοικίας μου και ένας αξιωματικός της Αστυνομίας μού έδωσε τον ιδιαίτερο αριθμό του πρωθυπουργού, με εντολή να τηλεφωνήσω πάραυτα, όπερ και έπραξα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μου ανακοίνωσε ότι ο Μακάριος παρουσίαζε υποτροπή της καρδιακής νόσου του (είχε πάθει έμφραγμα) και επιθυμία του ήταν να μεταβώ άμεσα στην Κύπρο για να συμπαρασταθώ στους γιατρούς του Μακαρίου. Μου διετίθετο το αεροπλάνο του τέως βασιλέως. Ετσι και έγινε. Βεβαίως το αεροπλάνο παρά τα επικριτικά σχόλια που γέννησε η αγορά του, κάθε άλλο παρά εντυπωσιακό ήταν, και απητήθη πολύ χρόνος για να ελεγχθεί η πτητική του ικανότης. Τέλος απογειωθήκαμε, κάναμε (από τον φόβο των Τούρκων) τον κύκλο των δυτικών ακτών της Κύπρου, με αποτέλεσμα να φθάσουμε με αρκετή καθυστέρηση.
Στο αεροδρόμιο με περίμενε ο Ελλην πρέσβης. Με μετέφεραν αμέσως στην κατοικία του Μακαρίου, όπου τον βρήκα ήδη νεκρό. Μακράν εμού η σκέψις ότι η καθυστέρησίς μου έπαιξε κάποιον ρόλο. Οι γιατροί του και ιδίως μεταξύ αυτών ένας Λιβανέζος ή Σύριος, με έκαναν να νιώσω λίγος.
Μου εζητήθη να παραστώ εις το υπουργικό συμβούλιο, που συνεκλήθη εσπευσμένα. Εκεί ανεκοίνωσα το θλιβερό συμβάν και συνέστησα να ακολουθήσει νεκροτομή. Μερικοί εσκανδαλίσθησαν με την ιδέα ασελγούς πράξεως επί ιερού σώματος, αλλά τόνισα ότι ο θανών ήταν και πολιτικό πρόσωπο και ότι κατά την ταπεινήν μου γνώμην, η νεκροψία θα ήτο πράξις φρονήσεως και κατόπιν τούτου εδόθη η σχετική εντολή.
Μερικούς μήνες μετά, ηκούσθη ότι υπήρχε κάποιο αφρικανικό δηλητήριο που τοποθετείται στην κεφαλή μικρού βέλους και που προκαλεί εμφράγματα.
Αμέσως μετά επέστρεψα, αφού ενημέρωσα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Εις το αεροδρόμιο με ανέμενε ο Ζάχος Χατζηφωτίου από την κρατική τηλεόραση, διά να μου λάβει συνέντευξη κατ’ εντολήν του πρωθυπουργού. Αρχισε ρωτώντας με πώς βρήκα τον Μακάριο; Και του απήντησα κρύο. Για καιρό (όχι πλέον) δεν μου το συγχωρούσε.
Μερικές εβδομάδες αργότερα, έλαβα τηλεφώνημα από τον κύριο Μολυβιάτη, διευθυντή τότε του Γραφείου Πρωθυπουργού. Μου ανεκοίνωσε ότι είχε αρρωστήσει από την καρδιά του ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και θα ήταν ευγενικό να μετέβαινα στην Αλεξάνδρεια. Του απήντησα: «Πέτρο μου δεν έχω το κουράγιο να στείλω και άλλον Αγιο στον Παράδεισο» και έτσι έκλεισε η υπόθεσις.
Ο Πατριάρχης επέζησε. Τα σχόλια απαγορεύονται.
* Ο κ. Βορίδης είναι ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.